Ὡς ἱερεύς καί ἀρχιερεύς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου πολέμησε μέ ζῆλο ἐναντίον τῆς βλασφήμου αἱρέσεως τῶν εἰκονομάχων καί ἔφραξε τά ἄθεα στόματά τους, τά ὁποῖα μιλοῦσαν μέ περιφρόνηση ἐναντίον τῆς θείας εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ.
Μπροστά στόν εἰκονομάχο αὐτοκράτορα, μέ ἐλεύθερη καί ἀνδρεῖα φωνή, βροντοφώναξε τά ἑξῆς: «Τήν ἄχραντον εἰκόνα εὐσεβῶς σέβομαι καί προσκυνῶ τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς θείας αὐτοῦ μητρός, τό δέ δόγμα σου καί τόν ὁρισμόν πτύω καί ὡς οὐδέν λογίζομαι».
Καταδικάσθηκε σέ ἐξορίες, διωγμούς, θλίψεις καί στεναχώριες ἀπερίγραπτες. Διά τῆς ὁμολογίας του, ὅμως, προσετέθη δικαίως στόν χορό τῶν ἁγίων μας Πατέρων καί κέρδισε Παράδεισο.
Τί ἔχουν νά ποῦν, λοιπόν, ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ πατριάρχες, ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, ἡγούμενοι, καθηγητές θεολογικῶν σχολῶν κ.ἄ. οἱ ὁποῖοι τά πᾶνε μιά χαρά μἐ τούς σημερινούς εἰκονομάχους (παπικούς καί προτεστάντες), περιφρονῶντας τήν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση καί καταπατῶντας θεόπνευστους Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας;
ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου
Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός
Η 'Αγία Κάρα' στο Άνω Βαθύ Σάμου. Πρόκειται για μονόκλιτο καμαροσκέπαστο ναό,χρονολογούμενο από τον 17ο αιώνα και αφιερωμένο στον τιμώμενο την 23η Μαΐου Άγιο Μιχαήλ Επίσκοπο Συνάδων τον Ομολογητή. Αποτελούσε Μετόχιο της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Μετά την ανέγερση του ναού εστάλη στον ναό του Αγίου Μιχαήλ Συνάδων Άνω Βαθέος από τη Μονή της Μεγίστης Λαύρας η τιμία κάρα του Αγίου,η οποία αποτελεί κειμήλιο της Μονής,προς ευλογία των χριστιανών και προς οικονομική ενίσχυση του Μετοχίου.
Γι'αυτό και ο ναός έλαβε την προσωνυμία 'Αγία Κάρα',με την οποία είναι γνωστός μέχρι σήμερα. Αξιόλογο είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού,ενώ από τις τοιχογραφίες σώζεται στον δυτικό τοίχο η αριστουργηματική παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας.
Η κάρα του Αγίου Μιχαήλ βρίσκεται στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος, που της παραχωρήθηκε με χρυσόβουλο από τους βασιλείς Βασίλειο και Κωνσταντίνο.
Σύμφωνα με πληροφορίες από Σκοπελίτες οι οποίοι έχουν επαφές με την Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας, τον 18ο αιώνα το νησί πληττόταν από μαζική εισβολή εισβολή ακριδών και καμπιών (Ενδεχομένως λόγω κάποιας μεγάλης κακοκαιρίας τότε) που εκτός από τις καλλιέργειες των ντόπιων που καταστράφηκαν, υπήρχαν και επιθέσεις των εντόμων σε αποθήκες και υπόγεια που οι οκογένειες κρατούσαν την σοδειά ή το φαγητό τους.Τότε έγινε παράκληση στην Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας από τους νησιώτες και ήρθε το λείψανο του Οσίου στην Σκόπελο κάνοντας τα "Μαμούνια κλέφτες" όπως ονομάστηκαν τότε από τους ντόπιους, να φεύγουν σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα από το νησί. Για τον λόγο αυτό χτίστηκε στην Σκόπελο η εκκλησία προς τιμή του Όσιου Μιχαήλ που βρίσκεται απέναντι από το σημερινό Αστυνομικό Τμήμα Σκοπέλου, ενώ για να ευχαριστήσουν την Ι.Μ. για το λείψανο έστειλαν δεκάδες βαρέλια με κρασί παραγωγής των Σκοπελιτών (Το κάθε βαρέλι ήταν τουλάχιστον πενήντα κιλών). Μάλιστα όπως μας λέει ο κος Καστάνης Νικόλαος όταν είχε επισκεφτεί παλιότερα την Ιερά Μονή ο τότε Ηγούμενος Γέροντας Ιωαννίκιος Καραφωτιάς του έλεγε με χιουμοριστικό ύφος "Ακόμα μας χρωστάει κρασί η Σκόπελος"
Ακόμα ένα θαύμα υπάρχει σύμφωνα μα μαρτυρίες στην νήσο Κυρά Παναγιά που είναι κοντά στην Αλόννησο. Πάλι σύμφωνα με πληροφορίες λίγο πριν τον 20ο αιώνα το νησί είχε μεγάλες πληγές από την εμφάνιση ακρίδας και κάμπιας σε όλη την έκταση του νησιού. Εκείνες τις ημέρες έφεραν το λείψανο του Οσίου στο νησί και σύμφωνα με μαρτυρίες οι ακρίδες και οι κάμπιες κατευθηνθήκαν προς την θάλασσα. Για το θαύμα αυτό υπάρχει αγιογράφημα εντός του ναού της νήσου Κυρά Παναγιά.
Γραπτές μαρτυρίες αναφέρουν ότι έγιναν πολλές φορές προσπάθειες να πάει στην Κύπρο η κάρα του Αγίου Μιχαήλ, γιατί και η Κύπρος μαστιζόταν χρόνια η από ακρίδες.
Πρώτη προσπάθεια έγινε από τον Ιλαρίωνα Κιγάλα (1586 -1654) το 1628 ο οποίος ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, κατ` εντολήν του τότε αρχιεπισκόπου Κύπρου Χριστόδουλου και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου, με αποστολή να φέρει στην Κύπρο την κάρα του αγίου Μιχαήλ του Συνάδων. Διευθετήθηκε τελικά, μαζί με το λείψανο του αγίου να έλθουν στην Κύπρο, συνοδεύοντάς το, μοναχοί της Μεγίστης Λαύρας, στους οποίους ο αρχιεπίσκοπος υπεσχέθη να τους συνοδεύει στην περιοδεία τους σ` ολόκληρη την Κύπρο. Σώζονται τα σχετικά έγγραφα για εξασφάλιση της κάρας από το μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας, που περιλαμβάνουν και σχετική επιστολή του αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ημερομηνίας 15 Ιουνίου 1628.
Άλλη μια περίπτωση αφορά τον επίσκοπο Ιωακείμ ο οποίος με επιστολή του στη Μονή Μεγίστης Λαύρας το Νοέμβριο του 1757, ζητά όπως το μοναστήρι επιτρέψει τη μεταφορά στην Κύπρο της κάρας του αγίου Μιχαήλ Συνάδων, προς υποβοήθηση του αγώνα για εξολόθρευση των ακρίδων. Πέραν των ακρίδων εκείνη την εποχή είχε ξεσπάσει μια πολύ σοβαρή επιδημία, η πανώλης, η οποία προκάλεσε το θάνατο στο ένα τρίτο του πληθυσμού και ερήμωσε ολόκληρα χωριά.
Γιώργος Κεχριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου