Οι διάφοροι νεωτερισμοί στην ανάγνωση του Ευαγγελίου Ούσης οψίας, τη Κυριακή του Πάσχα εσπέρας (Αγάπη)

Παν. Δ. Παπαδημητρίου, αʹ ἔκδοσις, 22/4/2025

Εἴθισται ἐνιαχοῦ, ἀπὸ τὸν προηγούμενο αἰῶνα, ἀρχικὰ στοὺς Μητροπολι­τικοὺς Ναούς, στὸν Μεγάλο Ἑσπερινὸ τοῦ Πάσχα (τὸν καλούμενο καὶ «Ἀγάπη»), νὰ ἀναγινώ­σκεται τὸ Εὐαγγέλιον Οὔσης ὀψίας ἀπὸ τοὺς Κληρικούς σὲ διάφορες γλῶσσες.

Ὅμως πέραν τῶν Μητροπολιτικῶν Ναῶν, διαβάζεται σὺν τῷ χρόνῳ καὶ σὲ ἐνορίες, καὶ Κληρικοὶ δυστυχῶς δίνουν τὸ Εὐαγγέλιον νὰ τὸ ἀναγνώσουν Ἱεροψάλτες, καὶ λαϊκοί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες. Ὅτι διαβάζουν λαϊκοὶ τὸ Εὐαγγέλιον, δὲν εἶναι νεωτερισμός τοῦ 2024, ἀλλὰ τὸν ἀναφέρει καὶ ὁ Φουντούλης ἤδη τό 1994 στὴν ἐρώτηση #444, καί στήν #579, ἀλλὰ καὶ στὸ ἐξωτερικό ὑπάρχει.

Στὴν Ἀμερικὴ ἐνορίες βάζουν μέχρι καὶ ἀγγελίες: «Agape vespers readers needed. Can you read another language? We need you!», δηλ. «Χρειάζονται διαβαστὲς γιὰ τὸν ἑσπερινὸ τῆς ἀγάπης. Μπορεῖς νὰ διαβάσεις ξένη γλώσσα; Σὲ χρειαζόμαστε!». Ἄλλη ἐνορία: «Χρειαζόμαστε ἐθελοντές νὰ διαβάσουν τὸ Εὐαγγέλιο σὲ διαφορετικὲς γλώσσες γιά τόν Ἑσπερινό τῆς Ἀγάπης!». Ἄλλος περιγράφει τὴν ἀκολουθία αὐτή ὡς τὴν ἀκολουθία ὅπου ἐμφανίζονται οἱ “language geeks”.

Κατὰ τὴν Τάξιν τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση, τὸ Εὐαγγέλιον στὴν Ἐκκλη­σία δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀναγνωσθεῖ ἀπὸ κανέναν ποὺ δὲν ἔχει Ἱερωσύνη (οὔτε φυσικὰ καὶ ἀπὸ τὸν Ἱεροψάλτην, πολλῷ δὲ μᾶλλον ἀπὸ οἰονδήποτε Αἱρετικό). Αὐτὸ εἶναι προτεσταντι­σμός. 

Γιὰ αὐτὸ καὶ ὁ π. Κων/νος Παπαγιάννης στό Σύστημα Τυπικοῦ (2012) ἀναφέρει μόνον Κληρικούς: «ὁ προεξάρχων ἀναγινώσκει τὸ Εὐαγγέλιον Οὔσης ὀψίας μέχρι τοῦ οὐ μὴ πιστεύσω κατὰ περιόδους ἐπαναλαμβα­νομένας ὑπὸ τῶν λοιπῶν ἱερέων καὶ διακόνων εἰς διαφόρους γλώσσας, ὅπου τοῦτο εἶναι δυνατόν5» (σ. 660).

 Καὶ ὁ Φουντούλης, στό #444 λέει: «Τό Εὐαγγέλιο διαβάζεται πάντοτε ἀπό τόν ἀρχιερέα, τόν ἱερέα ἤ τό διάκονο. Ποτέ από κατωτέρους κληρικούς (ὑποδιακόνους, ἀνα­γνώστες, ψάλτες κ.λπ.) ἢ ἀπό λαϊκούς. Αὐτό πού γίνεται σε μερικούς ναούς κατά τόν ἐσπερινό τῆς ἀγάπης, να διαβάζεται δηλαδή ἡ εὐαγγελική περικοπή «Οὔσης ὀψίας...» σὲ διάφορες γλώσσες ἀπό λαϊκούς, δέν εἶναι παράδειγμα πρός μίμηση».

Πόθεν καὶ πότε εἰσῆλθεν στὴν Ἐκκλησία μας αὐτὴ ἡ πρακτικὴ τῶν διαφόρων γλωσσῶν;

ΟΛΟΚΛΗΡΟ, το πολύ ενδιαφέρον άρθρο,στο analogion.gr