με τα δεσμά αμαρτιών τυραννικά με δένει,για να μου κάνει πιο πικρή αυτή την ξενιτειά μου
θλίψη μου δίνει ατέλειωτη και βάρος από πόνους (...)
Ψυχή μου,ξύπνησε λοιπόν απ'την αιχμαλωσία
και φώναξε στο βασιλιά τον πανταχού παρόντα:
«Σύ πού προσφέρεις κι εκτελείς κάθε δικαιοσύνη,
σπάσε, Θεέ μου,τα δεσμά και χάλασε τα τείχη
και γκρέμισε τις φυλακές,Δέσποτα,λύτρωσε με
και δίκασε τον Τύραννο, πού 'ναι άδικος τελείως
όπως τον ξαναδίκασες στο φρούριο του Αδη,
και πίσω έφερες ξανά εις την αρχαία πατρίδα
και τον προπάτορα Αδάμ και όλους τους Αγίους.
Κι εμάς σε Σένα φέρε μας ξανά από τα ξένα,
για να μην πάμε μακριά ολότελα Θεέ μας,
και μείνουμε στην ξενιτειά για πάντα ξένοι, ξένοι!
Ό ξένος πάντα θλίβεται, ό ξένος πάντα κλαίει,
ό ξένος πάντοτε θρηνεί, παρηγοριά δεν έχει.
Μα όσοι από την ξενιτειά γυρίσουνε κοντά Σου
θα γεμισθουν πολλή χαρά και την αιώνια δόξα
και βασιλεία ουρανών και φως πού δεν θα σβήσει
κι όλόγλυκη κι αθάνατη ζωή τους περιμένει.
Κι εμένα αξίωσε,Θεέ,κοντά Σου να γυρίσω,
με τις πρεσβείες της Αγνής Πανάμωμης Παρθένου
και του Τιμίου Σου Σταυρου και πάντων των Αγίων».
Πεντηκοντακέφαλον, Κώδ. 522 Εθνικής Βιβλιοθήκες Ελλάδος, φφ. 43α-43β.Απόδοση Σταύρου Φωτίου
περιοδικό ''Σύναξη''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου