Ακούγοντας οι γονείς του για την αρετή και το χαρίσματα του οσίου Γέροντος, τόν πήγαν στο μοναστήρι του. Περπατώντας 13 χιλιόμετρα με τα πόδια έφθασαν στο μοναστήρι.
Ο όσιος τούς περίμενε στην αυλή. Φώναξε το παιδί με τ' όνομά του, χωρίς να το ξέρει καθόλου:
«Έλα, Αντωνάκη, να δούμε τί έχουν τα ματάκια σου. Οι γονείς σου έκαναν τόσο κόπο να σε φέρουν ως εδώ, αλλά εσείς τον γιατρό τόν έχετε δίπλα σας».
Οι γονείς εξήγησαν ότι οι ιατροί δυστυχώς δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το παιδί τους.
«Όχι, εσείς έχετε άλλο γιατρό, τον δικό σας, τον Άγιο Δημήτριο, εκεί να πάτε».
Είναι γεγονός πως οι θεοφοβούμενοι αυτοί γονείς φρόντιζαν ένα εξωκκλήσι του Αγίου Δημητρίου, που είχαν κοντά στο σπίτι τους, με περισσή αγάπη.
Ο όσιος τούς τόνισε με βεβαιότητα: «Θα πάτε εκεί, θα μαζέψετε τη σκόνη που έχει επάνω στην Αγία Τράπεζα, θα τη βάλετε σ' ένα ποτήρι, θα το γεμίσετε με νερό και από το αγίασμα θα πλύνετε τα μάτια του παιδιού. Ώσπου να τελειώσει το αγίασμα, θα έχει ήδη θεραπευθεί».
Οι γονείς έκαναν ό,τι ακριβώς τούς είπε ο ταπεινός και φωτισμένος Γέροντας. Από τότε μέχρι τώρα, παρότι πέρασαν περίπου εξήντα χρόνια, δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του.
Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου