Φωνάξαμε δυνατά το όνομα του Αγίου Παντελεήμονος και κατόπιν του πατρός Σίμωνος.

 Μία ημέρα είχα πάει στον πατέρα Ζωσιμά [Μοναχός Ζωσιμάς, υποτακτικός του Γέροντα, π. Σίμωνος Αρβανίτη], που έμενε τότε στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Ευαγγελιστού Λουκά, πίσω από το Μοναστήρι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος και Ιαματικού Παντελεήμονος [στην Πεντέλη].

Την Κυριακή, όταν γύριζα από το βουνό, σε μία στροφή βλέπω κάτω ένα αυτοκίνητο μάρκας «Τoyota», εγκαταλειμμένο. Με σταμάτησε ο οδηγός και με παρακάλεσε να τον βοηθήσω· ήταν αδύνατο να το βγάλουμε οι δυο μας.

Του είπα:
– Θα πάω εδώ κάτω στη διασταύρωση, στο εικονοστάσι του Αγίου Παντελεήμονος να φωνάξω τους μαστόρους να μας βοηθήσουν.

Δυστυχώς, γύρισα άπρακτος. Του είπα ότι οι εργάτες είχαν σχολάσει και δε γίνεται τίποτα.
– Θα πάω κάτω στην Αθήνα και θα φέρω ένα γερανό να μας το βγάλει.

Όταν άκουσε αυτό ο βοσκός:
– Όχι, όχι!» μου λέει, εγώ είμαι τσοπάνος στο κοπάδι του Μαγκίνα και θα με διώξει το αφεντικό, όταν το μάθει.

Ξαναμπαίνει μέσα ο οδηγός, κάνουμε άλλη μία προσπάθεια, βάζει μπρος μήπως βγει, αλλά δε γινόταν τίποτα· είχαμε απελπιστεί, δεν ξέραμε τι να κάνουμε.
Του λέω τότε εγώ:
– Έχεις πίστη μέσα σου;
Μου λέει:
– Ναι.
[Του λέω]:
– Εδώ είναι ο Άγιος Παντελεήμων και ο Άγιος πατέρας Σίμων, που έκανε το Μοναστήρι. Να τους παρακαλέσουμε και θα μας βοηθήσουν να το βγάλουμε.

Μπαίνω εγώ μέσα στο αυτοκίνητο, κάνουμε και οι δυο την προσευχή μας και φωνάξαμε δυνατά το όνομα του Αγίου Παντελεήμονος και κατόπιν του πατρός Σίμωνος.
Tο αυτοκίνητο πετάχτηκε στον αέρα, κατάλαβα ότι η καρότσα από πίσω σηκώθηκε στον αέρα και βγήκε από εκεί μέσα το αυτοκίνητο χωρίς καμιά ζημιά.
Τα χάσαμε και οι δυο μας και κλαίγαμε πολύ για το μεγάλο θαύμα που έγινε σε μας τους αμαρτωλούς!

Επιμέλεια Στέλιος Κούκος

Μαρτυρία από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988), Μαρτυρίες για τη ζωή και το έργο του», τόμος β’.

πηγή: pemptousia.gr