Ο Χριστός αναλαμβάνει τη θέωση του ανθρώπου. Παίρνει σώμα, το αφήνει να ταλαιπωρηθεί άδικα (άδικα, όχι γιατί ήταν καλός άνθρωπος και δεν έπρεπε, αλλά γιατί είναι ο αναμάρτητος Θεός, ο Μεσσίας που όλοι οι αιώνες περίμεναν) και με τον άδικο θάνατό Του χαρίζει σε μας το σώμα αυτό που νίκησε το θάνατο και μας λέει: “Λάβετε, φάγετε αυτό είναι το σώμα μου που κομματιάστηκε άδικα για να ελευθερωθείτε εσείς από το βάρος της αμαρτίας που κουβαλάτε”.
Άλλες αμαρτίες τις κουβαλάμε άδικα κι άλλες δίκαια, λένε οι Άγιοι. Άδικα τις κουβαλάμε, όταν οι γονείς ή οι πρόγονοί μας έχουν κάνει λάθη και αμαρτίες (ειδικά την ώρα της σύλληψής μας ή και μετά από αυτήν). Τότε ήταν που τα “κακά” γονίδια (ψυχολογικά προβλήματα, τάση για ανωμαλίες, κακία, πονηρία κτλ) πέρασαν μέσα μας μέσω του σώματος ή του πνεύματος των προγόνων μας και μας ταλαιπωρούν. Αυτό εξάλλου επιβεβαίωσε πρόσφατα και η Βιολογία, που κατάφερε να αποκωδικοποιήσει μόλις τον προηγούμενο μήνα (Φεβρουάριος 2023) όλο το ανθρώπινο γονιδίωμα (DNA) και αναφέρεται σε καλά και κακά γονίδια...
Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν, όχι γιατί ο Θεός είναι κακός (πράγμα παράλογο, αφού τότε δε θα λεγόταν Θεός), αλλά γιατί η ανθρώπινη φύση είναι μία και πάντα μεταδίδεται μέσα της το καλό και το κακό είτε σωματικά, είτε πνευματικά.
Από αυτό το κακό μας απάλλαξε το άδικα βασανισμένο σώμα του Χριστού. “Αυτό καθαρίζει διαρκώς τη συνείδησή μας από τα νεκρά έργα για να λατρεύουμε με καθαρή καρδιά το μόνο ζωντανό Θεό, την πηγή της Ζωής μας”. Αυτό ειπώθηκε σήμερα στην Εκκλησία. Έχουμε ανάγκη το σώμα και το αίμα Του, για να νιώθουμε απαλλαγμένοι από την κατάρα της κακίας που μας πολιορκεί διαρκώς εσωτερικά και εξωτερικά, όπως την Αγία Μαρία την Αιγυπτία που γιορτάζει σήμερα και εύχεται για όλες και όλους μας.
Χωρίς Χριστό είμαστε νεκροί, ένοχοι, πιεσμένοι, αγχωμένοι, φοβισμένοι, κενοί. Βιώνουμε όλο και πιο έντονα την αίσθηση του θανάτου και του παράλογου. Αυτό μαρτυρούν τα έργα τέχνης της Δύσης, ενός πολιτισμού που βρίσκεται στη Δύση του, που πεθαίνει διαρκώς παρασύροντας μαζί του όλο και περισσότερους... Κάτω από την ωραία επιφάνεια που έχει υπάρχει μόνο θάνατος και ψυχικό κενό. Η παρηγοριά που δίνει είναι υλική, συναισθηματική, παρηγοριά σε ετοιμοθάνατους, για να πεθάνουν “εν ειρήνη”...
Απέναντι σε αυτό το παράλογο ο λόγος του Χριστού αντηχεί μέσα στις αιώνες:
“Ο Υιός του Ανθρώπου παραδίδεται σε χέρια εχθρών που θα τον προδώσουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον ραπίσουν, θα τον φτύσουν, θα τον σταυρώσουν, αλλά την τρίτη μέρα... θα αναστηθεί!”
Ενωμένοι μαζί Του ας ζήσουμε αυτές τις μέρες με συντριβή και πίστη τη δική μας σταύρωση στο πρόσωπο του Χριστού, πεθαίνοντας για τον κόσμο αυτό ως προς τις επιθυμίες και τις ανησυχίες του, θυσιάζοντας το εγώ μας για να υπηρετήσουμε τους άλλους, ανεχόμενοι τις μεγάλες ή μικρές αδυναμίες τους και τέλος δεχόμενοι με χαρά τη μεγαλύτερη και πιο οριστική επίθεση που θα μας κάνει ο διάβολος: την άδικη συμπεριφορά τους, τον ψυχικό ή σωματικό πόνο που θα μας δώσουν, ένα “τυχαίο” ατύχημα, μια ανίατη αρρώστια και τέλος έναν ήσυχο ή επώδυνο θάνατο με τον οποίο θα νομίζει ο διάβολος ότι μας νίκησε...
Μαζί Του μέχρι το θάνατο, λοιπόν!
Καλή Σταύρωση! Καλή Ανάσταση!
Βασίλης Φράγκος/facebook.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου