Τό ὄνομά Της, τά ’χει ὅλα μέσα. Νά λέτε πολλές φορές καί τό «χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε».

Θυμάμαι, τα τελευταία χρόνια, μια χρονιά 21 Νοεμβρίου. Ελάχιστοι στην Εκκλησία. Ήρθε η μακαρίτισσα η γειτόνισσά μου, η Μαρία Λεκανίδου και μου είπε:

 «Πώς καταντήσαμε Γαλάτεια; Μέτρησα στην Εκκλησία 12 άτομα…».

 Εκείνη τους μέτρησε κιόλας. Πήγα με θρήνο και αγκάλιασα την εικόνα της Παναγίας και θρηνούσα ώρα πολλή… 

Εκείνη μπήκε τριών χρόνων κοριτσάκι στα Άγια των Αγίων για να ετοιμασθεί να γενεί «σκάλα» για να κατεβεί ο Θεός ανάμεσά μας! Και εμείς δε χαμπαριάζουμε πράμα (τίποτα), ούτε εκείνη την ημέρα, και θυμούμαστε μόνο λάδια και λεφτά… Ήμουνε μόνη μου. Η Αντωνούλα μου ζούσε τότε και πήγαινε τα πρωινά σε αγαπημένες μας γειτόνισσες… Τα απογεύματα δεν πήγαινε πουθενά… 

Εκεί που έκλαιγα τη μέρα εκείνη, Την είδα μπροστά μου!!! 

 Δεν περιγράφεται το μεγαλείο, η μορφή μα και η ταπείνωσή Της! Ντράπηκα που Την ανάγκασα να έρθει! Την Παναγία μας! Ένοιωσα σκουπίδι μπροστά στη λάμψη Της! Με άγγιξε στην κεφαλή και μου είπε γλυκά γλυκά: 

«Μην κλαις! Εσύ να ασχολείσαι με την προσευχή, την σιωπή, την ταπείνωση και τα έργα της αγάπης! Με τους άλλους θα ασχοληθώ Εγώ»!

 Δεν περιγράφεται η χαρά μου μετά… Ήθελα να βγω στο δρόμο να γλακώ (τρέχω γρήγορα) και να φωνάζω… Αλλά είπα: «Ποιος θα με καταλάβει;».

 Το κράτησα μυστικό και το είπα μόνο στον εξομολόγο μου και σ’ εσάς εδά (τώρα) για να σας δώσω θάρρος…

 Να προσέχουμε την ύλη παιδιά μου, γιατί μπορεί να μασε θάψει ζωντανούς… Αγριεύει ο άθρωπος άμα (όταν) φύγει από τον Θεό, γιατί τονε κυριεύει ο θεοκατάρατος (ο διάβολος). Εσείς να εκκλησιάζεσθε κάθε Κυριακή τουλάχιστον, να προσεύχεσθε και να δίνετε ελεημοσύνη «εν κρυπτώ». Αυτή έχει αξία… Να μην χυθούν δάκρυα από ξένα μάτια εξ’ αιτίας σας… Διαφορετικά, θα γραντίσομε (δαιμονισθούμε). Όλα θα μασε φταίνε. Βλέπετε και θα δείτε πιο πολλά αργότερα, εγκλήματα, χωρισμούς ανδρογύνων, βλασφημίες, τσακωμούς, αγριάδες πολλές…

Νὰ προσεύχεσθε στὴν Παναγία μὲ τοὺς Χαιρετισμοὺς καὶ τὴν Παράκλησή της.
Ἂν δὲν προλαβαίνετε, νὰ τῆς φωνάζετε: «Παναγία μου, Παναγία μου προφθάσε».
Τὸ ὄνομά Της, τὰ ’χει ὅλα μέσα. Νὰ λέτε πολλὲς φορὲς καὶ τὸ «χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε».
Καὶ μόνο νὰ πεῖτε μὲ τὴν καρδιά σας: «Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς» ἔχει τέτοια δύναμη, ποὺ μπορεῖ νὰ σᾶς κρατήσει ὅλη τὴν ἡμέρα. Ἀρκεῖ νὰ τὸ λέτε ὅπως πρέπει.

πηγή