Ό όσιος Αθανάσιος ήταν ένας αγωνιστής μοναχός της Λαύρας των Σπηλαίων, καί έζησε σ' αυτήν πολύχρονη καί θεοφιλή ζωή. Μετά από πολλά ασκητικά παλαίσματα καί κατορθώματα, γνωστά τα περισσότερα μόνο στο Θεό, έκοιμήθη ειρηνικά. Το σκήνωμα του ετοιμάστηκε από τους πατέρες για την ταφή. Ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο όμως προκάλεσε την καθυστέρηση του ενταφιασμού για δυο ολόκληρες ήμερες.
Τη δεύτερη νύχτα ό ηγούμενος της Λαύρας είδε στον ύπνο του άγγελο Κυρίου πού του είπε:
- Ό άνθρωπος του Θεού Αθανάσιος έχει ήδη δυο μέρες άταφος, κι εσύ αδιαφορείς γι αυτό;
Έντρομος ό ηγούμενος σηκώθηκε πρωί-πρωί την άλλη μέρα κι έσπευσε με τους αδελφούς να ενταφίαση το νεκρό. Άλλα τί να δουν!Ό όσιος ήταν ζωντανός! Καθισμένος στο νεκροκρέβατο έκλαιγε πικρά!Φρίκη καί δέος κυρίεψε τους αδελφούς. Για πολλή ώρα στάθηκαν άφωνοι καί τρομαγμένοι μπροστά στο απίστευτο θέαμα. Έπειτα ρώτησαν τον Αθανάσιο:
- Αδελφέ, πώς ξαναγύρισες στη ζωή; Που ήταν ή ψυχή σου αυτές τις δυο μέρες; Που είχες πάει; Τί είδες καί τί άκουσες; Πες μας, σε ικετεύουμε!Εκείνος όμως δεν απαντούσε. Μόνο επαναλάμβανε σταθερά ανάμεσα στους λυγμούς:- Να σωθήτε, αδελφοί, να σωθήτε!
- Πες μας, αδελφέ, για να μας ώφελήσης! επέμεναν οί πατέρες.
—- Καί να σας πω, άραγε θα εφαρμόσετε τίς συμβουλές μου;
Με όρκους υποσχέθηκαν οί αδελφοί ότι θα φυλάξουν όλα όσα θα τους έλεγε.
- Ακουστέ τότε, είπε ό αναστημένος Αθανάσιος.
Τρία πράγματα πρέπει να φυλάξετε για να σωθήτε.
Πρώτα, να κάνετε αδιάκριτη υπακοή στον ηγούμενο.
Δεύτερο, να μετανοήτε κάθε ώρα καί στιγμή για τίς αμαρτίες σας.
Καί τρίτο, να προσεύχεστε συνεχώς στον Κύριο μας καί τη Θεοτόκο να σας αξιώσουν ειρηνικά τέλη, καί μάλιστα εδώ, στη μετάνοια σας, καί πουθενά άλλου... Αυτά τα τρία αν φυλάξετε, πού είναι πάνω άπ' όλες τίς αρετές, θα είστε μακάριοι.
Για τ' άλλα μη με ρωτάτε. Καί παρακαλώ να με συγχωρέσετε.Την ίδια κιόλας ήμερα ό θείος Αθανάσιος κλείστηκε στο σπήλαιο του οσίου Αντωνίου. Έζησε εδώ δώδεκα χρόνια ακόμη! Ποτέ δεν βγήκε από τη σκοτεινή τρύπα του. Ποτέ δεν είδε τον ήλιο. Σέ κανένα δεν είπε ούτε μια λέξη. Έκλαιγε καί προσευχόταν αδιάλειπτα νύχτα καί μέρα, ολ' αυτά τα χρόνια, τρώγοντας μόνο λίγο ψωμί καί πίνοντας λίγο νερό μέρα παρά μέρα.Όταν διαισθάνθηκε πώς πλησίαζε το τέλος του, ό όσιος κάλεσε όλη την αδελφότητα κι επανέλαβε τίς τρεις συμβουλές του. Έπειτα τους αποχαιρέτησε καί έκοιμήθη ειρηνικά.
Το τίμιο λείψανο του τοποθετήθηκε στο σπήλαιο της ασκήσεως του, όπου επιτέλεσε ιάσεις καί θαύματα πολλά.
Κάποιος από τους αδελφούς, ονόματι Βαβύλας, έπασχε για πολλά χρόνια από μια βασανιστική καί επώδυνη ασθένεια, πού τόν είχε καθηλώσει στο κρεβάτι. Ενώ ήταν κατάκοιτος καί βογγούσε από τους πόνους, είδε ξαφνικά να μπαίνη κάποιος με τη μορφή του άοιδίμου Αθανασίου καί να του λέη:- Έλα σε μένα καί θα σε θεραπεύσω.Ό άρρωστος έκανε να του μιλήση, αλλά εκείνος έγινε αμέσως άφαντος.Ό αδελφός Βαβύλας παρακάλεσε μερικούς πατέρες να τόν μεταφέρουν στο λείψανο του οσίου. Έπεσε πάνω του, το αγκάλιασε, καί ίκέτευσε με δάκρυα τόν εκλεκτό του Θεού να μεσιτεύση σ' Έκείνον για τη θεραπεία του. Αμέσως σηκώθηκε θεραπευμένος!Μετά από το θαύμα αυτό, πού ήταν το πρώτο, όλοι πίστεψαν ότι ό μακάριος Αθανάσιος εύαρέστησε τόν Κύριο καί συναριθμήθηκε στο χορό των αγίων.
Η μνήμη του τιμάται στις 2 Δεκεμβρίου
Πατερικόν της Λαύρας των Σπηλαίων(Εκδ.Παρακλήτου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου