Αυτός είναι ο νέος πολίτης.Μετρήσιμος, ελεγξιμος, προβλέψιμος.

Η λέξη ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ που ακούγαμε συνέχεια την εποχή της πανδημίας δεν ήταν τυχαία.
-Διαχείριση κρίσης.
- Διαχείριση κρουσμάτων και θανάτων. - Διαχείριση αρνητων.
- Διαχείριση πληθυσμού.
Πήξαμε στη διαχείριση!
Γνωρίζουν και οι πιο ηλίθιοι πλέον, ότι όταν αλλάζουν οι λέξεις, αλλάζει και η πραγματικότητα.

Στην πανδημία η ζωή μας μετριόταν σε ποσοστά, και δείκτες. Η αξία μας σε πιστοποιητικά και κωδικούς QR. Οι εφαρμογές ιχνηλάτησης, οι φόρμες μετακίνησης και οι αριθμοί συμμόρφωσης έστησαν το πρώτο πείραμα μιας κοινωνίας χωρίς πρόσωπα.
Μας εξαφάνισαν πίσω από τους δείκτες και η κοινωνία ενημερωνόταν για 500 νέα κρούσματα ή 40 θανάτους, χωρίς κανείς να βλέπει την ατομική ιστορία ή τη φωνή του ανθρώπου πίσω από τον αριθμό.
Στην πραγματικότητα συνεπώς αυτό που διαχειρίστηκαν δεν ήταν ο ιός, αλλά ο άνθρωπος, αφού διαχειρίστηκαν το σώμα του, τις κινήσεις του, τις σχέσεις του, τη σκέψη του.
Μετρήθηκε, καταγράφηκε, ταξινομήθηκε, περιορίστηκε.....
Και αν πέθαινε στη σακούλα και τέλος.

Τέτοια αλφαδιά, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα δεν ξαναζησε ο τόπος.
Ο άνθρωπος εγινε στατιστικό μέγεθος. Ονομάστηκε κρούσμα, δείκτης, κατηγορία κινδύνου.
Ακόμη και ο θάνατός του έπρεπε να διαχειριστεί και να ενταχθεί σ' ένα σύστημα πρωτοκόλλου.
Κι οταν ο θάνατος αντιμετωπίζεται ως διαδικασία, η ζωή δεν απέχει πολύ από το να αντιμετωπιστεί σαν δεδομένο.
Κάπως έτσι, η διαχείριση της πανδημίας γέννησε την οργάνωση του πολίτη και τον προσωπικό αριθμό.
Παρουσιάζεται ως πρόοδος βέβαια ως εργαλείο απλοποίησης, ψηφιακής διευκόλυνσης και εξορθολογισμού.
Στην πραγματικότητα όμως είναι η φυσική συνέχεια της ίδιας λογικής που επικράτησε στην πανδημία.
Η ίδια λογική που διαχειρίστηκε τους νεκρούς.
Η λογική ότι ο άνθρωπος δεν είναι πια πρόσωπο με βούληση, αλλά μονάδα προς διαχείριση..... και έρχεται τώρα να αρχειοθετησει τους ζωντανούς με τον προσωπικό αριθμό.
Να δώσει θεσμική μορφή σε εκείνη την αφαίρεση της ψυχής.
Να νομιμοποιήσει τον ΑΝΘΡΩΠΟ-ΔΕΔΟΜΕΝΟ.
Δεν έχει σημασία το όνομα σου, η φωνή σου, η ιστορία σου. Έχει σημασία ο αριθμός σου.
Εκεί κρύβεται η υπακοή σου, η κατανάλωση σου και η ζωή σου.
Αυτός είναι ο νέος πολίτης.Μετρήσιμος, ελεγξιμος, προβλέψιμος.

Όταν μια κοινωνία δέχεται να διαχειρίζεται τους νεκρούς της, είναι θέμα χρόνου να αρχίσει να διαχειρίζεται και τους ζωντανούς της, με τον ίδιο τρόπο.
Ο προσωπικός αριθμός είναι το διοικητικό ισοδύναμο αυτής της παραίτησης.
Μιας κοινωνίας που αρχειοθετεί την ύπαρξη αντί να τη σέβεται.
Η διαχείριση των νεκρών ήταν το πρώτο βήμα.Η κωδικοποίηση των ζωντανών είναι το δεύτερο.
Κι αυτό είναι το τέλος της ανθρωπιάς και η αρχή της καταγραφής.
Ο θάνατος έγινε πρωτόκολλο.Ο πόνος έγινε διαδικασία.Και τώρα η ζωή γίνεται αριθμός.

ΠΗΓΗ