Ο Αγγελής κι ο Μανουήλ
ήταν μιας μάνας γέννα
κι ο Γιώργης και ο Νικολής
δύό αδελφών κοπέλια
Γεννήθηκαν στις Μέλαμπες
τα πρωτοξαδερφάκια
κι ήτανε κρυπτοχριστιανοί
απο τα γεννοφάσκια.
Ήταν προαπαιτούμενο
για να μπορούν να ζούνε
να φαίνεται πως το Ισλάμ
σέβονται και τιμούνε.
Μεγάλωναν με το Χριστό
κρυμμένο στις καρδιές τους
κρυφά είχαν την πίστη τους
Κι έτσι τα χρόνια πέρασαν
κι άνθισε το χωριό τους
μπροστά εις τους Οθωμανούς
δεν κάναν το σταυρό τους.
Κάναν κρυφά τις παντριές
βαφτίσεις λειτουργίες
με φόβο μη φανερωθούν
κρατούσαν τις αξίες.
Το εικοσιένα έφτασε
για λευτεριά του γένους
η ώρα να πατάξουνε
τς Οθωμανούς με μένος.
Βγήκαν μπροστά κι οι τέσσερις
στης λευτεριάς τον στόχο
και δείξανε αληθινό
για τον αγώνα πόθο.
Κι ήταν λιοντάρια ανήμερα
των Τουρκαλάδων τρόμος
γιατί η απελευθέρωση
ήταν ο μόνος δρόμος.
Είχαν γυναίκες όλοι τους
μικρά παιδιά αναθρέφαν
έδειχναν αυταπάρνηση
πολλές ελπίδες τρέφαν.
Κι ήρθε το είκοσιτέσσερα
και ήταν ποδομένοι
βρήκαν συμμάχους οι εχθροί
και βγήκαν κερδισμένοι.
Κυριαρχούνε στο νησί
τώρα θα εκδικηθούνε
και όσους τους πολέμησαν
θελήσανε να βρούνε.
Ήτανε περιώνυμοι
οι τέσσερις λεβέντες
βάλθηκε ο Μεχνετ πασάς
να τους εβγάλει ψεύτες.
"Εσείς Ωρέ δεν ήσαστε
που πίστη δεν κρατάτε
και γίνατε χριστιανοί
κι εμάς μας πολεμάτε";
"Χριστιανός γεννήθηκα
πίστη δεν εχω άλλη
και εχω καλλιά το θάνατο"
του μαρτυρούνε πάλι.
Έτσι τον εξοργίσανε
κι οι τέσσερις δηλώναν
"δε θα γινόμουν Τουρκαλάς
έστω κι ας με σκοτώναν".
Κλαίγανε οι μάνες δίπλα τους
σπαράζαν οι γυναίκες
με τα παιδιά στα χέρια τους
τρέμανε οι καημένες.
Αφήσαν πίσω συγγενείς
και δίχως άντρα σπίτι
και ομολογία τετραπλή
αφήσανε στην Κρήτη.
Τους παίρνουν απο το χωριό
βάζουν φωτιά το καίνε
τους οδηγούν στο Ρέθυμνο
μα ούτε κουβέντα λένε.
Κι ήτανε τόση απόσταση
δώδεκα ώρες δρόμο
να πούνε πως μετάνιωσαν
περίσσιο είχαν χρόνο.
Το σώμα ήταν κατάκοπο
απ' την πεζοπορία
κι από τη βαρβαρότητα
μα' χαν ψυχή ανδρεία.
Τους στήνουν κάπου κεντρικά
να γράψουν ιστορία
που αν κάνουν κι άλλοι σαν κι αυτούς
ποια θα 'χουν τιμωρία.
Φωνάξαν και οι τέσσερις
το όνομα με σθένος
"Γεώργιος γεννήθηκα
Γεώργιος πεθαίνω".
Κι έτσι αποκεφαλίστηκαν
κι έδωσαν μαρτυρία
στην εκκλησία Του Χριστού
και την ελευθερία.
Και τους αφήσαν καταγής
τρεις μέρες σκοτωμένους
Της Αναστάσεως Το Φως
τους είχε στολισμένους.
Κι έβλεπαν όλοι αυτό το φως
που είχε τέτοια λάμψη
κι αντί κανείς να φοβηθεί
η ελπίδα είχε ανάψει.
Κι η μάνα του εκτελεστή
που ήταν τυφλή η καημένη
με το σπαθί τσ εκτέλεσης
βρέθηκε γιατρεμένη.
Κι εδώσε η ίδια απάντηση
για αυτά τα παλικάρια
"Άγιοι είναι... το αίμα τους
μου έγιανε τα μάτια"!
Χαίρε Αγγελή Νικόλαε
κι Εμμανουήλ και Γιώργη
Τσι Είκοσιοκτώ γιορτάζετε
που 'πε η Ελλάς το Όχι.
Κι οι Μέλαμπες σας είχανε
στην κατοχή προστάτες
στης Αλβανίας τα βουνά
φύλακες στους αντάρτες.
Σας χαιρετούμε λεβεντιές
σας γλυκοτραγουδούμε
και είμαστε ευγνώμονες
στ' αίμα που κουβαλούμε
στον Άγιο Νικόλαο της Σπλάντζια Χανίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου