Η θεία δικαιοσύνη είναι παράλογη για την ανθρώπινη λογική, γιατί δεν βασίζεται σε ανταπόδοση αλλά σε συγκατάβαση.

  Σε έναν κόσμο όπου η ηθική κατακερματίζεται και η πνευματική σύγχυση πνίγει την ψυχή του ανθρώπου, το μήνυμα της μετανοίας αναδύεται ως φάρος ελπίδας· όχι ως απλή ψυχολογική ανακούφιση, αλλά ως υπαρξιακή αναγέννηση μέσα από την άβυσσο της αμαρτίας. 

Η σωτηρία, κατά την χριστιανική αλήθεια, δεν είναι καρπός ηθικής τελειότητας, αλλά δώρο της θείας αγάπης προς τον άνθρωπο που συντρίβεται, ταπεινώνεται και επιστρέφει.

«Δεν ήρθα να καλέσω δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Λουκ. 5:32), διακηρύσσει ο Ιησούς· κι αυτή η δήλωση μετατοπίζει τον άξονα της θείας δικαιοσύνης από την τιμωρία στην ελευθερία.

 Ο ληστής επί του σταυρού, η πόρνη με τα μύρα, ο άσωτος υιός, όλοι τους δεν είναι μόνο φιγούρες του Ευαγγελίου· είναι οι φορείς μιας θεανθρώπινης αποκάλυψης: πως η αγάπη του Θεού δεν γνωρίζει σύνορα.

 Εκείνοι που η κοινωνία χαρακτηρίζει "τελευταίους" βρίσκουν πρώτοι θέση στην αγκαλιά του Χριστού. Όχι διότι εξιδανικεύεται η αμαρτία, αλλά διότι εξυψώνεται η μετάνοια ως πράξη ελευθερίας και επιστροφής στο φώς.

Η μετάνοια δεν είναι ηθική υποχώρηση· είναι η ανατροπή του εγωισμού, η επανάσταση του ταπεινού ανθρώπου που αναγνωρίζει το σκοτάδι του και αναζητά τον Ήλιο της Δικαιοσύνης.

Η αμαρτία, όσο φρικτή κι αν είναι, δεν έχει την έσχατη λέξη. Την τελευταία λέξη την έχει η καρδιά που σπαράζει και επιστρέφει. Ο αμετανόητος αμαρτωλός, όσο «σωστός» κι αν φαίνεται εξωτερικά, είναι νεκρός εσωτερικά. Αντιθέτως, ο μετανοημένος εγκληματίας είναι ζωντανός, γιατί έζησε την κάθαρση της Χάριτος. Η κόλαση δεν είναι η ποινή για την αμαρτία· είναι η εθελούσια αποκοπή από την αγάπη του Θεού. Και αυτή η αποκοπή γεννιέται όχι από τις πράξεις μας, αλλά από την άρνηση μας να δεχτούμε την αγάπη Του.

 «Εγώ ήρθα να σώσω αμαρτωλούς, να φωτίσω σκοτισμένους».

 Σ' αυτή τη φράση περικλείεται όλη η Οικονομία της σωτηρίας: ο Θεός δεν κινείται ενάντια στον αμαρτωλό, αλλά σπεύδει προς εκείνον που βαδίζει μέσα στο σκοτάδι, έτοιμος να του προσφέρει το φώς. Δεν εξυψώνονται οι "καλοί", ούτε απορρίπτονται οι "κακοί"· εκείνοι που σώζονται είναι όσοι ποθούν να σωθούν. Η θεία δικαιοσύνη είναι παράλογη για την ανθρώπινη λογική, γιατί δεν βασίζεται σε ανταπόδοση αλλά σε συγκατάβαση. 

Στον Παράδεισο, λένε οι Πατέρες, θα δούμε με έκπληξη ποιοι είναι εκεί. Και ίσως αναγνωρίσουμε ληστές, απατεώνες, ξεπεσμένους όχι γιατί η αμαρτία τους έγινε αρετή, αλλά γιατί η συντριβή τους έγινε ευλογία.

Η Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, δεν είναι σύναξη αγίων με άσπιλο βίο, αλλά κοινωνία μετανοημένων. Είναι το πνευματικό θεραπευτήριο και όχι ο ηθικός έλεγχος. Εκείνος που μετανοεί δεν υποκρίνεται, δεν εξευτελίζεται· αντίθετα, φανερώνει τη βαθύτερη αλήθεια της ύπαρξης του: ότι δεν είναι αυτάρκης, αλλά πλασμένος για την αγάπη, την ελευθερία, τη Θεία Χάρη.

Κι έτσι, μπροστά στον Εσταυρωμένο, όλοι γινόμαστε ίσοι· είτε ληστές, είτε δίκαιοι. Η μόνη διαφορά είναι το αν γυρνάμε το κεφάλι μας προς Αυτόν. Η σωτηρία δεν είναι το προνόμιο των άξιων· είναι η ανταμοιβή των ταπεινών.

ΠΗΓΗ