“Εἶναι τά λείψανα τοῦ Ὁσίου Γεωργίου Καρσλίδη” μοῦ εἶπε κι ἔφυγε.

«Ονομάζομαι π. Δαμασκηνός καί εἶμαι ἀπό τόν Ἀσπρόπυργο, δίπλα ἀπό τήν Ἐλευσίνα. 

 Μία νύχτα, στις 16 Νοεμβρίου, ὀνειρεύτηκα ὅτι βρισκόμουν στο ὑπόγειο παρεκκλήσι τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Στεκόμουν μπροστά στο προσκυνητάρι, ὅταν εἶδα να κατεβαίνει ἀπό τή σκάλα ἕνας ψηλός κι ἀδύνατος καλόγερος πού κρατοῦσε στο χέρι του ἕνα κουτί. Μέ κοίταξε καί μέ ρώτησε:

 “Ο π. Δαμασκηνός;” 

– “Ναί” τοῦ ἀπάντησα. 

– “Πάρε αὐτό” μοῦ εἶπε καί μοῦ 'δωσε τό κουτί, πού ἔμοιαζε μέ λειψανοθήκη.

 – “Τί εἶναι αὐτό;” τόν ρώτησα ἀπορημένος.

 – “Εἶναι τά λείψανα τοῦ Ὁσίου Γεωργίου Καρσλίδη” μοῦ εἶπε κι ἔφυγε. 

Ἄνοιξα τότε τό κουτί κι εἶδα μέσα δύο πέλματα διάτρητα ἀπό σφαῖρες καί ματωμένα.Ὅταν ξύπνησα, διηρωτώμην ποιός ἦταν αὐτός ὁ καλόγερος. Μπῆκα στο διαδίκτυο, ἔγραψα τ' ὄνομα πού μοῦ 'πε καί βρέθηκα μπροστά στή φωτογραφία του. Ἦταν ἴδιος ὁ καλόγερος πού κρατοῦσε τή λειψανοθήκη. Στή συνέχεια διάβασα γιά τή ζωή του, τό μαρτύριό του κι ἦρθα καί λειτούργησα στό μοναστήρι του. Πάλι θά ξανάρθω γιατί τόν ἔχω τώρα πιά προστάτη».

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

πηγή