Μια επικίνδυνη εξίσωση: θύτη και θύματος.

Χιλιάδες Τούρκοι επισκέφθηκαν στις αρχές της εβδομάδος το σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, για να δοξάσουν (έτσι όπως αυτοί πιστεύουν) τον άνθρωπο που σφράγισε με αίμα την ιστορία Ελλήνων και Αρμενίων. Και η Ελλάδα το επιτρέπει χωρίς κανένα πλαίσιο; Λες και πρόκειται για ουδέτερο ιστορικό μνημείο και όχι για εθνικό προσκύνημα στον θύτη των λαών μας;

Κάποιοι θα πουν ότι κι εμείς επισκεπτόμαστε την Παναγία Σουμελά την Αγίά Σοφιά και οι Αρμένιοι άλλα μνημεία στη Μικρά Ασία και στην Δυτική Αρμενία. Μα υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά: οι Έλληνες και οι Αρμένιοι πηγαίνουν εκεί για να τιμήσουν τη μνήμη ενός ξεριζωμένου λαού, για να σταθούν μπροστά στα ίχνη μιας χαμένης πατρίδας. Είναι πράξη μνήμης και πένθους.

Οι επισκέπτες της Θεσσαλονίκης, αντίθετα, τιμούν τον υπεύθυνο αυτής της απώλειας. Δεν είναι ιστορική ενδοσκόπηση — είναι δοξασμός. Και όσο δεν τίθεται το κατάλληλο ιστορικό και ηθικό πλαίσιο, γινεται αποδεκτή μια επικίνδυνη εξίσωση: θύτη και θύματος.

Ας είμαστε προσεκτικοί και ας μη νομιμοποιούμε το αφήγημα εκείνων που μας ξερίζωσαν. Αν η μνήμη δεν προστατευτεί, γίνεται εργαλείο άλλων. Και αυτό ήδη συμβαίνει.

Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος - Armenian National Committee of Greece

Σχόλιο

ΔΕΝ είναι αυτό το σπίτι που γεννήθηκε ο γενοκτονος

Οι ίδιοι οι βιογράφοι του, που ποτέ μέχρι σήμερα οι Τούρκοι δεν αμφισβήτησαν την εγκυρότητά τους, αναφέρουν ως τόπο γέννησής του τον οικισμό Χρυσαυγή της επαρχίας Λαγκαδά. Στο οικόπεδο που βρίσκεται το τουρκικό Προξενείο, ήταν ένα σπιτάκι της θείας του, που είναι αυτό που βρίσκεται πίσω από το Προξενείο, όχι το ίδιο το κτήριο του Προξενείου.

Το κτήριο που φέρεται λανθασμένα ως σπίτι του Κεμάλ, ήταν ιδιοκτησία ενός Αρβανίτη που το αγόρασε από κάποιον Γεωργαλά. Καμιά σχέση με το σπιτάκι της θείας του Κεμάλ. Ακόμη κι αν ήταν αλήθεια ότι γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, δεν είναι αυτή η κατοικία.

Χαρακτηρίστηκε ως μνημείο, λοιπόν, λόγω της "ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και ιστορικής σημασίας του". Ως προς την αρχιτεκτονική σημασία, δεν είμαι ειδικός, αισθητικά μου αρέσει το κτίσμα του Προξενείου, και δέχομαι φυσικά το επιχείρημα ότι «αποτελεί σήμερα ένα από τα μοναδικά και ελάχιστα διασωζόμενα δείγματα παραδοσιακής οικίας του τέλους του 19ου αιώνα στις νοτιοανατολικές παρυφές της Άνω Πόλης». Εφ’ όσον είναι έτσι, να διασωθεί το κτίσμα.

Το δεύτερο σκέλος όμως της γνωμοδότησης, φοβούμαι ότι έχει πολιτικό κριτήριο. Ότι δηλαδή έχει ιστορική σημασία διότι "συνδέεται με μια ιστορική προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας". Τι θα πει προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας. Ο Καντάφι ήταν τέτοια προσωπικότητα; Ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν; Ο Μπιν Λάντεν; Ο Άσαντ της Συρίας; Τι θα πει λοιπόν προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας; Ο όρος "προσωπικότητα" σημαίνει την ψυχολογική, ηθική και πνευματική οντότητα, την ατομικότητα δηλαδή. Κι αυτή μπορεί να έχει θετικές ή αρνητικές εκφάνσεις.

Έχοντας ίσως αδυναμία η Εφορεία να τεκμηριώσει τη γνωμοδότησή της, φέρει ως επιχείρημα δημοσίευμα εποχής και ειδικότερα από άρθρο στον τοπικό Τύπο (εφημ. "Μακεδονία", Σεπτέμβριος 1936). Και λέγει η Εφορεία ότι «Στο εν λόγω άρθρο αναφέρεται ρητώς ότι το κτίριο επί της οδού Αποστόλου Παύλου 75 αποτελεί την "οικίαν εις ην εγεννήθη ο Πρόεδρος της τουρκικής Δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ"». Από πότε ένα δημοσίευμα εφημερίδας είναι αρκετό για να αποτελέσει πηγή επιστημονικής τεκμηρίωσης; Ποια βιβλία μελέτησαν και βρήκαν ότι έτσι έχουν τα πράγματα;

Και με δική μας αναγνώριση, στέλνονται και τα μουσουλμανόπαιδα της Θράκης κατ’ έτος, να επισκεφθούν το σπίτι του "Πατέρα τους". Και ο Ερντογάν επιχαίρει, για την ταύτιση της Θεσσαλονίκης με ιστορικές στιγμές του τουρκισμού. Αν δεν προλάβει να διαλύσει την Τουρκία με τον μεγαλοϊδεατισμό του, θα πληρώσουμε την τουρκολαγνεία πολλών εξ ημών.

https://www.voria.gr/article/o-gamilios-tourismos-kathierose-os-othomaniko-mnimio-to-spiti-tou-kemal