Οι Ουνίτες όντως κάποτε ήταν μια πρόκληση για τους Ορθοδόξους, όμως θα πρέπει να προχωρήσουμε. Για την ακρίβεια, ο κόσμος έχει ήδη προχωρήσει, μάλλον πλέον οι Ουνίτες δεν αποτελούν πρόκληση - ας μην μείνουμε με τα παλιά μυαλά σε νέες συνθήκες.
Ταπεινά φρονώ πως μπορούμε να δούμε τι δυνατότητες μας προσφέρει η Ουνία -ως ορθοδόξους- στην προσέγγισή μας με τους Καθολικούς. Ας τη δούμε ως μια "γέφυρα" για να γνωρίσει η Δύση την Ανατολή, όχι ένα "δούρειο ίππο" για την Ανατολή (διότι δεν είναι τέτοιος). Και ας μην ξεχνάμε ότι και οι Ορθόδοξοι έχουμε τη δική μας "Ουνία", το ορθόδοξο δυτικό τυπικό (western rite), που μάλιστα το ξεκίνησε στο Παρίσι και το υποστήριξε σθεναρά μέχρι το τέλος της ζωής του ένας σπουδαίος άγιος, ο Ιωάννης Μαξίμοβιτς (όσο και να προσπαθούμε να το δικαιολογήσουμε ότι δεν είναι "Ουνία"... είναι το ίδιο πράγμα)
Κάποτε;;;;; Δες το μίσος των Ουνιτών εναντίον των Ορθοδόξων στην Ουκρανία και τον ξενοκίνητο ρόλο τους. Προφανώς ΚΑΙ δεν πρόκειται για αυθόρμητες και απροϋπόθετες εκρήξεις, αλλά για εντολές του Βατικανού, που ενθάρρυνε τους Ουνίτες και ετόνωσε την προκλητικότητά τους, βιάζοντας έτσι τις πολιτικές εξελίξεις. Κατά γενική ομολογία τα νήματα κινούν ο Πάπας και η Κούρια από τη Ρώμη. Το Βατικανό συνεχίζει, έτσι, την μακραίωνη πολιτική του έναντι της ανυπότακτης Ορθοδοξίας, επιλέγοντας και πάλι το θρασύτερο και αποτελεσματικότερο όπλο εναντίον τους, την φανατισμένη Ουνία. Πίσω από τα επίπλαστα χαμόγελα και τους ασπασμούς των οικουμεν(ιστ)ικών σχέσεων ο Παπισμός δεν αλλάζει διαθέσεις και στόχους.
2 σχόλια:
Οι Ουνίτες όντως κάποτε ήταν μια πρόκληση για τους Ορθοδόξους, όμως θα πρέπει να προχωρήσουμε. Για την ακρίβεια, ο κόσμος έχει ήδη προχωρήσει, μάλλον πλέον οι Ουνίτες δεν αποτελούν πρόκληση - ας μην μείνουμε με τα παλιά μυαλά σε νέες συνθήκες.
Ταπεινά φρονώ πως μπορούμε να δούμε τι δυνατότητες μας προσφέρει η Ουνία -ως ορθοδόξους- στην προσέγγισή μας με τους Καθολικούς. Ας τη δούμε ως μια "γέφυρα" για να γνωρίσει η Δύση την Ανατολή, όχι ένα "δούρειο ίππο" για την Ανατολή (διότι δεν είναι τέτοιος). Και ας μην ξεχνάμε ότι και οι Ορθόδοξοι έχουμε τη δική μας "Ουνία", το ορθόδοξο δυτικό τυπικό (western rite), που μάλιστα το ξεκίνησε στο Παρίσι και το υποστήριξε σθεναρά μέχρι το τέλος της ζωής του ένας σπουδαίος άγιος, ο Ιωάννης Μαξίμοβιτς (όσο και να προσπαθούμε να το δικαιολογήσουμε ότι δεν είναι "Ουνία"... είναι το ίδιο πράγμα)
Κάποτε;;;;; Δες το μίσος των Ουνιτών εναντίον των Ορθοδόξων στην Ουκρανία και τον ξενοκίνητο ρόλο τους. Προφανώς ΚΑΙ δεν πρόκειται για αυθόρμητες και απροϋπόθετες εκρήξεις, αλλά για εντολές του Βατικανού, που ενθάρρυνε τους Ουνίτες και ετόνωσε την προκλητικότητά τους, βιάζοντας έτσι τις πολιτικές εξελίξεις. Κατά γενική ομολογία τα νήματα κινούν ο Πάπας και η Κούρια από τη Ρώμη. Το Βατικανό συνεχίζει, έτσι, την μακραίωνη πολιτική του έναντι της ανυπότακτης Ορθοδοξίας, επιλέγοντας και πάλι το θρασύτερο και αποτελεσματικότερο όπλο εναντίον τους, την φανατισμένη Ουνία. Πίσω από τα επίπλαστα χαμόγελα και τους ασπασμούς των οικουμεν(ιστ)ικών σχέσεων ο Παπισμός δεν αλλάζει διαθέσεις και στόχους.
Δημοσίευση σχολίου