Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου, αγαπητέ, έχοντας την πεποίθηση και την πίστη ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αν και ήταν Θεός και είχε απερίγραπτη δόξα και μεγαλοσύνη, έγινε άνθρωπος για να τον έχουμε πρότυπό μας και να βαδίζουμε στα ίχνη Του. Ταπεινώθηκε υπερβολικά για μας, ώστε πήρε μορφή δούλου και αψήφησε ντροπή και μεγάλη φτώχεια. Υπέμεινε πολλές και αισχρές ύβρεις, και καθώς έχει γραφεί: «Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη και ως αμνός άφωνος εναντίον του κείροντος αυτόν άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει το στόμα αυτού, εν τη ταπεινώσει αυτού η κρίσις αυτού ήρθη» (Ησαίας, 53:7-8). Θανατώθηκε με πολλούς εξευτελισμούς για μας, ώστε και εμείς σύμφωνα με την εντολή Του πρόθυμα να υποφέρουμε για τις αμαρτίες μας τις δίκαιες ή τις άδικες ύβρεις, τους εξευτελισμούς, την περιφρόνηση, τις καταλαλιές, το μέχρι θανάτου μαστίγωμα που θα μας έκανε οποιοσδήποτε άνθρωπος. Στις περιπτώσεις αυτές και συ μην αντιμιλάς, όπως το πρόβατο που οδηγείται στην σφαγή και όπως το άλογο ζώο. Μάλλον να προσεύχεσαι, αν μπορείς. Διαφορετικά να σιωπάς τελείως με πολλή ταπείνωση.
Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου, θεωρώντας ότι οι ύβρεις, οι ατιμίες και οι ταπεινώσεις που υποφέρεις για τον Κύριο, σου προξενούν μεγάλο κέρδος και σου εξασφαλίζουν την ψυχική σωτηρία. Πρόθυμα λοιπόν και ατάραχα να τις υπομένεις κάνοντας την σκέψη ότι οφείλεις να πάθεις χειρότερα για τις αμαρτίες σου και ότι είναι μεγάλο πράγμα για σένα να αξιωθείς να πάσχεις και να υποφέρεις κάτι για τον Χριστό. Ίσως έτσι, με τις πολλές θλίψεις και ατιμίες, να γίνεις μιμητής του πάθους του Θεού. Και κάθε φορά που θα θυμηθείς αυτούς που σε λύπησαν, να προσεύχεσαι ολόψυχα και με ειλικρίνεια για αυτούς, διότι σου προξένησαν μεγάλα κέρδη. Ποτέ να μη σκεφθείς κάτι εναντίον κανενός. Αντίθετα, αν κάποιος σε τιμά ή σε επαινεί, να λυπάσαι και να προσεύχεσαι να φυλαχθείς από τον κίνδυνο που περικλείει αυτό. Παρόμοια να προσεύχεσαι να φυλαχθείς και από κάθε πράγμα που προκαλεί δόξα ή υπεροχή, μέχρι και το πιο ασήμαντο. Να προσεύχεσαι στο Θεό από τα βάθη της ψυχής σου και με ειλικρίνεια, να διώξει μακριά σου τις αφορμές των επαίνων με την σκέψη ότι είσαι ανάξιος και ασθενής. Πάντοτε να αναζητάς με επιμέλεια τους πιο ταπεινούς τρόπους και τα μέσα. Αυτά να σε οδηγούν στο να ζεις με πένθος, με ταπείνωση και ανυποληψία, σαν να έχεις πεθάνει και νεκρωθεί για τον κόσμο αυτό και σαν να είσαι ο τελευταίος και ο πιο αμαρτωλός από όλους. Αυτά αποτελούν μεγάλα κέρδη για την ψυχή σου.
Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου, ώστε σαν φοβερό θάνατο και ψυχική απώλεια και αιώνια κόλαση να μισήσεις και να βδελυχθείς την φιλαρχία, την φιλοδοξία, την επιθυμία τιμών και επαίνων, την σκέψη ότι κάτι είσαι ή ότι κατόρθωσες κάποια αρετή ή ότι είσαι καλύτερος ή και ίσος ακόμη με κάποιον άλλο. Παρόμοια να μισήσεις και την παραμικρή αισχρή επιθυμία και σαρκική ηδονή, το να κοιτάξεις άνθρωπο χωρίς ανάγκη, να αγγίξεις ξένο σώμα χωρίς λόγο, να ρωτήσεις κάποιον «που είναι αυτό;» χωρίς ανάγκη, να γευθείς κάτι μικρό ή ελάχιστο χωρίς λόγο. Εάν προσέχεις και ασφαλίζεσαι στις λεπτομέρειες, δεν θα πέσεις σε μεγάλα σφάλματα, ούτε θα πειρασθείς καθόλου σ’ αυτά. Ενώ μη προσέχοντας στα μικρά, θα κινδυνεύσεις να πέσεις σιγά- σιγά και στα μεγάλα.
Πρόσεχε με ακρίβεια τον εαυτό σου, ώστε με ειλικρίνεια να προσεύχεσαι για την συγχώρεση των αμαρτιών σου. Με κάθε τρόπο να αναζητάς την ψυχική σωτηρία και την Βασιλεία των ουρανών. Ολόψυχα να επιδιώκεις την ταπείνωση με σκέψεις, λόγια, έργα, ενδύματα, συμπεριφορά. Να πιστεύεις αληθινά, ολόψυχα, παντοτινά ότι είσαι ο χειρότεροςκαι ο αμαρτωλότερος Χριστιανός και ότι βρίσκεσαι μακρυά από κάθε αρετή. Εάν συγκριθείς με Χριστιανό, να σκέπτεσαι ότι είσαι γη και σποδός, ότι «ως ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη σου» (Ησαίας, 64:6)· ότι δεν θα σωθείς χωρίς το πολύ έλεος και την χάρη του Θεού»
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Αββάς Αμμωνάς», Ι. Μ. Παρακλήτου, σελ. 66-70)/πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου