Την υπομονήν Ιωβ ηκούσατε...

Με την ευκαιρία της μνήμης του δικαίου Ιώβ μακαρίζουμε την εν Χριστώ υπομονή. Η υπομονή είναι το δώρο εκείνο του Θεού πού δίνεται στους ανθρώπους εκείνους πού βιώνουν την αγία καλή πίστη(εμπιστοσύνη στον Θεό).

Οι καλοί μας αρχαίοι μακάριζαν ως σοφό τον άνθρωπο εκείνο πού έδειχνε ακριβώς την ίδια ψυχραιμία και αξιοπρέπεια μπροστά στα κακά και τα καλά της ζωής. Κάνοντας ένα βήμα παραπάνω η Εκκλησία μιλάει για τους ανθρώπους εκείνους πού έχουν παραθέσει από πριν όλη τους την ζωή στον Θεό και σε αυτά πού παραχωρεί, με βρεφική συγκινητική απλότητα και εμπιστοσύνη.

Η υπομονή δεν είναι κατόρθωμα ανήκον σε εμάς. Δωρίζεται όταν μπροστά σε μια δοκιμασία η ταπεινή καρδιά δεν παύει να δοξολογεί φανερά και νοερά τον Κύριο της λατρείας της και ανταμοίβεται, ανδρίζεται, δοξάζεται.

Έτσι και ο Ιώβ, ενώ έφτασε στην έσχατη θλίψη δεν βλασφήμησε αλλά δέχτηκε τα δεινά με ευχαριστία και σιωπή.Γι αυτό όχι μόνο πληρώθηκε με υπομονή, αλλά ευλόγησεν ο Κύριος τα έσχατα Ιωβ υπερ τα πρώτα.
Πέρα από κάθε συζήτηση για θεοδικίες , παραχωρήσεις και δοκιμασίες Θεού, τονίζεται αυτή η αγία πίστη-εμπιστοσύνη.

Ας την καλλιεργήσουμε σοφά από τώρα, ενώ ακόμα είναι αιθρία, γιατί ο χειμώνας παραμονεύει από στιγμή σε στιγμή, κρυμμένος μέσα στο δάσος του βίου μας. Ας μας βρεί πανέτοιμους και όχι αδύναμους προς απώλεια.

 πηγή