Την ώρα που ο Ψάλτης ψάλλει το «Άξιον εστιν» ο Ιερέας μπροστά στην Αγία Τράπεζα, ενώπιον του Ιησού Χριστού, μνημονεύει ονόματα των αδερφών χριστιανών.
Δύο φορές κάνει μνημονεύσεις ονομάτων ο Ιερέας στην Θεία Λειτουργία:
Την μια στην Προσκομιδή και την άλλη φορά , τώρα, μετά τον Καθαγιασμό. Υπάρχει όμως η εξής διαφορά: Στην μεν Προσκομιδή μνημονεύει πρώτα των ζώντων τα ονόματα και έπειτα των τεθνεώτων. Τώρα όμως μετά τον Καθαγιασμό, μνημονεύονται πρώτα τα ονόματα των τεθνεώτων, των πεθαμένων τα ονόματα, και έπειτα των ζωντανών. Γιατί γίνεται αυτό; Είναι εύκολο να το βρούμε. Είπαμε προηγουμένως ότι ο Ιερέας μετά των Καθαγιασμό μνημονεύει των Προπατόρων, των Πατριαρχών, των Προφητών κ.λ.π. Δηλαδή. μνημονεύει ονόματα ήδη απελθόντων και κεκοιμημένων- και σαν συνέχεια λοιπόν αυτών των κεκοιμημένων έρχεται η μνημόνευση των ιδικών μας αγαπητών κεκοιμημένων προσώπων, που δίνουμε στον Ιερέα με το χαρτάκι να τα μνημονεύσει.
Ώστε λοιπόν, αγαπητοί μου, αν θέλουμε – και πολύ το θέλουμε! - να συναντάμε τα αγαπητά μας πρόσωπα, που έφυγαν από την αγκαλιά μας, να πηγαίνουμε στην Θεία Λειτουργία, να τους ανάβουμε κεράκι και να τα μνημονεύουμε!!!
Γιατί μπορούμε και εμείς την ώρα αυτή, που ο Ψάλτης λέει το «Άξιον εστιν», ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ λέγω, από μέσα μας, να μνημονεύουμε διάφορα ονόματα, συγγενών μας και γνωστών μας. Πρώτα όμως, ξαναλέγω, στο σημείο αυτό μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους και έπειτα τους ζώντες.
Δύο φορές κάνει μνημονεύσεις ονομάτων ο Ιερέας στην Θεία Λειτουργία:
Την μια στην Προσκομιδή και την άλλη φορά , τώρα, μετά τον Καθαγιασμό. Υπάρχει όμως η εξής διαφορά: Στην μεν Προσκομιδή μνημονεύει πρώτα των ζώντων τα ονόματα και έπειτα των τεθνεώτων. Τώρα όμως μετά τον Καθαγιασμό, μνημονεύονται πρώτα τα ονόματα των τεθνεώτων, των πεθαμένων τα ονόματα, και έπειτα των ζωντανών. Γιατί γίνεται αυτό; Είναι εύκολο να το βρούμε. Είπαμε προηγουμένως ότι ο Ιερέας μετά των Καθαγιασμό μνημονεύει των Προπατόρων, των Πατριαρχών, των Προφητών κ.λ.π. Δηλαδή. μνημονεύει ονόματα ήδη απελθόντων και κεκοιμημένων- και σαν συνέχεια λοιπόν αυτών των κεκοιμημένων έρχεται η μνημόνευση των ιδικών μας αγαπητών κεκοιμημένων προσώπων, που δίνουμε στον Ιερέα με το χαρτάκι να τα μνημονεύσει.
Ώστε λοιπόν, αγαπητοί μου, αν θέλουμε – και πολύ το θέλουμε! - να συναντάμε τα αγαπητά μας πρόσωπα, που έφυγαν από την αγκαλιά μας, να πηγαίνουμε στην Θεία Λειτουργία, να τους ανάβουμε κεράκι και να τα μνημονεύουμε!!!
Γιατί μπορούμε και εμείς την ώρα αυτή, που ο Ψάλτης λέει το «Άξιον εστιν», ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ λέγω, από μέσα μας, να μνημονεύουμε διάφορα ονόματα, συγγενών μας και γνωστών μας. Πρώτα όμως, ξαναλέγω, στο σημείο αυτό μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους και έπειτα τους ζώντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου