Βίος του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Δανιήλ του εκ Τσιοτίου

Αυτός ο ουράνιος άνθρωπος και επίγειος Άγγελος εβλάστησε στο Τσιότι,σ ένα μικρό χωριό του θεσσαλικού κάμπου,την σημερινή Φαρκαδόνα.
Οι γονείς του,άνθρωποι φτωχοί,εργατικοί και πάνω απ’όλα πιστοί και ενάρετοι χριστιανοί προσπάθησαν με κάθε τρόπο και μέσο να εμφυσήσουν στο παιδί τους το θείο φόβο,την τήρηση των εντολών του θεού και την αγάπη στην πατρίδα.
Η οικογενιεακή προσευχή,οι βίοι των αγίων της εκκλησίας μας αλλά και η γνήσια χριστιανική ζωή τους,βοήθησαν τον Όσιο να αγαπήσει τον Κύριο και την εκκλησία Του.

Με τους γονείς του πήγαινε πολλές φορές στα γύρω μοναστήρια,όπως της Ζωοδόχου Πηγής,του ΄Αϊ-Δημήτρη,του Άϊ-Γιάννη του Θεολόγου…
Η αγία ζωή των πατέρων που ασκούνταν σ΄αυτά,άναψε μέσα του την επιθυμία να μονάσει.Το πύρωμα αυτό της καρδιάς του μετά από προσευχή το γνώρισε στους γονείς του.Αυτοί σαν πιστοί χριστιανοί θεώρησαν την κλίση του παιδιού τους σαν ιδιαίτερη ευλογία του Θεού στο σπίτι τους.
Στο χωριό τους ερχόταν κατά καιρούς μοναχοί από τα μοναστήρια των Μετεώρων.Οί συζητήσεις μαζί τους και το παράδείγμα τους ,τον οδήγησαν στο Πέτρινο δάσος.

Ο πανύψηλος βράχος του Μεγάλου Μετεώρου τράβηξε την προσοχή του.
Μετά από ένα κοπιαστικό ανέβασμα πάτησε το βράχο του Αγίου Αθανασίου του Μετεωρίτου.

Οι Πατέρες τον υποδέχθηκαν με ειληκρινή αγάπη.
Μετά από κάμποσες ημέρες πήρε την απόφαση΄ «εδώ θα μείνω,να αγωνιστώ,να καθαρίσω τον έαυτό μου από τα πάθη,να εργαστώ για την σωτηρία της ψυχής μου».
Αφού δοκιμάσθηκε στις διακονίες και γυμνάσθηκε καλά στην άσκηση μετά την κεκανονισμένη δοκιμασία που κράτησε τρία χρόνια,σύμφωνα με τους θείους θεσμούς.ενεδύθη το μέγα και αγγελικό σχήμα των μοναχών.
Ο Όσιος Δανιήλ κάνοντας υπακοή στον ηγούμενο και την αδελφότητα πέρασε σχεδόν από όλα τα διακονήματα.Εκτός από την αρετή της υπακοής,ο Όσιος καλλιέργησε την αρετή της σιωπής και της προσευχής και ιδιαίτερα της νοεράς προσευχής.Τα λόγια «Κύριε Ιησού Χριστέ ελεήσόν με» δεν έλειπαν καθόλου από το μυαλό και χείλη του.
Όπως τον καθένας μας ο πονηρός δεν τον αφήνει ήσυχο αλλά συνεχώς τον πειράζει και προσπαθεί να τον ρίξει στην αμαρτία,το ίδιο έκανε και με τον Όσιο.
Σε αυτούς τους πειρασμούς αλλά και σε άλλους που επέτρεπε ο Θεός για να φανεί η αρετή του κατάφευγε πάντα στην προσευχή,στο πετραχήλι του γέροντα και στα μυστήρια της εκκλησίας μας.
Η εξομολόγηση, το ιερό ευχέλαιο και η Θεία Κοινωνία του έδιναν την δύναμη να βγαίνει πάντοτε νικητής στις επιθέσεις του πονηρού.
Μιά ζεστή μέρα του καλοκαιριού τα σήμαντρα της μονής κτύπησαν πένθημα.Οι Πατέρες λυπημένοι γιατί έχασαν έναν μεγάλο αγωνιστή του πνεύματος,παρέδωσαν το σώμα του με τις καθιερωμένες ευχές στη γή απ’όπου και προήλθε.Όταν μετά από χρόνια έγινε η εκταφή,η αγία του κάρα καθώς και τα άλλα ιερά του λείψανα ευωδίαζαν και ήταν κίτρινα,χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι η ψυχή του κοιμηθέντος ευαρέστησε εξαίρετα στον Θεό

Την αγία του κάρα οι πατέρες την τοποθέτησαν μέσα σε λειψανοθήκη κι από τότε αποτελεί ιερόν κειμήλιον του Μεγάλου Μετεώρου.Εκεί φυλάσσεται η τιμία κάρα του σε επίχρυση λειψανοθήκη με την επιγραφή:
+ ΔΑΝΙΗΛ ΜΕΤΕΟΡ ΤΟΥ

ΚΑΙ ΕΚ ΤΖΙΟΤΙΟ. 1786

Η μνήμη του Οσιού Δανιήλ εορτάζεται στις 16 Αυγούστου.Κάθε χρόνο το απόγευμα του Σαββάτου της Α’εβδομάδας των Νηστειών η αγία του κάρα μεταφέρεται στη γενέτειρά το Τσίοτι που τώρα ονομάζεται Φαρκαδόνα για αγιασμό των πιστών.

Το Α΄ Σάββατο των Νηστειών η Αγία Κάρα του μεταφέρεται στην Φαρκαδόνα (Τσιότι) για προσκύνηση και λιτάνευση και παραμένει εκεί μέχρι την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Τοιχογραφία του οσίου ιστορήθηκε πρόσφατα στην Ιερά μονή του Αγίου Στεφάνου Μετεώρων, δια χειρός Βλασίου Τσοτσώνη (1995)

Ακολουθία και Παρακλητικό κανόνα(ΕΔΩ) προς τιμήν του οσίου Δανιήλ του Μετεωρίτου συνέθεσε ο Γεώργιος Μηλίτσης, συνταξιούχος διδάσκαλος (1995).

πηγή