Το ποιοι είναι αυτοί οι “παῖδες Χαλδαίων”, αν και μπορούμε να το υποπτευθούμε, διευκρινίζεται στον αμέσως επόμενο “Οίκο”, τον “Οίκο” -Κ-:
“Κήρυκες θεοφόροι γεγονότες οἱ Μάγοι…”. Πρόκειται λοιπόν για τους Μάγους και την προσκύνησή τους, με παράλληλη προσφορά δώρων προς τον αρτιγέννητο Θεάνθρωπο.
Εντυπωσιακό είναι το ρήμα “ἔσπευσαν”, δεδομένου ότι οι Μάγοι έρχονται από πολύ μακριά και με εξαιρετικά αργό μεταφορικό μέσο, όπως είναι οι καμήλες. Στα μάτια του ιερού υμνογράφου αυτό δεν παίζει καμία σημασία: Για όποιον θέλει να βρει τον Θεό οι αποστάσεις εκμηδενίζονται!
Εκείνο όμως που προβληματίζει είναι η φράση “τοῖς δώροις θεραπεῦσαι”. Πώς γίνεται άνθρωποι να… θεραπεύουν τον Θεό;
Είναι προφανές ότι εδώ το ρήμα “θεραπεύω” δεν έχει τη σημερινή σημασία τού “(γ)ιατρεύω”, “αποκαθιστώ την υγεία”. Προσεγγίζει τις αρχαιότερες σημασίες, που είναι: “περιποιούμαι”, “φροντίζω”, “υπηρετώ”, “αποδίδω τιμή”, “σέβομαι”, όπως και “λατρεύω” όταν υπάρχει θρησκευτική αναφορά.
Τέτοιες χρήσεις θα βρούμε και στην Παλαιά Διαθήκη: “πολλοὶ θεραπεύουσι πρόσωπα βασιλέων” ( = “πολλοί είναι εκείνοι που υπηρετούν τους βασιλιάδες”) (Παροιμ. 19:6), “ἄνθρωπος μέγας, θεραπεύων ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ βασιλέως” ( = “άνθρωπος σπουδαίος, που υπηρετούσε στην αυλή του βασιλιά”) (Εσθήρ 1:1), “ὅτι ἡ δούλη σου θεοσεβής ἐστι καὶ θεραπεύουσα νυκτὸς καὶ ἡμέρας τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ” ( = “διότι η δούλη σου είναι θεοσεβής και λατρεύει νύχτα και μέρα τον Θεό του ουρανού”) (Ιουδίθ 11:17) κ.ά.
Πάντως, ήδη από την Παλαιά Διαθήκη υπάρχει η (σημερινή) σημασία “γιατρεύω”, “δίνω την υγεία”: “τὴν γυναῖκά μου ἐθεράπευσε” (Τωβίτ 12:3).
Πάντως, ήδη από την Παλαιά Διαθήκη υπάρχει η (σημερινή) σημασία “γιατρεύω”, “δίνω την υγεία”: “τὴν γυναῖκά μου ἐθεράπευσε” (Τωβίτ 12:3).
Αλλά εκείνη που είναι γεμάτη από χωρία όπου το “θεραπεύω” έχει τη σημερινή σημασία της ίασης είναι η Καινή Διαθήκη, με την εξαίρεση μίας μόνο περίπτωσης (τού χωρίου Πράξ. 17:24-25: “ὁ Θεὸς […] οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρώπων θεραπεύεται προσδεόμενός τινος” = “o Θεός δεν υπηρετείται από τα χέρια ανθρώπων, σαν να έχει ανάγκη από κάτι”).
Επιστρέφοντας στον “Οίκο” -Ι- του Ακαθίστου, αυτός θα μπορούσε να αποδοθεί:
“Είδαν οι Μάγοι στα χέρια της Παρθένου Εκείνον που έπλασε με (το) χέρι (Του) τους ανθρώπους και, θεωρώντας Αυτόν Κύριο, αν και έλαβε μορφή δούλου, έσπευσαν να Τον τιμήσουν με δώρα και να πουν με δυνατή φωνή στην ευλογημένη (την Παναγία):…”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου