''Κώδικας του Δουσάν'', το σημαντικότερο ίσως γραπτό έργο της μεσαιωνικής Σερβίας.

Ο Στέφαν Ούρος (ή Ουρέσης) Δ΄ Ντούσαν 1308 - 20 Δεκεμβρίου 1355), γνωστός ως Ντούσαν ο Ισχυρός και στα ελληνικά ως Στέφανος Δουσάν, ήταν βασιλιάς της Σερβίας από τις 8 Σεπτεμβρίου 1331 και Αυτοκράτορας Σέρβων, Ελλήνων, Βουλγάρων, Βλάχων και Αλβανών από τις 16 Απριλίου 1346 μέχρι τον θάνατό του. Ο Δουσάν κατέκτησε μεγάλο τμήμα της νοτιοανατολικής Ευρώπης και ήταν ένας από τους ισχυρότερους μονάρχες της εποχής του. Επί των ημερών του η Σερβία απέκτησε τη μέγιστη έκτασή της. Θέσπισε το σύνταγμα της Σερβικής Αυτοκρατορίας, γνωστό ως Κώδικας του Δουσάν, το σημαντικότερο ίσως γραπτό έργο της μεσαιωνικής Σερβίας

Το διαρκέστερο λοιπόν μνημείο της βασιλείας του Δουσάν ήταν ένας νομικός κώδικας. Για τη δημιουργία του Κώδικα του Δουσάν δημοσιεύτηκαν πολλά διατάγματα και μεταφράστηκαν στα Σερβικά μερικά μεγάλα ξένα νομικά έργα. Ωστόσο το τρίτο τμήμα του Κώδικα ήταν νέο και ξεκάθαρα Σερβικό, αν και με βυζαντινή επιρροή και έμφαση σε μια μακρά νομική παράδοση στη Σερβία. Ο Δουσάν εξήγησε τον σκοπό του Κώδικά του σε ένα από τα διατάγματά του. Υπογράμμισε ότι οι στόχοι του ήταν πνευματικοί και ότι ο κώδικας θα βοηθούσε τον λαό του να σωθεί για τη μετά θάνατον ζωή. Ο Κώδικας παρουσιάστηκε στις 21 Μαΐου 1349 στα Σκόπια και περιείχε 155 άρθρα, ενώ 66 ακόμη άρθρα προστέθηκαν στις Σέρρες το 1353 ή το 1354. Οι συγγραφείς του κώδικα δεν είναι γνωστοί, αλλά ήταν πιθανώς μέλη της αυλής εξειδικευμένοι στα νομικά.

Ο Κώδικας του Δουσάν αναφέρεται σε θέματα τόσο κοσμικά όσο και εκκλησιαστικά, πολλώ μάλλον επειδή η Σερβία είχε πρόσφατα αποκτήσει πλήρη εκκλησιαστική αυτονομία ως ανεξάρτητη Ορθόδοξη Εκκλησία υπό το Πατριαρχείο. Τα πρώτα 38 άρθρα αφορούν την εκκλησία και ασχολούνται με προβλήματα που αντιμετώπιζε η Μεσαιωνική Σερβική Εκκλησία, ενώ τα επόμενα 25 άρθρα αφορούν τους ευγενείς. Το αστικό δίκαιο απουσιάζει σε μεγάλο βαθμό, δεδομένου ότι είχε καλυφθεί σε προγενέστερα έργα, συγκεκριμένα στον Νομοκανόνα του Αγίου Σάββα και στον Ιουστινιάνειο Κώδικα. Ο Κώδικας του Δουσάν αφορούσε αρχικά το ποινικό δίκαιο, με ιδιαίτερη έμφαση στην έννοια της νομιμότητας, που προερχόταν κυρίως άμεσα από το βυζαντινό δίκαιο.

Το αρχικό χειρόγραφο του Κώδικα του Δουσάν δεν διασώθηκε. Ο Κώδικας συνέχισε ως de facto σύνταγμα υπό την κυριαρχία του γιου του Δουσάν, Στέφανου Ούρος Ε΄, και μετά τη διάλυση της Σερβικής Αυτοκρατορίας το 1371, χρησιμοποιήθηκε σε όλες τις επαρχίες που τη διαδέχτηκαν. Χρησιμοποιήθηκε επισήμως στο διάδοχο κράτος, το Δεσποτάτο της Σερβίας, μέχρι την προσάρτησή του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1459. Ο Κώδικας χρησιμοποιήθηκε κατά την Τουρκοκρατία από τις σερβικές κοινότητες, που διέθεταν σημαντική νομική αυτονομία σε αστικές υποθέσεις. Χρησιμοποιήθηκε επίσης στις Σερβικές αυτόνομες περιοχές υπό τη Δημοκρατία της Βενετίας, όπως το Γκρμπάλι και το Παστρόβιτσι. Χρησίμευσε επίσης ως βάση του Κανούν του Αλβανού πρίγκιπα Λεκ Ντουκαγκίνι (1410-1481), ενός συνόλου εθιμικών νόμων στη βόρεια Αλβανία, που διατηρήθηκε μέχρι τον 20ό αιώνα.