Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας και Χερσονήσου
Τη μεγαλύτερη ελευθερία στον άνθρωπο, τη χαρίζει η αγάπη. Εννοώ την εσωτερική ελευθερία, την ελευθερία της συνειδήσεως, την ελευθερία της ψυχής, την ελευθερία του πνεύματος. Κι αυτό δεν το λέω θεωρητικά αλλά βιωματικά, αφού ο μεγαλύτερος σταυρός της ζωής μου, η πιο σκληρή ρομφαία που πλήγωνε την καρδιά μου, από μικρό παιδί, ήταν η έλλειψη της αγάπης. Της αγάπης του Χριστού, της θυσιαστικής αγάπης. Ένιωθα το αίμα να στάζει στάλα- στάλα στην καρδιά μου, όταν δεν την έβλεπα στην ψυχή μου και στη ζωή των συνανθρώπων μου.
Ο Νους, η αγάπη και η ελευθερία, είναι τα μεγαλύτερα χαρίσματα που έδωσε στον άνθρωπο ο Θεός. Δεν νοείται αγάπη χωρίς την ελευθερία και δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς την αγάπη. Γιατί όμως είμαι ελεύθερος όταν αγαπώ; Από τι με ελευθερώνει η αγάπη; Είναι απαραίτητο να αγαπώ για να είμαι ελεύθερος; Αυτός που δεν αγαπά δεν είναι ελεύθερος;
Πρώτα απ’ όλα, με ελευθερώνει η αγάπη από το μίσος. Το μίσος γεννά τη ζήλεια, που είναι η πιο καταστροφική δύναμη μέσα στον άνθρωπο. Δεν αφήνει τον άνθρωπο να χαρεί, να ηρεμήσει, να νιώσει στην ψυχή του γαλήνη και ηρεμία. Έχει συνέχεια ταραχή. Δηλητηριάζει την καρδιά του, αγχώνει τη συνείδηση του, απασχολεί το νου του με επώδυνους λογισμούς και σκέψεις εκδικήσεως και τόσα άλλα. Γι’ αυτό λέει ένας Άγγλος γιατρός, ότι «ο Θεός μπορεί να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας αλλά το νευρικό μας σύστημα, όταν μισούμε, ποτέ!»
Με ελευθερώνει η αγάπη από την αδικία. Όταν αγαπώ έναν άνθρωπο δεν μπορώ να τον αδικήσω. Στο κάθε παιδί, βλέπω το παιδί μου. Σε κάθε γυναίκα που πονεί, βλέπω τη μάνα μου. Σε κάθε άνθρωπο που μοχθεί για το ψωμί των παιδιών του, βλέπω τον εαυτό μου. Αυτός είναι «ο πλησίον» που λέει ο Χριστός. Η μεγαλύτερη κοινωνική αδικία είναι «η εκμετάλλευση ανθρώπου, από άνθρωπο». Από κει πηγάζει «η πάλη των τάξεων», με πολλές καταστροφικές συνέπειες. Όταν αγαπάς δεν αδικείς, ούτε ένα μυρμηγκάκι.
Πάντα με συγκινούσε το ποίημα του Γεροβοσκού, του Ζαχαρία Παπαντωνίου:
Πόσα χρόνια πέρασα κι άσπρισα και γέρασα
πάνω στα ψηλώματα βόσκοντας τα πρόβατα.
Μύρμηγκα δεν ζημίωσα κι άνθρωπο δεν θύμωσα
πήρα τα μικρά τ’ αρνιά σαν παιδιά στην αγκαλιά.
Με ελευθερώνει η αγάπη από την αδιαφορία, τη μεγαλύτερη «αμαρτία» του σύγχρονου ανθρώπου. Η αδιαφορία πηγάζει από τον άκρατο ατομισμό και είναι η μεγαλύτερη αντικοινωνική διαστροφή. Ο εαυτούλης μας, η οικογένεια μας, τα παιδιά μας να είναι καλά και «γαία πυρί μιχθήτω». Είναι η σύγχρονη πραγματικότητα που μεταδίδεται σαν μολυσματική αρρώστια μεταξύ των ανθρώπων.
Κυοφορεί μεγάλους κινδύνους σε μια κοινωνία. Είναι παντελής έλλειψη ανθρωπισμού, βόμβα στα θεμέλια του αληθινού πολιτισμού, απόρριψη της ιστορίας μας ως Ελλήνων και μηδενισμός της ιδιομορφίας μας ως Χριστιανών. Δόξα τω Θεώ όμως, υπάρχουν στην πατρίδα μας και στην μικρή μας κοινωνία, πολλά ελπιδοφόρα σημεία- ιδιαίτερα μεταξύ των νέων παιδιών -που στέλνουν πολλά μηνύματα αισιοδοξίας. Με συγκινεί στον τόπο μας η συμμετοχή των ανθρώπων στον πόνο και στη χαρά των συνανθρώπων τους και στις οικονομικές τους ανάγκες, όταν πεισθούν, ότι είναι πραγματικές κι όχι εκμεταλλεύσιμες.
Η μεγαλύτερη ελευθερία που μου δίνει η αγάπη είναι, ότι με ελευθερώνει από το «εγώ» μου. Το αλαζονικό εγώ μου. Το «υπερ-εγώ» μου. Τον παθολογικό εγωισμό μου. Τον Ναρκισσισμό, τη Φιλαυτία, την Εγωπάθεια και την Ωραιοπάθεια, που αποτελούν την όψη του ίδιου νομίσματος.
Η μεγαλύτερη ψυχική αρρώστια του σύγχρονου ανθρώπου, είναι ο«εγωκεντρισμός». Αυτό δεν είναι μόνο αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο, αλλά απόλυτα καταστροφικό για τη ζωή των ανθρώπων. Είναι ο αργός θάνατος του «Εμείς». Κανείς πολιτισμός δεν γεννήθηκε από εγωκεντρισμό, ενώ όλοι οι πολιτισμοί καταστράφηκαν από εγωιστές και αλαζόνες. Γνωρίζομε τι στοίχισε η αλαζονεία του Χίτλερ- στηριγμένη στον υπεράνθρωπο του Νίτσε- στην ανθρωπότητα. Όλες οι μορφές των Φασισμών στηρίχτηκαν στη βία και σε ποταμούς /αιμάτων. Οι εγωιστές άνθρωποι μοιάζουν με τις στρογγυλές πέτρες, που δεν χτίζονται σε κανένα πολιτιστικό δημιούργημα της κοινωνίας.
Τέλος με ελευθερώνει η αγάπη από την ειδωλολατρία, τη σύγχρονη μορφή αθεΐας. Φωτίζει το νου μου να απαλλαγώ από θεοποιημένες μορφές ιδεών και ιδεολογιών, που ως ανθρώπινα κατασκευάσματα αξίζουν την προτίμηση μου, αλλά όχι τη λατρεία μου. Είναι κρίμα να λατρεύονται ως θεοί, άνθρωποι, ιδέες και συστήματα ιδεών.
Ο Χριστός είναι η απάντηση στις αγωνίες των θρησκειών και στις μεταφυσικές αναζητήσεις του κόσμου. Φώτισε το Μυστήριο του Ανθρώπου και το Μυστήριο του Θεού, με το Σταυρό και την Ανάσταση Του. Με τη Θεανθρώπινη αγάπη Του.
Πόσα χρόνια πέρασα κι άσπρισα και γέρασα
πάνω στα ψηλώματα βόσκοντας τα πρόβατα.
Μύρμηγκα δεν ζημίωσα κι άνθρωπο δεν θύμωσα
πήρα τα μικρά τ’ αρνιά σαν παιδιά στην αγκαλιά.
