Ανάστημα μέγα η φανέρωση της αλήθειας

Ζούμε σ’ ένα περιβάλλον που περικλείεται από άτομα, που το κυρίαρχο ζητούμενό τους είναι να επιβάλουν ό,τι για αυτούς είναι σωστό, χωρίς να το φιλτράρουν για να δουν αν όντως, αυτό που ζητούν, έχει μέλλον και είναι συμβατό με το κοινωνικό γίγνεσθαι. Επιβάλλεται, τη διαφορά να την κάνει η φανέρωση της Αληθείας, ως κυματοθραύστης ή έστω ως ένα εμπόδιο στην κυριαρχία του ΕΓΩ.
Η στάση της αληθινής σκέψης ίσως φρενάρει κατά κάποιο τρόπο, έστω και προσωρινά, την κυριαρχία του ΕΓΩ.
Ένα, τέτοιο, ενδεχόμενο μπορεί να μη φαίνεται σωτήριο με μια πρώτη ματιά.
Είναι όμως ο μόνος τρόπος, να ξεκινήσουν σ’αυτή την κρίσιμη στιγμή κάποια μυαλά, που έχοντας έστω κι ένα μικρό διάστημα ελεύθερης σκέψης, θα αποτελέσουν τα αυριανά μυαλά που θα εμποδίσουν την ολοκληρωτική καταδυνάστευσή μας από το ΕΓΩ.
Αυτός ή αυτοί (οι ελάχιστοι για να ακριβολογούμε) που θα σταθούν εμπόδιο, μπορεί να είναι ελάχιστοι ως παράστημα αριθμητικό στη σαστισμένη σκέψη της πλειοψηφίας, αλλά διαθέτουν τη μεγαλύτερη σε εκτόπισμα δύναμη.
Αυτοί φέρουν τη σπορά της αιωνίας Αληθείας στην εποχή της κεκαλυμμένης σκόπιμα αιώνιας σκέψης.

 Η φθορά αυτής της σκέψης, μας έχει οδηγήσει να σκεφτόμαστε να βρούμε μιά άλλη διαδικασία που είναι αδοκίμαστη και φτηνή συν τοις άλλοις.
Το μόνο που θα προκαλέσει είναι ένα μεγάλο κενό.
Εκεί μέσα,στο μεγάλο κενό, θα μεγαλουργήσει η πραγματική βασιλεία του σκότους και τα αποτελέσματά της ίσως να είναι και τα τελευταία που θα
αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα πριν το τέλος της ιστορίας της.
Δεν είναι κινδυνολογία αλλά σκέψη ελπιδοφόρα.
Σκοπός της ελπιδοφόρας σκέψης είναι το να δημιουργήσει οάσεις ελπίδας και κοιτίδες ελεύθερων μυαλών, για να περιμαζέψουν στην πορεία τους ό,τι είναι δυνατόν να σωθεί, πάντα με ελεύθερη βούληση.
Είναι ο μόνος “τόπος” που θα βρει κάποιος να πιαστεί από κάπου, ώστε να επαναπροσδιορίσει το τι είμαστε και το τι ακριβώς πρέπει να ανταποδώσουμε γι’αυτό που είμαστε.

Το γεγονός ότι είναι πολλοί οι άνθρωποι που άθελά τους βάζουν εμπόδια, σημαίνει όχι ότι γνωρίζουν, αλλά ότι η σκοπιμότητα αυτής της κοινωνίας κάνει τον κόσμο να αντιδρά σπασμωδικά σε κάτι που του αφαιρεί την καταναλωτική ευμάρεια, τη μόνη πηγή χαράς και ύπαρξής του.
Το παρήγορο είναι, ότι αυτή η πλαστή πραγματικότητα τον φρενάρει στο να πολεμήσει την αλήθεια.
Η Αλήθεια, έχει ρίζες και ανάστημα στην απαρχή του κόσμου τούτου και όσο νάναι τρομάζει ακόμα και τους πιο ιδεαλιστές αυτής της πλαστής κοινωνίας.
Η στράτευση των μυαλών που έχουν τη γνώση της πραγματικής αληθείας ίσως να είναι δύσκολη, διότι ζουν σε μεγάλες αποστάσεις διανοητικές και όχι μετρικές .
Η μόνη δίοδος επαφής, βρίσκεται στο να πιστέψουν ότι η αλήθεια είναι άτρωτη κι ότι ως φως πάντα νικά το σκοτάδι.
Αυτό που έχουμε ακούσει πολλές φορές από τη φιλοσοφία και τη θεολογία μας είναι όντως αληθινό:
Δεν υπάρχει σκοτάδι αλλά έλλειψη φωτός.
Η μόνη μας ελπίδα είναι η συσσώρευση του φωτός για την εξάλειψη του σκότους.

πηγή