[....]
5. Ἡ ὁνομασία τοῦ «προσωπικοῦ» ἀριθμοῦ.
Καὶ ἀφοῦ μὲ τὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ καταργοῦμε ὄχι μόνο τὸν ἄνθρωπο, ὡς πρόσωπο πλασμένο κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωση τοῦ
Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο τὸν προσωπικὸ Θεὸ στὴν πραγματικότητα, δὲν ὑπάρχει πιὸ ἀδόκιμος ὅρος νὰ τὸν ὀνομάσουμε, παρὰ μὲ χρήση τοῦ ἐπιθέτου «προσωπικός». Ἡ ἀπόλυτη ἀντίφαση: ἐνῶ ἀποπροσωποποιεῖ τὸν ἄνθρωπο, ἀριθμοποιῶντας τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, τὸν ὀνόμασαν οἱ ἀρμόδιοι «προσωπικὸ ἀριθμό»: ἡ ἀπόλυτη παραπλάνηση. Στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ ἀπρόσωπος ἀριθμὸς τοῦ πολίτη ὡς ἀτόμου.
Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀριθμός, ὁ ὁποῖος θὰ ἀποτελέσει τὸ ἐργαλεῖο μὲ τὸ ὁποῖο ἡ κρατικὴ ἐξουσία, ἐνῶ τὰ τελευταία χρόνια ἔκτιζε μιὰ διοικητικὴ δομή, ὅπου κάθε ἔννοια δικαιοσύνης καὶ δημοκρατίας στὴ χώρα μας ὑπονομευόταν καὶ κατέρρεε, μὲ τὰ πάντα νὰ γίνονται εἰς βάρος τῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν δικαιωμάτων τῆς πλειοψηφίας τῶν πολιτῶν, τώρα πλέον θὰ μπορέσει αὐτὴ μὲ αὐτὸ τὸ ἐργαλεῖο νὰ εἰσέλθει παραπέρα στὰ ἄδυτα τῆς ζωῆς καὶ τῆς ψυχῆς τους, ἐπιβάλλοντάς καὶ ἐντός αὐτῶν τοὺς δικούς της κανόνες καὶ προθέσεις της, τὶς δικές της ἀρχὲς καὶ προτεραιότητες, ἐδραιώνοντας τὴν δυναστεία της καὶ στὴν ἐσώτερη ὕπαρξή τους, ἄν εἶναι δυνατὸν ἔως καὶ στὴν ἀρχὴ τοῦ εἶναι τους.
Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο τὸν προσωπικὸ Θεὸ στὴν πραγματικότητα, δὲν ὑπάρχει πιὸ ἀδόκιμος ὅρος νὰ τὸν ὀνομάσουμε, παρὰ μὲ χρήση τοῦ ἐπιθέτου «προσωπικός». Ἡ ἀπόλυτη ἀντίφαση: ἐνῶ ἀποπροσωποποιεῖ τὸν ἄνθρωπο, ἀριθμοποιῶντας τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, τὸν ὀνόμασαν οἱ ἀρμόδιοι «προσωπικὸ ἀριθμό»: ἡ ἀπόλυτη παραπλάνηση. Στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ ἀπρόσωπος ἀριθμὸς τοῦ πολίτη ὡς ἀτόμου.
Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀριθμός, ὁ ὁποῖος θὰ ἀποτελέσει τὸ ἐργαλεῖο μὲ τὸ ὁποῖο ἡ κρατικὴ ἐξουσία, ἐνῶ τὰ τελευταία χρόνια ἔκτιζε μιὰ διοικητικὴ δομή, ὅπου κάθε ἔννοια δικαιοσύνης καὶ δημοκρατίας στὴ χώρα μας ὑπονομευόταν καὶ κατέρρεε, μὲ τὰ πάντα νὰ γίνονται εἰς βάρος τῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν δικαιωμάτων τῆς πλειοψηφίας τῶν πολιτῶν, τώρα πλέον θὰ μπορέσει αὐτὴ μὲ αὐτὸ τὸ ἐργαλεῖο νὰ εἰσέλθει παραπέρα στὰ ἄδυτα τῆς ζωῆς καὶ τῆς ψυχῆς τους, ἐπιβάλλοντάς καὶ ἐντός αὐτῶν τοὺς δικούς της κανόνες καὶ προθέσεις της, τὶς δικές της ἀρχὲς καὶ προτεραιότητες, ἐδραιώνοντας τὴν δυναστεία της καὶ στὴν ἐσώτερη ὕπαρξή τους, ἄν εἶναι δυνατὸν ἔως καὶ στὴν ἀρχὴ τοῦ εἶναι τους.
6. Ἡ παρέμβαση στὴν προσωπικὴ ζωή μας.
Ἄν δὲν τὸ καταλαβαίνει κάποιος αὐτό, ἄς σκεφτεῖ ὅτι θὰ μποροῦν νὰ δοῦν, οἱ κρατοῦντες ἄν ἐπισκέπτεται ἕνας πολίτης ἕναν ψυχίατρο, τὶ γνωμοδοτεῖ γιὰ τὸν πελάτη του, τὶ φάρμακα τοῦ χορηγεῖ, ἄν τοῦ χορηγεῖ, καὶ φυσικὰ δὲν θὰ τοὺς εἶναι δύσκολο ἄν θελήσουν νὰ ἐπέμβουν, ὑποδεικνύοντας στὸν ψυχίατρο κάποια νέα προσέγγιση τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ παρακολουθεῖ. Σὲ ὅποιον βέβαια ἔχουν κάποιο λόγο νὰ τὸ κάνουν αὐτό (ἄς θυμηθοῦμε τοὺς ψυχιάτρους ποὺ εἶχε στείλει ἡ ἐξουσία τῶν συνταγματαρχῶν ἐπὶ δικτατορίας στὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστίνο).
Ἄς ἀναλογιστοῦμε ὅτι ἤδη ἡ τεχνολογία χρησιμοποιεῖται, χωρὶς καν νὰ ὑπάρχει ἀκόμα ὁ προσωπικὸς ἀριθμός, γιὰ νὰ γίνεται κάποια ἀξιολόγηση τῆς ψυχολογίας τῶν πολιτῶν, μέσω τῆς χρήσης τῶν cookies στὸ διαδίκτυο καὶ τοῦ ἐλέγχου τῶν ἐπιλογῶν στὶς ἀναζητήσεις, ποὺ ἀξιοποιεῖται ἐμπορικὰ ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντες στὶς διαφημίσεις καὶ στὸν ἔλεγχο τῶν περαιτέρω ἀναζητήσεων. Καὶ μὴ ξεχνάμε καὶ ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ ἐπεργασία τῶν προτιμήσεών μας, ἀλλὰ καὶ ἄλλων προσωπικῶν μας δεδομένων, ἀλλάζει πλέον σημαντικὰ ἐπίπεδο μετὰ τὴν ἐπανάσταση τῆς τεχνιτῆς νοημοσύνης στὶς ἡμέρες μας.
Ἄς ἀναλογιστοῦμε ὅτι ἤδη ἡ τεχνολογία χρησιμοποιεῖται, χωρὶς καν νὰ ὑπάρχει ἀκόμα ὁ προσωπικὸς ἀριθμός, γιὰ νὰ γίνεται κάποια ἀξιολόγηση τῆς ψυχολογίας τῶν πολιτῶν, μέσω τῆς χρήσης τῶν cookies στὸ διαδίκτυο καὶ τοῦ ἐλέγχου τῶν ἐπιλογῶν στὶς ἀναζητήσεις, ποὺ ἀξιοποιεῖται ἐμπορικὰ ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντες στὶς διαφημίσεις καὶ στὸν ἔλεγχο τῶν περαιτέρω ἀναζητήσεων. Καὶ μὴ ξεχνάμε καὶ ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ ἐπεργασία τῶν προτιμήσεών μας, ἀλλὰ καὶ ἄλλων προσωπικῶν μας δεδομένων, ἀλλάζει πλέον σημαντικὰ ἐπίπεδο μετὰ τὴν ἐπανάσταση τῆς τεχνιτῆς νοημοσύνης στὶς ἡμέρες μας.
7. Ἐπιπλέον σὲ ὅλα αὐτὰ ἡ τεχνητὴ νοημοσύνη.
Δὲν εἶναι μόνο ὅτι μὲ τὸν προσωπικὸ ἀριθμὸ κάποιος παραδίδει πλήρως τὰ προσωπικά του δεδομένα πρὸς παρακολούθηση, ἔλεγχο καὶ ἐπεξεργασία ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ δὲν γνωρίζει τίποτα γι’ αὐτοὺς καὶ ποὺ πιθανὸν νὰ εἶναι ἀντίθετων ἀπὸ τις δικές του ἤ καὶ ἄγνωστων πεποιθήσεων, χωρὶς νὰ γνωρίζει πῶς θὰ τὰ χρησιμοποιήσουν, ἀλλὰ ἐπιπλέον μπορεῖ καὶ εὔκολα τώρα πιὰ νὰ χαθεῖ στὸν ἐξωπραγματικὸ πλαστὸ κόσμο τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης. Τότε δὲν θὰ εἶναι πιὰ σὲ θέση νὰ ἀντιληφθεῖ τὸν κίνδυνο, νὰ κρίνει τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, νὰ διαφυλάξει τὸν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἐλευθερία του, νὰ ὑπερασπιστεῖ τὰ πιστεύω καὶ τὶς ἀξίες του, νὰ διατηρήσει τὶς πολύτιμες μνήμες καὶ τὶς αἰσιόδοξες προσδοκίες του. Ἔτσι ἡ ψηφιακὴ διακυβέρνηση μέσω τοῦ «προσωπικοῦ» ἀριθμοῦ ἀπὸ τὴν μιά, καὶ ἡ πέρα τῶν ὁρίων τεχνητὴ νοημοσύνη ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἀρπάζουν τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου μέσα ἀπὸ τὰ χέρια του, ἀφήνοντάς τον γυμνὸ καὶ ἄδειο, ἀγωνιζόμενο νὰ ἀναπληρώσει τὸ κενό του μὲ τὰ ψεύτικα καὶ ἄχαρα ξυλοκέρατα ποὺ τοῦ προσφέρει ὡς ἀμβροσία ὁ τεχνολογικὸς πολιτισμός.
8. Καὶ ἐδῶ τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως.
Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς μποροῦμε νὰ μιλήσουμε γιὰ τὸ βδέλυγμα της ερημώσεως, ποὺ περιγράφουν οἱ προφητείες (Δαν. 12, 11, Μτ. 24, 25, Μκ. 13, 14) ὅτι θὰ τοποθετηθεῖ στὸ ναὸ τοῦ Κυρίου, ἡ ἀκάθαρτη προσφορὰ στὸν βωμὸ τοῦ Ὑψίστου, ποὺ δὲν θὰ εὐλογηθεῖ καὶ δὲν θὰ δώσει ζωή, ἀλλὰ θὰ προμηνύσει καὶ θὰ φέρει τὴν καταστροφή. Καὶ αὐτό, γιατὶ ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι καὶ τὸ ἴδιο τὸ σώμα μας κατὰ τὸ ἱερὸ Ευαγγέλιο (Ἰω. 2, 19-21) καὶ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο (Α’ Κορ. 6, 19), ὅπου ἡ προσφερόμενη θυσία στὸ Θεὸ εἶναι ὁ εὐλαβὴς καὶ φιλόθεος νούς μας. Ἔτσι, ἄν ἐπιτρέψουμε στὴν τεχνολογία νὰ τὸν ἀλωνίσει, τότε θὰ βρεθοῦμε μὲ ἄδεια χέρια ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἔρημοι καὶ ἀνίκανοι νὰ ἔχουμε πραγματικὴ καὶ φυσιολογικὴ ζωή. Ἡ ἄλωση μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ πολὺ πρὶν τὸ χάραγμα, ὁπότε τότε τὸ χάραγμα θὰ ἔρθει μόνο ὡς ἡ ἐπισφράγιση τῆς καταστροφῆς. Τῆς καταστροφῆς ποὺ ἀρχίζει μὲ τὴν ἀριθμοποίηση τοῦ προσώπου καὶ τὴν ἀχρήστευση τοῦ νοῦ ὡς μέσο προσέγγισης τοῦ Θεοῦ καὶ συνάντησης μαζί Του.
«Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν» δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀκούσει τὸν καθησυχασμὸ τῆς ΔΙΣ περὶ τὸν προσωπικὸ ἀριθμό, ἀλλὰ νὰ παραμείνει σὲ ἐγρήγορση καὶ προσευχή κατὰ τὴν κυριακὴ προτροπή (Μκ. 13, 33-37), ζητῶντας καθοδήγηση ἀπὸ τὸν ζώντα Τριαδικὸ Θεὸ γιὰ τὸ τὶ θὰ πράξει μπροστὰ στοὺς παραπάνω πραγματικοὺς πνευματικοὺς κινδύνους, τόσο μὲ τὸν ἀριθμὸ αὐτὸν, ὅσο καὶ μὲ τὴν ψηφιακὴ ταυτότητα. Ὅταν ἀδυναμοῦν οἱ Ποιμενάρχες μας, ὑπάρχουν οἱ Ἁγίες Γραφὲς καὶ τὰ λόγια τῶν Ἁγίων, ποὺ μᾶς δείχνουν τὴν σωτήρια ὁδὸ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Ὑψίστου.
«Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν» δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀκούσει τὸν καθησυχασμὸ τῆς ΔΙΣ περὶ τὸν προσωπικὸ ἀριθμό, ἀλλὰ νὰ παραμείνει σὲ ἐγρήγορση καὶ προσευχή κατὰ τὴν κυριακὴ προτροπή (Μκ. 13, 33-37), ζητῶντας καθοδήγηση ἀπὸ τὸν ζώντα Τριαδικὸ Θεὸ γιὰ τὸ τὶ θὰ πράξει μπροστὰ στοὺς παραπάνω πραγματικοὺς πνευματικοὺς κινδύνους, τόσο μὲ τὸν ἀριθμὸ αὐτὸν, ὅσο καὶ μὲ τὴν ψηφιακὴ ταυτότητα. Ὅταν ἀδυναμοῦν οἱ Ποιμενάρχες μας, ὑπάρχουν οἱ Ἁγίες Γραφὲς καὶ τὰ λόγια τῶν Ἁγίων, ποὺ μᾶς δείχνουν τὴν σωτήρια ὁδὸ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Ὑψίστου.
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ Εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου