Ό άγιος καταγόταν από τη Ρωσική πόλη του Βολογκντά και έζησε το 16ο μ.Χ. αιώνα. Όταν έφτασε σε κάποια ηλικία άφησε τους γονείς του και αποφάσισε να ασκηθεί στη δια Χριστόν σαλότητα. Στην αρχή έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο που επεξεργαζόταν αλάτι χωρίς να πληρώνεται. Μετά έφυγε και πήγε στην πόλη του Ροστώφ οπού γνώρισε κάποιον ασκητή ονόματι Ειρηνάρχη, με τον όποιο συχνά συνομιλούσε.
Κατόπιν έφυγε για τη Μόσχα, οπού ζούσε στους δρόμους ανυπόδητος και μισόγυμνος χειμώνα-καλοκαΐρι, αψηφώντας τις καιρικές συνθήκες. Φορούσε κάτω από τα ρούχα του βαριά σιδερικά και μεγάλους σταυρούς και στο κεφάλι ένα βαρύ μεταλλικό κράνος για να νιώθει άβολα. Επίσης στα χέρια του φορούσε μεταλλικούς κρίκους και κομπολόγια ξύλινα. Απαντούσε στα πειράγματα και εξευτελισμούς του κόσμου με την ασταμάτητη προσευχή του, πού συνοδευόταν από παρατεταμένες νηστείες.
Πήρε από το Δεσπότη μας Ιησού Χριστό το προφητικό χάρισμα με το όποιο κάποτε έσωσε τους κατοίκους του Βολογκντά από μια πυρκαγιά πού θα ξεσπούσε. Επίσης, πολλές άλλες προφητείες είπε ό άγιος πού αφορούσαν τη μετέπειτα οικονομική κατάσταση της Ρωσίας και προσπαθούσε να στηρίξει τους πιστούς στην επερχόμενη μελλοντική μιζέρια. "Ετσι έγινε γνωστός σε όλους όχι μόνο για το χάρισμα του αυτό, αλλά και για τον έλεγχο πού ασκούσε λέγοντας στον κόσμο πικρές αλήθειες πού είχαν σχέση με τις αμαρτίες τους. Κάποτε επισκέφτηκε τον Τσάρο Μπόρις Γκοντουνώβ και το νουθέτησε για τη διακυβέρνηση της χώρας, ως και για τις Ευαγγελικές αλήθειες.
Μια μέρα συνάντησε σε μια γέφυρα κάποιον κουτσό, ονόματι Γρηγόρη, τον όποιο ρώτησε από πότε είναι σε αυτή την κατάσταση. Κατόπιν τον πάτησε με δύναμη στο άρρωστο πόδι και έγινε αμέσως καλά. Ακολούθως του εξήγησε δπ ή ασθένεια του οφείλεται στις αμαρτίες του και το νουθέτησε, λέγοντας του να πάει στο ναό και να ομολογήσει δημόσια το τί συνέβηκε και ότι ό Θεός τον θεράπευσε επειδή μετανόησε.
Πριν κοιμηθεί και αφού προείδε το θάνατο του, πήγε λίγες μέρες πριν στο ναό της Αγίας Τριάδας, οπού μετά πού προσευχήθηκε βρήκε τον ιερέα Δημήτριο, από τον όποϊο ζήτησε ένα μέρος να ξαπλώσει. Ακολούθως πήγε στον ποταμό Μόσχοβιτς για να λουστεί και βγάζοντας τα βαριά μέταλλα πού είχε πάνω του λούστηκε όπως σαν να βαφτιζόταν. Μετά έπεσε σε κάποιο παγκάκι και φωνάζοντας τον κόσμο πού περνούσε από εκεί τους είπε όταν πεθάνει να τον πάνε στο ναό της Παναγίας, κοντά στον τάφο του άλλου μεγάλου Ρώσου δια Χριστόν σάλου, άγιου Βασιλείου (+2 Αύγουστου).
Ό άγιος ακολούθως έμεινε εκεί και κοιμήθηκε ειρηνικά στις 3 Ιουλίου 1589 μ.Χ. και θάφτηκε στο ναό αυτό της Ρωσικής Πρωτεύουσας οπού και τιμάται μέχρι σήμερα. Ή τελετή της κηδείας του έγινε από τις Εκκλησιαστικές αρχές της πόλης με μεγαλοπρέπεια και την ώρα πού τον έθαβαν σηκώθηκε ένας φοβερός ανεμοστρόβιλος, ξέσπασε καταιγίδα πού συνοδευόταν από αστραπές και βροντές, ενώ ήταν κατακαλόκαιρο και έγιναν αρκετά θαύματα.
Αρκετά θαύματα έγιναν και αργότερα στον τάφο του σε όσους με πίστη πρόστρεχαν κοντά του. Στίς 12 Ιουνίου 1672 μ.Χ. έγινε άνακομιδή των λειψάνων του και μεταφέρθηκαν κάτω από το Ιερό του ναοΰ του Αγίου Βασιλείου. Ή εικόνα του τον δείχνει γέρο σε ηλικία με πολύ αραιά γενειάδα, φαλακρό, με ζαρωμένο πρόσωπο και να φορεί πράσινο ράσο το όποιο έχει από πάνω μέχρι κάτω κουμπιά. Στό αριστερό χέρι κρατά ένα ραβδί και είναι ανυπόδητος.
Κατά την άνακομιδή των λειψάνων του, αυτά βρέθηκαν άφθαρτα και τοποθετήθηκαν στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σκέπης και στο ναό του αγίου Βασιλείου στην Κόκκινη Πλατεία, οπού υπάρχουν αποθησαυρισμένα μέχρι σήμερα.
πηγή/ το βιβλίο του Ίκαρου Πετρίδη-Εμπαίζοντες...Ημείς μωροί δια Χριστόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου