Όταν ο άγιος Σέργιος ανέβηκε το λόφο της Μακοβίτσα, ήταν ένας απλός έφηβος κ' ελάχιστα γνωστός στον τόπο του.'Οταν την άφηνε, -στεφανωμένος από δόξα καί γνωστότατος σε όλους! Πρίν να έρθει ο "Αγιος εδώ, ή Μακοβίτσα δεν είχε παρά πυκνά καί αδιαπέραστα δάση, μια μικρή πηγή καί πολλές αρκούδες, πού κατοικούσαν τους άρκουδόβατους καί τ' άγκαθοτόπια.
Τον καιρό που ο "Αγιος έκοιμήθη εν Κυρίω, ό τόπος αυτός ήταν ξακουστός σε όλη τη Ρωσία· ιδίως το μέρος οπού είχε χτιστεί ή Λαύρα της Αγίας Τριάδος, μια από τις τέσσερις μεγάλες Λαύρες της Ρωσίας. Τα γύρω δάση ξεχερσώθηκαν, χωριά καί λειβάδια πήραν ν"απλώνονται σιγά-σιγά στη θέση τους. Ζούσε ακόμη ό "Αγιος, όταν ό δασωμένος λόφος του Ραντονέζ πήρε το προνόμιο τοΰτο; να προσελκύει με ιδιαίτερους μαγνήτες χιλιάδες κόσμου
Τριάντα χρόνια υστερ' από την κοίμηση του, 5 Ιουλίου 1422, βρέθηκαν καί αποκαλύφθηκαν τα λείψανα του Αγίου.
"Εγινε ή άνακομιδή, καί, από τότε, στους αιώνες πού ακολούθησαν δεν έπαψαν όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί να τον τιμούν ως μεγάλον "Αγιο, καί οι προσκυνηταί να έρχονται για ν' ασπαστούν τα τίμια λείψανα του, με βαθύτατο σεβασμό καί τιμή: μονάρχες καί πρίγκηπες, καθώς καί γυναίκες του λάου με ξύλινα πέδιλα, περνούσαν τα μονοπάτια που οδηγούσαν στο "χωριό" του αγίου Σεργίου, για να φτάσουν ως εκεί.
Ό άνθρωπος πού είχε γευτεί στη ζωή του το λιγώτερο το μέλι της υπάρξεως καί της κοινωνίας, έγινε αυτός πού χάρισε την περισσότερη γλυκύτητα στη ζωή των άλλων ανθρώπων!
Από το βιβλίο ''Ο μεγάλος Άγιος της Ρωσίας''εκδ.Ακρίτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου