Εργαστείτε όσο είναι μέρα και ''ενισχύστε όσους έμειναν''

«Γίνου γρηγορῶν, καί στήρισον τά λοιπά ἃ ἔμελλον ἀποθνήσκειν»(Αποκ.3,2)
[Γινε άγρυπνος και προσεκτικός, και στήριζε τους υπολοίπους πιστούς, οι οποίοι ολίγον έλειψε να αποθάνουν]

 Όταν ο πόνος γίνεται απελπισία,ένα ατελείωτο βάσανο, για κάτι που έχασες,σκέψου αυτό που σου έχει απομείνει. Η ανάμνηση των κεκοιμημένων δεν πρέπει να σβήσει από την καρδιά μας,η αγάπη μας γι'αυτούς δεν πρέπει να σβήσει,αυτή η ανάμνηση όμως ας γίνει αγάπη για όσους έχουν απομείνει στη ζωή,ας γίνει αφορμή να τους βοηθήσουμε εις ανάμνηση των προσφιλών μας κεκοιμημένων προσώπων. 

 Όταν συμβαίνει να πεθάνουν προσφιλή μας πρόσωπα πολλές φορές λυπούμαστε και έχουμε τύψεις συνειδήσεως που δεν τα εκτιμήσαμε όσο έπρεπε όταν ζούσαν,δεν τα αγαπήσαμε όσο άξιζαν,δεν τα παρηγορήσαμε.

Δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε ότι δεν τους προσφέραμε αυτό που μπορούσαμε και τώρα πια δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

 Δεν θα έπρεπε να αφήνουμε τέτοια συναισθήματα να μας καταβάλουν,πρέπει όμως να μας γίνουν μάθημα. Κατανοώντας αυτά που θα έπρεπε να κάνουμε στο παρελθόν,να γίνουμε πιο ενεργητικοί στο παρών,αυτά για τα οποία μετανιώνουμε να τα κάνουμε κινητήρια δύναμη,αγάπη,αυτοθυσία,βοήθεια και αλληλεγγύη προς αυτούς που βρίσκονται γύρω μας

Χάσατε πολλά;Σκεφτείτε ότι μπορείτε να φανείτε χρήσιμοι σε πολλούς.Πόσα δάκρυα μπορείτε να σβήσετε,πόσους πόνους μπορείτε να απαλύνετε,πόσες καρδιές που αισθάνονται μοναξιά μπορείτε να ζεστάνετε με την αγάπη σας!

«Έρχεται νύξ ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι»(Ιωαν,9,4) δηλ.

[Ερχεται η νύκτα δηλαδή η εκδημία από τον κόσμον αυτόν, κατά την οποίαν κανείς πλέον από τους ανθρώπους δεν ημπορεί να πραγματοποιή έργα]

Εργαστείτε όσο είναι μέρα και ''ενισχύστε όσους έμειναν''