Και μεις εδώ, εγκλωβισμένοι σε βίο -ενίοτε αβίωτο-κάτω από τσιμεντόπλακα βαριά.
Για σας ο χρόνος είναι αίσθηση ανύπαρκτη,για μας ρολόγια αγχωτικά και ξεκούρδιστα.
Μα, κλέβουμε στιγμές να σας χαρίσουμε,λόγια, ευχές και προσευχές να σπάσουν το τσιμέντο μας,να φτάσουν στις ψυχές σας,ψίθυροι αγάπης στη νοερή εικόνα σας,
νοσταλγία της μελλοντικής παρουσίας μας κοντά σας.
Μνημονεύουμε τ΄ ονόματά σας το Ψυχοσάββατο και σας κουβαλάμε σ' ένα μικρό χαρτάκι,μετρώντας τις μέρες που φεύγουν ανεπιστρεπτί,τις στιγμές που - τώρα το ξέρουμε-είναι οι δικές μας απώλειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου