Φύσα, Βορειᾶ μου, φύσησε..

Ο Κωστής Παλαμάς (κέντρο) και ο Άγγελος Σικελιανός (όρθιος απαγγέλει) συμμετέχουν στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη (1825-1879) στη γενέτειρά του, Λευκάδα. (Ιούνιος 1925)

Το στιγμιότυπο της φωτογραφίας είναι από φιλολογικό μνημόσυνο που τελέστηκε στο δάσος της Μαδουρής, του μικρού νησιού που βρίσκεται πολύ κοντά στο Νυδρί της Λευκάδας και όπου βρίσκεται ακόμα το ιστορικό σπίτι του Βαλαωρίτη.
•
Ακολουθεί ένα απόσπασμα ποιήματος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη από τη συλλογή του «Μνημόσυνα» (1857).

Φύσα, Βορειᾶ μου, φύσησε
νὰ πάρουν τὰ πανιά μου!
Φύσα, Βορειᾶ μου! αἱμάτωσαν
τὰ χέρια στὰ κουπιά μου!

Τὰ δάχτυλά μου ἀνάψανε,
ἀνάψαν οἱ σκαρμοί μου.
Φύσα, Βορειᾶ μου, ἀπόστασα,
ἐσβύστηκε ἡ πνοή μου!

Ἐφρύγηκαν τὰ χείλη μου,
ἄλλο νερὸ δὲν ἔχω·
μὲ θάλασσα τὰ βρέχω,
κ' ἡ ἄρμη εἶναι πικρά.

Πέλαγο χωρὶς κύματα
ποὺ τὰ χτυποῦν στὴν ἄκρη,
εἶναι δυὸ μάτια γαλανά,
ὁποὺ διψοῦν γιὰ δάκρυ·
εἶναι καρδιὰ χωρὶς παλμούς,
εἶν' ἄρρωστη ἐλπίδα,
βραδυὰ χωρὶς ξημέρωμα,
χωρὶς δροσιᾶς ρανίδα,
ἀγάπη χωρὶς ὄνειρα,
ὁ Πίνδος χωρὶς χιόνι,
χωρὶς λαλιὰ τ' ἀηδόνι,
πουλὶ χωρὶς φτερά.

Φύσα, Βορειᾶ μου, φύσησε
καὶ δὲ θὰ τὴν προφθάσω.
Μοῦ 'πανε πὼς εἶν' ἄρρωστη,
φοβοῦμαι μὴ τὴ χάσω!
Ἐχάθηκε ἕνα σύγνεφο,
Ἐχάθηκε ἕνα κῦμα;

Γιὰ μιὰ καρδιὰ ποὺ ἀγάπησε,
ἔγιν' ὁ κόσμος μνῆμα;
Βουβὰ δὲν ἀνασαίνετε,
λαγγάδια μου, βουνά μου!
Σπλαχνίσου με, Βορειᾶ μου,
πατέρα μου Βορειᾶ.
/
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Το Σήμαντρον (απόσπασμα), Μνημόσυνα, 1857

Νέα Αθηναϊκή Σχολή