Μήνας πυρρός και Ανάργυρος ήρθε να σε γιατρέψει …
Με ιάματα και εσπερινούς ψυχές να γαληνέψει !
Άρτοι σε κόφες καρτερούν ξανά να ευλογηθούνε
κι ανοιξαντάρια άπαυστα από παντού ηχούνε …
Σε αποσκιάδα Ιερού σε ασπάστηκε στα μάτια…
Δρωτάρια στάξανε στη γη, ποτίσαν μονοπάτια ,
που οδηγούν σε Εκκλησιές σε βράχους λαξευμένες
από τη Μάνη ως τις Μαριές σεπτά Λειτουργημένες.
Χρυσοβαλάντου η Κυρά , Αγιά Παρασκευούλα ,
και Αθωνίτες Άγγελοι σε μιας Ζωής πηγούλα ,
το Ζέον ετοιμάζουνε , Νυμφώνος Κοινωνία ,
την μέρα που εορτάζουνε μνήμη τους την οσία .
Μικρής Μαρίνας προσευχή τον σατανά πατάει ,
Τρίχρονου Μάρτυρα η ευχή την Μάνα του οδηγάει,
Και ένα χαλίκι από τη Χιό στο αίμα βουτηγμένο
Μαρκέλλας είναι φυλαχτό , αιώνες δωρισμένο .
Προκόπιος που κρύσταλλο στον Ουρανό υψώνει ,
Και Κυριακή και Υάκινθος με όνομα που μυρώνει ,
Στου Ταϋγέτου τα ύψιστα λιβάνι κουβαλάνε ,
του Αγιολιά την μηλωτή γέρνουν και προσκυνάνε …
Όλους , Θεσβίτης τους θωρεί καθώς ξαναανεβαίνει …
Σε πύρινο άρμα ένδοξος τον ερχομό προσμένει ,
Της Παρουσίας του Χριστού της ένδοξης της Θείας ,
Σάλπιγγα , Πρόδρομος κι αυτός Θεού Επιφανείας …
Μήνας πυρρός και Ανάργυρος ήρθε να σε γητέψει …
Στου παραδείσου τις κορφές , τον Πλάστη να αγναντέψει !
Νώντα Σκοπετέα
Από την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο:
Του Μηνού η ψυχή .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου