Πώς τα κατάφερε ο επίβουλος Βελίαρ τις πιο συνταρακτικές για την ψυχή μας μέρες να τις διαστρεβλώσει έτσι;!

Αδελφοί μου συγχωρέστε με …( Νώντα Σκοπετέα )

   Πώς τα κατάφερε ο επίβουλος Βελίαρ και τις πιο συνταρακτικές για την ψυχή μας μέρες,μέρες που ο Ουρανός υπαγορεύει την άκρα κατάνυξη και την ιερή χαρμολύπη –απερινόητη και άφατη η γλυκύτητά της για τον έσω άνθρωπο- να τις διαστρεβλώσει έτσι ! 
 Με ένα παλαιόθεν εξυφασμένο σχέδιο ! Κατάφερε η διεστραμμένη,παρά την φύσιν επίνοια του πολεμήτορος, να γομώσει με σκοτάδι… εκτυφλωτικό τα αισθητήριά μας ! Μας μπέρδεψε ολοσχερώς , μας έβγαλε έπειτα σε απωλείας δρόμους,ξέφρενους πανηγυριστές με τα παιδιά μας στους ώμους …Γλέντι δίχως τελειωμό,με σφυρίχτρες,καραμούζες,ντεσιμπέλ,μασκαρέματα και …τις τσάντες κλειδωμένες στο σχολείο …

  Προβολή με μια επικάλυψη «πολιτισμού»…Πομπές , μύθοι, παρελάσεις , αναβιώσεις , καρναβαλιστές, άρματα, κουδουνοφόροι… Αναβιώνουμε σου λένε, την παράδοση των προγόνων μας ! 
Πόσο πίσω μπορείτε να φτάσετε κύριοι …αναβιωτές ; Εκεί που η παράδοση των προγόνων μας ξεκινά ίσως ; Μέσα στον Παράδεισο , την ώρα του Αδαμιαίου θρήνου , μπορείτε να ανατρέξετε ; Άλγος τω Αδάμ εχρημάτισεν η του ξύλου απόγευσις πάλαι εν Εδέμ …δια του όφεως εισήλθεν θάνατος …
Άλγος και θάνατος από τη μια …Από την άλλη τα ντεσιμπέλ της ψεύτικης χαράς …Κλαυθμός και οδυρμός,μα και ελπίδα για το «Δεύτε οι ευλογημένοι κληρονομήσατε» από τη μια …Χάχανα , γλέντια και μια θλιβερή παλινδρόμηση στην αντίπερα όχθη… 
Η Μάνα Ορθοδοξία,δεν χωράει στα σπλάχνα της το λίγο απ΄ όλα,το όλοι έτσι κάνουν,το νερωμένο κρασί …Το δολερό σχέδιο του πανούργου εγκαθίδρυσε τις δεύτερες απόκριες,να κορυφωθούν οι γιορτές ,να φτάσει το κέφι στα κόκκινα,να καούν τα κάρβουνα !

Τι κι αν οι σελίδες του Τριωδίου τούτες τις στιγμές,επιγράφονται με την λέξη
Τυρινή…Τι κι αν ο προπάτορας Αδάμ,τώρα που εγώ σαν αλλόφρων πανηγυρίζω(άραγε ξέρω το γιατί ; ) κάθεται απέναντι από τον Παράδεισο , θρηνώντας την γύμνωσή του…Οίμοι, αλλοίμονο φωνάζει και βοά στον Ελεήμονα! Ελέησόν με τον παραπεσόντα !

Τι κι αν ο ήλιος τώρα που εγώ δεν σταματώ τον πλανευτή χορό , έκρυψε τις ακτίνες του , η σελήνη και τα άστρα σαν αίμα γίνηκαν , η πλάση τρόμαξε από το σφάλισμα του Παραδείσου .
 Τι κι αν ο Αδάμ,τώρα που εγώ δεν σταματώ τις νοστιμιές του κρέατος να γεύομαι, εκβάλλεται δια της βρώσεως …
 Ένα από τα χίλια πήρε εντολή να μην γευτεί ! Μια εντολή παρέβη του Δεσπότου , μια άθεσμη συμβουλή υπήκουσε και όλων των αγαθών εστέρηται ! 
Και εμείς σε αυτήν την Τυρινή εβδομάδα καταλύουμε ( έτσι μας καλεί η Μάνα Εκκλησία) τα πάντα πλην κρέατος ! Συνταράσσεται ο νους και η ψυχή με αυτόν τον παραλληλισμό,μα και με την αξιόκλαυστη κατάντια μας,να υπακούσουμε τυφλά στο σχέδιο του εχθρού της σωτηρίας μας και αντί να θρηνήσουμε μνημονεύοντας την εν Εδέμ μας γύμνωση,την αποβολή μας από την άληκτη χαρά και την τρυφή,εμείς να χορεύουμε και να γλεντοκοπάμε ανενδοίαστα !

 Αντί πλήθη δακρύων να εκζητήσουμε για την απομάκρυνσή μας εκ της αγγελικής χορείας , για τον θανάσιμο τραυματισμό της ψυχής , για την εξορία μας, εμείς κινούμαστε λάγνα σε ρυθμούς της «παραδοσιακής» Latin…Φθονηθέντες διαβόλω , πλανηθέντες μισανθρώπω, πεισθέντες τω αλάστορι ! Αποσκιρτήσαντες Θεού , στερηθέντες της αγαθότητάς Του !

Γι αυτήν την παρακοή,για εκείνη την βρώση,σαρκοφόρεσε ο Θεός και άπλωσε τις άχραντες παλάμες του πάνω στον Σταυρό την Μεγάλη Παρασκευή!Έγινε εκείνη η βρώση,η αρχικά γλυκόκαρπη της γνώσεως,χολή και όξος !

‘Εφθασε καιρός όμως! Όχι να αναβιώσουν τα καρναβαλικά ανίερα , μα επιτέλους τούτη την Σαρακοστή διαγρηγορούντες , να ξεκινήσουμε αγώνα πνευματικό που θα νικήσει τους δαίμονες ! Πάνοπλη η εγκράτεια , αγγελική η ευπρέπεια ! Έτσι θα έρθει μόνο η παρρησία προς τον Θεό ! Έτσι μόνο θα εισακουστεί το «Ανακάλεσαι και σώσον με» , το «ελέησον τον στερηθέντα δικαίως της Σης αγαθότητος» το «μη αποστρέψεις το πρόσωπόν Σου από του παιδός Σου , ότι θλίβομαι …ταχύ επάκουσον μου , πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν .»

 Τα τελευταία λόγια από το Μέγα Προκείμενον μιας κορυφαίας –εκ των αμετρήτων- στιγμής στην λειτουργική Ζωή!Γιατί την ώρα που οι εκδηλώσεις του «πολιτισμού» έξω εκδηλώνονται και τα ντεσιμπέλ τερματίζονται,μέσα στις Εκκλησιές της Ορθοδοξίας ψέλνεται, μα κυρίως βιώνεται,ο Εσπερινός της συγχώρησης! Εκεί για πρώτη φορά θα ακουστεί σπαρακτικά το «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου»! Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος,καιρός μετανοίας , πλατυσμού της καρδιάς!Να συγχωράς για να χωράς !

Μονάχα η ευρύχωρη καρδιά θα χωρέσει όλα τα νάματα του Τριωδίου , τα οίμοι και τα ελέησόν του ! 
Μόνο το χωρητικότατο δοχείο της από την απέραντη θάλασσα του Ελέους Του, θα χωρέσει ένα πέλαγος αγάπης ! 
Ξεκινά η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου ! Λέγοντάς την για πρώτη φορά σε τούτο το πανίερο εσπέρας, κάνουμε 3 μετάνοιες εδαφιαίες ! Έπειτα 12 μικρές , στα μυστικά λέγοντας το «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» . Στο τέλος επαναλαμβάνουμε την πεμπτουσία της συγγνώμης … 
«Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.»
Άλλη μια μετάνοια τότε καλογερική , την τέταρτη στρωτή ! Μόλις σηκωθούμε ολάνοιχτο μπροστά μας προβάλλει το στάδιο των αρετών ! Και έξω επιτέλους …σιωπή ! Καλό Στάδιο!

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

πηγή