Με ελευθερώνει η αγάπη από την αδιαφορία, τη μεγαλύτερη «αμαρτία» του σύγχρονου ανθρώπου. Η αδιαφορία πηγάζει από τον άκρατο ατομισμό και είναι η μεγαλύτερη αντικοινωνική διαστροφή. Ο εαυτούλης μας, η οικογένεια μας, τα παιδιά μας να είναι καλά και «γαία πυρί μιχθήτω». Είναι η σύγχρονη πραγματικότητα που μεταδίδεται σαν μολυσματική αρρώστια μεταξύ των ανθρώπων.
Κυοφορεί μεγάλους κινδύνους σε μια κοινωνία. Είναι παντελής έλλειψη ανθρωπισμού, βόμβα στα θεμέλια του αληθινού πολιτισμού, απόρριψη της ιστορίας μας ως Ελλήνων και μηδενισμός της ιδιομορφίας μας ως Χριστιανών. Δόξα τω Θεώ όμως, υπάρχουν στην πατρίδα μας και στην μικρή μας κοινωνία, πολλά ελπιδοφόρα σημεία- ιδιαίτερα μεταξύ των νέων παιδιών -που στέλνουν πολλά μηνύματα αισιοδοξίας. Με συγκινεί στον τόπο μας η συμμετοχή των ανθρώπων στον πόνο και στη χαρά των συνανθρώπων τους και στις οικονομικές τους ανάγκες, όταν πεισθούν, ότι είναι πραγματικές κι όχι εκμεταλλεύσιμες.
Η μεγαλύτερη ελευθερία που μου δίνει η αγάπη είναι, ότι με ελευθερώνει από το «εγώ» μου. Το αλαζονικό εγώ μου. Το «υπερ-εγώ» μου. Τον παθολογικό εγωισμό μου. Τον Ναρκισσισμό, τη Φιλαυτία, την Εγωπάθεια και την Ωραιοπάθεια, που αποτελούν την όψη του ίδιου νομίσματος.
Η μεγαλύτερη ψυχική αρρώστια του σύγχρονου ανθρώπου, είναι ο«εγωκεντρισμός». Αυτό δεν είναι μόνο αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο, αλλά απόλυτα καταστροφικό για τη ζωή των ανθρώπων. Είναι ο αργός θάνατος του «Εμείς». Κανείς πολιτισμός δεν γεννήθηκε από εγωκεντρισμό, ενώ όλοι οι πολιτισμοί καταστράφηκαν από εγωιστές και αλαζόνες. Γνωρίζομε τι στοίχισε η αλαζονεία του Χίτλερ- στηριγμένη στον υπεράνθρωπο του Νίτσε- στην ανθρωπότητα. Όλες οι μορφές των Φασισμών στηρίχτηκαν στη βία και σε ποταμούς /αιμάτων. Οι εγωιστές άνθρωποι μοιάζουν με τις στρογγυλές πέτρες, που δεν χτίζονται σε κανένα πολιτιστικό δημιούργημα της κοινωνίας.
Τέλος με ελευθερώνει η αγάπη από την ειδωλολατρία, τη σύγχρονη μορφή αθεΐας. Φωτίζει το νου μου να απαλλαγώ από θεοποιημένες μορφές ιδεών και ιδεολογιών, που ως ανθρώπινα κατασκευάσματα αξίζουν την προτίμηση μου, αλλά όχι τη λατρεία μου. Είναι κρίμα να λατρεύονται ως θεοί, άνθρωποι, ιδέες και συστήματα ιδεών.
Ο Χριστός είναι η απάντηση στις αγωνίες των θρησκειών και στις μεταφυσικές αναζητήσεις του κόσμου. Φώτισε το Μυστήριο του Ανθρώπου και το Μυστήριο του Θεού, με το Σταυρό και την Ανάσταση Του. Με τη Θεανθρώπινη αγάπη Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου