Ω Προφήτα και Πρόδρομε και Βαπτιστά του Σωτήρος,δώσε να φθάσει το κηρυγμά σου και στης δικής μου ψυχής τον απύθμενο αδη...

 

Αυγούστου κθ´
Ασπάζομαι«την Τιμίαν σου Κεφαλήν επί πίνακι»στην κάτω αριστερή γωνία
της εικόνας σου.
Και ορώ εξόφθαλμα «οία πασχουσιν πταισμάτων έλεγχοι των βδελυκτέων».

 Τα μάτια σου είναι κλειστά απαλά,ειρηνικά και γαλήνια αλλά παρόλα αυτά
νιώθω το αόρατο βλέμμα σου να αγκαλιάζει στοργικά την καρδιά μου.

 Τα χείλη σου έχουν σιγήσει για ν´ αντηχήσει το κήρυγμά σου «και τοις εν Άδη»...

Από την άλλη,στην κάτω δεξιά γωνία,ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά διακρίνω την αξίνα έτοιμη να κόψει κάθε δένδρο που δεν φέρνει καρπούς μετανοίας,
αφημένη στη ρίζα του δικού μου υπομονετικά να περιμένει λόγω της επιπλέον παράτασης που μου χάρισαν οι πρεσβείες σου...

Προσπίπτω κάτω στο κέντρο στα πόδια σου τα ξερακιανά που έχουν γίνει ένα με την έρημο και τα φιλώ με πόθο...

 Ω Προφήτα και Πρόδρομε και Βαπτιστά του Σωτήρος,της μετανοίας ιερουργέ,
αρχηγέ των οσίων και των μαρτύρων,δώσε να φθάσει το κηρυγμά σου και στης δικής μου ψυχής τον απύθμενο αδη, στο πυκτό υπαρξιακό μου σκοτάδι,
εκεί που έχουν φωλιάσει γεννήματα αναρίθμητων εχιδνών...

Δώσε να λάμψει-κάποτε, προ του τέλους-σαν αστραπή η χάρις η δική σου η ειδική για αναισθήτους,να με φωτίσει,να με ξυπνήσει,να συγκλονίσει

συθέμελα την ύπαρξή μου,να ενεργήσει την ενέργεια τη θαυμαστή και σωτήριο,τη γνωστή,που ενισχύει «γόνατα» της θελησης «παραλελυμένα»και ανασταίνει ψυχές πνευματικά κλινικά νεκρές διασωληνωμένες ξεγραμμένες με βάση κάθε λογική...και τη δική μου επίσης...
Γένοιτο... Γένοιτο...Αμήν...

π.Ηλίας Κουτραφούρης