Ο πρωταθλητής Κώστας Κουκοδήμος εξομολογείται: Γύρισα στη ζωή χάρη στον άγιο Νήφωνα !

 Από τη Βίβιαν Μπενέκου

Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση, που κάνει για πρώτη φορά δημοσίως, ο πρώην πρωταθλητής και ολυμπιονίκης στο άλμα εις μήκος αποκαλύπτει τον φύλακα-άγιο που «σημάδεψε» τη ζωή του! Ακόμη και η επί 21 χρόνια σύζυγός του Λιάνα Μακρίδου θα μάθει μέσω της «Espresso» το περιστατικό, που έκρυβε βαθιά στην ψυχή του ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού.
Πριν από δύο χρόνια συνέβη κάτι που λίγο έλειψε να κοστίσει τη ζωή σας. Θα μας μιλήσετε για αυτό;
Ήταν Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου του 2015, πριν από τις εθνικές εκλογές. Να πω εδώ, γιατί έχει σημασία, ότι είχαν προηγηθεί εκλογές με σταυρό, κι αυτές ήταν με λίστα. Εγώ ήμουν πρώτος. Άρα δεν είχα λόγο να έχω άγχος. Παρ’ όλα αυτά, αγχώθηκα πολύ για το πανελλαδικό ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, κι όχι για το αν θα εκλεγώ. Βεβαίως, κάπνιζα πάρα πολύ. Έκανα τέσσερα πακέτα την ημέρα, μπορεί και πέντε. Εκείνη την Παρασκευή θα ερχόταν από τις Σέρρες ο Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα, ο νεότερος, για να μιλήσει και να παρουσιάσει τα ψηφοδέλτια. Το μεσημέρι, πριν από την κεντρική ομιλία, πήγαμε για φαγητό. Στο τραπέζι αισθάνθηκα δυσφορία. Ζήτησα συγγνώμη από τους συνδαιτυμόνες κι έφυγα. Μπήκα στο αυτοκίνητο και είχα μια τρομερή εφίδρωση, παρόλο που δεν έκανε ζέστη.

Άνοιξα το ερκοντίσιον, και μέχρι να πάω στο σπίτι είχα γίνει παπί, στην κυριολεξία. Καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά. Έκανα ένα μπάνιο, μου πήραν την πίεση, και ήταν κανονική! Όμως ακόμη κι όταν βγήκα από το μπάνιο, ένιωθα έντονα την εφίδρωση. Πίστευα ότι είναι λόγω της υπερέντασης, και είπα να πάω στο νοσοκομείο, να κάνω κάποιες εξετάσεις. Με το που μπήκα μέσα στον προθάλαμο, στα Επείγοντα, έτυχε να βρεθεί μπροστά μου ο καρδιολόγος. Μόλις με αντίκρισε, μου είπε ότι έχω πάθει έμφραγμα, και καλά θα κάνω να ξαπλώσω κάτω, γιατί δεν ξέρει σε ποια φάση είναι και πώς θα εξελιχθεί. Με κατάλαβε αμέσως από τη διαστολή των ματιών. Εμένα ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό αυτό! Δεν πονούσα, δεν είχα μούδιασμα, δεν αισθάνθηκα ούτε τσίμπημα στην πλάτη.

Μέχρι πριν μπω στο ασθενοφόρο, τους έλεγα: «Τι είναι αυτά που λέτε, το απόγευμα έχω ομιλία, δώστε μου ένα υπογλώσσιο, πρέπει να φύγω». Άκουγα τους γιατρούς που έλεγαν ότι πρέπει να μεταφερθώ στο «Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης και ότι είναι κάτι σοβαρό. Η νοσοκόμα μού έκανε μια αντιθρομβωτική, μετά άλλη μια, αλλά εγώ εκεί. «Θα τα πούμε το βράδυ στην ομιλία» τους έλεγα την ώρα που έμπαινα στο ασθενοφόρο, γιατί νόμιζα ότι θα πάω Θεσσαλονίκη, και θα μου πουν «φύγε»! Με το που μπήκα στο ασθενοφόρο, «χάθηκα». Έπαθα ανακοπή.

Δηλαδή, από τη μια στιγμή στην άλλη βρεθήκατε μεταξύ ζωής και θανάτου;
Ναι, σε μια στιγμή. Στο στάδιο αυτό της ανακοπής, και δεν θέλω να το πάρει κάποιος περίεργα αυτό που θα πω, έγινε κάτι συγκλονιστικό. Να πω εδώ ότι εγώ είμαι πολύ θρήσκος. Από την πρώτη στιγμή, λοιπόν, που έπαθα ανακοπή, υπήρχε κάτι που με έσπρωχνε πίσω. Ένα χέρι με έδιωχνε από εκεί όπου ήμουν. Οι γιατροί μού είπαν αργότερα ότι προσπαθούσα να τραβήξω τα σωληνάκια για να αναπνεύσω.
Νιώσατε να υπάρχει κάποιος που σας έσπρωχνε;
Είδα τον άγιο Νήφωνα! Θα μου πεις, όλα είναι στο μυαλό, γιατί πραγματικά δεν είχες πεθάνει, και είναι αυτό που αισθάνεται ο άνθρωπος μεταξύ του ενός και του άλλου επιπέδου, είναι η συνείδησή του. Αλλά δεν ήταν αυτό.
Πριν από χρόνια μια παρέα από φίλους είχαμε δώσει τον λόγο μας σε έναν γέροντα στο Άγιο Όρος, στον παπα-Γιάννη, να φτιάξουμε ένα εκκλησάκι του αγίου Νήφωνα στην Κατερίνη. Το φτιάξαμε, και είναι ένα παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής στον Πέλεκα. Εγώ, λοιπόν, είδα τον άγιο Νήφωνα πίσω μου.

Είναι πράγματι συγκλονιστικό.Είναι ακριβώς όπως σας το λέω! Όταν ξύπνησα από την Εντατική, πονούσε το χέρι μου στο σημείο ακριβώς που με σπρώχνανε. Είχα μια μελανιά τεράστια και δεν ήταν από τους γιατρούς, γιατί τις μαλάξεις οι γιατροί τις κάνουν στο στήθος, και όχι πίσω στον ώμο! Όταν, μάλιστα, τους ρώτησα, μου είπαν ότι μπορεί να είχα χτυπήσει μέσα στο ασθενοφόρο. Εκεί, όμως, ήμουν δεμένος για να μην πέσω. Δεν χτύπησα εκεί. Αυτό που εγώ ξέρω είναι ότι ένιωσα αυτό το σκούντημα, κι όταν γύρισα και κοίταξα, ήταν ο άγιος Νήφωνας.

Μετά, λοιπόν, που συνήλθα στην Εντατική, και ήρθαν οι φίλοι μου, μου είπαν ότι «από τη στιγμή που το έπαθες, ανοίξαμε το εκκλησάκι και μαζευτήκαμε όλη η παρέα και προσευχόμασταν, μέχρι που μας είπαν οι γιατροί ότι συνήλθες και διέφυγες τον κίνδυνο». Αυτή την ιστορία την ακούτε εσείς πρώτη φορά. Δεν την έχω πει πουθενά. Δεν την ξέρει ούτε η γυναίκα μου. Δεν της την είπα ποτέ. Τώρα θα το διαβάσει και θα σοκαριστεί.

Ο άγιος σας είπε κάτι εκείνη την ώρα; «Δεν είσαι εσύ για εδώ». Αυτό μου είπε ο άγιος Νήφωνας. Ήταν ακριβώς όπως στις εικόνες του. Ένας πραγματικός γέροντας ασκητής. Η μορφή του είναι χαρακτηριστική και δεν είναι άγιος που τον ξέρουν πολλοί. Δεν αποτυπώνεται εύκολα η εικόνα του.

Μπορεί αυτό να ήταν παιχνίδι του μυαλού;Όχι, δεν ήταν. Ήταν ολοζώντανο. Το είδα, το πιστεύετε ή όχι. Είδα ότι υπάρχει κάτι μετά τον θάνατο. Ήταν ένας άντρας, όρθιος, με τα ράσα που με έσπρωχνε. Ήταν το χέρι του πάνω στο μπράτσο μου που με χτυπούσε με δύναμη.

Ο βίος του Αγ.Νήφωνα ΕΔΩ

espressonews