«1617. Ἐν μηνί Μαρτίῳ τῆς Ἀκαθήστου, ἐτούρκεψαν τόν Ἀμαριανόν τόν Τεμερούτογλη τόν σκευοφύλακαν. Οἱ Τοῦρκοι ἀσύκωσαν δόγμα μεγάλο καί ἐγίνη σύγχησις καί ταραχή καί φόβος μέγας. Καί τόν ἔκριναν καί ὁ κριτής τόν ἔκανε ταζήρι [τιμώρησε] καί τόν ἔδηρεν [μαστίγωσε]. Ἀμή οἱ Τοῦρκοι δέν τόν ἄφησαν… καί ἔτζη τόν ἐβάρεσαν ἕνα δύο μαχαῖρες καί ἤθελαν νά τόν τεπελετήσουν [αποκεφαλίσουν]. Καί ἕνας ἀπό τήν μέσιν τούς ἐφώναξεν καί λέγει ὄτι:
Ἐγίνην Τοῦρκος ἐγίνην, μόνον ἀφήσετέ τον.
Καί ἔτζη τόν ἄφησαν. Ἐδά πέ καί ἐσύ, ὦ ἄνθρωπε, ὄτι δέν γίνωμε Τοῦρκος διά νά τελειωθῇς ἀπάνον εἴς μίαν στιγμήν. Ἀμή ἐμούλαξεν [σιώπησε]… καί ἔτζη τόν ἐτούρκεψαν καί πάραυτα τόν ἐσουνέτησαν [περιέτμησαν]… ἤφεραν καί τά παιδιά καί τά ἐτούρκεψαν. Ἀμή τόν τρανήτερόν του υἱόν δέν τόν ἐτούρκεψαν, τόν Κομνηανάκην, μόνον τόν ἄφησαν ὡς ὄτι ἦταν νόμου ἠλικίας ὡς ιζ΄ χρονῶν. Καί τό Πάσχα ἔκαμαν ντουνανμάν [πανηγύρι] οἱ Τοῦρκοι καί ἐσυριάνησαν [περιέφεραν] τά παιδιά ὅλον τόν Κουλάν [πύργο] καί εἴς ὅλον τό Κάστρον.»
Πηγή: Ελληνική Ιστορία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου