Χτες όμως μου είπε ότι διάβαζε βίους Αγίων, όπως του Αγίου Νικολάου του Πλανά που γιόρταζε, και ενός νεομάρτυρα, αγνώστου σε μένα. Λέγαμε ότι οι Άγιοι είναι πάντα δίπλα μας, όταν μιλάμε γι' αυτούς και διαβάζουμε τη ζωή τους.
Εκείνη τη στιγμή μου λέει αυθόρμητα ότι αγαπάει ιδιαίτερα τον Άγιο Παντελεήμονα. Στην απορία μου γιατί ιδιαίτερα αυτόν, απάντησε ότι ήταν γιατρός ο Άγιος και θα ήθελε κι ο ίδιος να γίνει γιατρός. Το πιο συγκλονιστικό όμως το άκουσα στο τέλος: μου είπε ότι κάποτε είδε τον ίδιο τον Άγιο Παντελεήμονα στο όνειρο του να του λέει:
"Προχώρα κι εγώ θα είμαι δίπλα σου..."
Τι υπέροχο να το ακούς αυτό από μια σεμνή αγνή ψυχούλα και να ξέρεις ότι έχεις μπροστά σου ένα παιδί που είναι υπό την προστασία του Αγίου Παντελεήμονα... Είναι από τις σπάνιες φορές που νιώθω μεγάλη την ευλογία να είμαι δάσκαλος τέτοιων μικρών αγγέλων. Βέβαια εδώ υπάρχει κι ένας πατέρας από πίσω, που κάνει προσευχή κάθε βράδυ με τα δύο αγόρια του και τα ποτίζει με ευλάβεια και αγάπη για το Θεό. Τέτοια αόρατα φυτώρια Πίστης σώζουν την Ελλάδα από τον αφανισμό, σκεφτόμουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου