"καί συναλιζόμενος [ο Ιησούς] παρήγγειλεν αὐτοῖς [στους μαθητές] ἀπό Ἱεροσολύμων μή χωρίζεσθαι".Στη μετοχή "συναλιζόμενος" δεν δίνεται συνήθως καμία σημασία (καθώς δεν φαίνεται να θυμίζει κάποια λέξη της Νέας Ελληνικής). Παράλληλα, αν έλειπε, το βασικό νόημα δεν θα άλλαζε. Κι όμως, η λέξη αυτή έχει την ιδιαίτερη σημασία της, γι' αυτό και ο συγγραφέας των Πράξεων (ο ευαγγελιστής Λουκάς) δεν παραλείπει να την αναφέρει...
Πρώτο συνθετικό του ρήματος "συναλίζομαι" είναι προφανώς η πρόθεση "σύν", ενώ δεύτερο συνθετικό είναι "(ὁ) ἅλς") ( = "(το) αλάτι") (το ίδιο ουσιαστικό σε θηλυκό γένος ["(ἡ) ἅλς"] σημαίνει "(η) θάλασσα").
"Συναλίζομαι" λοιπόν σημαίνει κατά λέξη "μοιράζομαι/τρώω αλάτι μαζί με κάποιον άλλο / κάποιους άλλους" (!), και πιο ελεύθερα: "μοιράζομαι με άλλους το ίδιο φαγητό (που προφανώς θα έχει αλάτι, για να νοστιμίσει) / συντρώγω μαζί τους", "κάθομαι στο ίδιο τραπέζι με άλλους".
Η μη παράλειψη λοιπόν της συγκεκριμένης λέξης είναι σκόπιμη από τον ευαγγελιστή Λουκά, αφού αυτή προστίθεται σε μια σειρά περιπτώσεων στην Καινή Διαθήκη όπου εμφανίζεται ο αναστημένος Ιησούς να τρώει ενώπιον των μαθητών, για να πειστούν ότι πρόκειται για άνθρωπο κι όχι για φάντασμα. Στη συγκεκριμένη μάλιστα περίπτωση, από τα συμφραζόμενα συνάγεται ότι ο Χριστός δεν εμφανίστηκε "για λίγο" στους μαθητές Του, αλλά με όλη την άνεση του χρόνου που "απαιτείται" ώστε να είναι όλοι μαζί συνδαιτυμόνες σε κοινό τραπέζι!!!
(Η αναφορά σε κοινή λήψη αλατιού με αφορμή τη μετοχή "συναλιζόμενος" μάς θύμισε αυθόρμητα τη νεοελληνική φράση που χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να δείξουμε ότι έχουμε μεγάλη οικειότητα και (αδελφική) φιλία με κάποιον: "Με τον (τάδε) έχουμε φάει ψωμί κι αλάτι"!!!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου