Πρόκειται για το δεξί χέρι που αποτύπωσε την μορφή και αγιογράφησε τις θαυματουργές εικόνες, της Παναγίας μας.
Το δεξί χέρι του Αγίου Λουκά, αποτελείται από τον αγκώνα μέχρι και το μετακάρπιο, κατά το ήμισυ διατηρεί την αποξηραμένη σάρκα του ενώ φέρει σήμερα τρεις πολύτιμους λίθους και ένα λευκό πετράδι επάνω σε τμήμα της σάρκας.
Φυλάσσεται μέσα σε μια σπουδαία και περίτεχνη αργυρή ομοιόσχημη του τμήματος του χεριού του μέχρι και των δακτύλων του οστεοθήκη - λειψανοθήκη για να υπογραμμίζει έτσι συγχρόνως και την μορφή αλλά και το σχήμα του σπουδαίου αυτού λειψάνου που περιέχει.
Η λειψανοθήκη έχει σχήμα πολυγωνικό και διαστάσεις 0.34 εκατοστά Χ 0.11 εκατοστά και ύψος 0.21 εκατοστά, διακοσμείται με 4 ευαγγελιστές ενώ από το σκεύος της λειψανοθήκης το λείψανο είναι συνδεδεμένο με αλυσίδα σε μια άκρη και μέσα σε ένα αδιακόσμητο ασημένιο κέλυφος που φέρει θυρίδα, ένα από τα νύχια του χεριού του Ευαγγελιστού Λουκά.
Στο αρχείο του ναού του Αγίου Νικολάου του Νέου στον Κλειτσό Ευρυτανίας υπάρχουν Σιγίλλια γράμματα του Οικουμενικού Πατριάρχου Νεοφύτου Ζ΄ και του Επισκόπου Λιτζάς και Αγράφων Ιακώβου που αναφέρονται στο κειμήλιο αυτό και κατοχυρώνουν την αυθεντικότητα και γνησιότητα του, ως: «υπερθαύμαστον θησαυρόν, ήτοι το ιερόν οστούν μετά κηρομαστίχης και λίθων πολυτελών και λαμπρού όνυχος ενός κεκοσμημένου, του Ευαγγελιστή Λουκά (Απρίλιος 1975, ο Λιτζάς και Αγράφων Δοσίθεος 1793 - 1842)»
Το Δεξί χέρι του Αγίου Λουκά σύμφωνα με την παράδοση έφθασε στην περιοχή του Κλειτσού (Κλειστού σήμερα) κατά τό 1357 ή 1358, από κάποιον υψηλόβαθμο Βυζαντινό αξιωματικὸ ο οποίος το παρέδωσε σε ενα Μετόχι αφιερωμένο στην Παναγία τότε, της Ιερας Σταυροπηγιακής Μονής του Αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουνένοις, που βρισκόταν στὸν οικισμὸ Κορίτσα και που σήμερα αυτό που έχει μείνει απο το τότε σημαντικό μοναστήρι είναι ο ενοριακὸς Ναός.
Στὶς 22 Ιουλίου του 1997, στα πλαίσια οικοδομικών εργασιών, στὸν ενοριακὸ αυτό Ναό, βρέθηκε μπροστὰ απὸ τὸ σήμερινό ιερὸ Βήμα μία λειψανοθήκη μὲ τρία ευμεγέθη άγια Λείψανα των Αγίων Μεγαλομαρτύρων Γεωργίου καὶ Μαρίνης καὶ του αγίου ᾿Αθανασίου του Μεγάλου, Πατριάρχου ᾿Αλεξανδρείας. Τὰ Λείψανα αυτά τα έστειλε στὸ Μοναστήρι, οπως γράφεται εγχάρακτα στην Λειψανοθήκη, τὸ 1520, ο Ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας, Νεάγκος Βασσαραβάς.
Η Λειψανοθήκη βρέθηκε μέσα σὲ κερί, γεγονός πού μας οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι ήταν Λείψανα καθαγιασμού της Αγίας Τράπεζας και Εγκαινίων του Καθολικού της Μονής.
Σχετικὰ μὲ τὴν θαυματουργικὴ δύναμη του ιερού Λειψάνου του Αγίου Λουκά, ο Επίσκοπος Λιτζάς καὶ Αγράφων Ιάκωβος γράφει μεταξὺ των άλλων: «῾Ως δὴ θησαυρός, ὅπου προσεκλήθη καὶ εὐλαβῶς ἐτιμήθη καὶ προσεκυνήθη, ἰάσεις καὶ θαύματα ἀναρίθμητα ἐπετέλεσε, δαίμονες ἀπηλάθησαν, νόσοι χαλεπαὶ ἐφυγαδεύθησαν, κρεατοὶ ἠφανίσθησαν, κεφαλαλγίαι δειναὶ ἔληξαν, ἀκρίδες λυμαντικαὶ διεφθάρησαν καὶ ἄλλα πλεῖστα θαύματα καὶ σημεῖα ἐγένετο τῇ τοῦ ᾿Αποστόλου χάριτι καὶ ἁγιότητι».
Αυτό που απασχολούσε όμως πάντα, ήταν σχετικά με το ποιο ήταν τα χέρι του Ευαγγελιστού Λουκά, το δεξιό ή το αριστερό;
Αυτό λύθηκε όταν οι επίτροποι του ιερού Ναού κ.κ. Λουκάς Παυλέτσης καὶ Λουκάς Διαμαντής, βρήκανε μέσα στὰ βιβλία μηνολόγια του ναού μία Εγκύκλιο Επιστολὴ, εντολή του «Σεβασμιωτάτου Αγίου Γέροντος της Μητροπόλεως Λαρίσης», στην οποία υπαγόταν τότε η Επισκοπή Λιτζάς και Αγράφων, γραμμένη απο τὸο χέρι του Ιεροδιακόνου Ιωσήφ, Επιτρόπου τότε του Μητροπολίτου Διονυσίου Ηʹ του Καλλιάρχου (1791 - 1806), με ημερομηνία 19 Φεβρουαρίου του 1798 καὶ με θέμα την διενέργεια εράνου, διὰ της περιφοράς του ιερού Λειψάνου, με σκοπὸ την ανοικοδόμηση της «κατασαθρωθείσης ιεράς εκκλησίας».
Στην μητροπολιτικὴ αυτή Επιστολὴ - Εγκύκλιο αναφέρεται δύο φορές μάλιστα, ότι πρόκειται για το δεξί χέρι του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά με το κείμενο της επιστολής,Αυτούσιο να αναφέρει τα εξής:
«Οἱ ὑπὸ τὴν ἐπαρχίαν τοῦ Σεβασμιωτάτου ἡμῶν αγίου Γέροντος τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης διατελοῦντες εὐ- λαβέστατοι ἱερεῖς, καὶ λοιποὶ χριστιανοί, μεγάλοι τε καὶ μικροί, χάρις εἴη ὑμῖν θεόθεν, καὶ παρὰ τοῦ ἁγίου ἡμῶν Δεσπότου εὐχὴ καὶ εὐλογία.
᾿Επειδὴ ἡ ἐν τῷ χωρίῳ τῶν ᾿Αγράφων ὀνομαζομένῳ Κλειτζῷ διατελοῦσα ἱερὰ ἐκκλησία τοῦ ῾Οσιομάρτυρος Νικολάου τοῦ Νέου, πλουτοῦσα κειμήλιον θαυμασιώτατον τὴν θαυματουργὸν ἁγίαν χεῖρα τοῦ ἐνδόξου ἐν Εὐαγγελισταῖς ᾿Αποστόλου Λουκᾶ, ὑπὸ τῆς πολυκαιρίας κατασαθρωθεῖσα, χρειάζεται νὰ ἀνακαινισθῇ, καθὼς γίνεται δῆλον, ἐξ ὧν ἐπιφέρει ἀρχιερατικῶν γραμμάτων ὁ λογιώτατος κὺρ Γεώργιος, ὁ εἰς μικρὰν βοήθειαν τῆς ρηθείσης ἱερᾶς ἐκκλησίας μετὰ τῆς θαυματουργικωτάτης ἀποστολικῆς δεξιᾶς περιερχόμενος, διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς ἱλαρῶς αὐτὸν ἀποδεξάμενοι, ἐπίδοτε αὐτῷ πλουσίᾳ χειρὶ τὴν ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ λάβητε πλουσίαν τὴν χάριν, καὶ ἀφθονοπάροχον τὸν ἁγιασμὸν ἐκ τῆς χαριτοδότιδος ταύτης δεξιᾶς τοῦ ᾿Αποστόλου Λουκᾶ, καὶ ταῖς πρεσβείαις τοῦ ἐνδόξου ῾Οσιομάρτυρος Νικολάου, ὧν αἱ πρὸς Θεὸν πρεσβεῖαι, καὶ ἡ εὐχὴ τοῦ ἁγίου ἡμῶν Δεσπότου, ἐξαποστείλαιεν τὴν θείαν χάριν ὑμῖν ἔν τε τῷ νῦν αἰῶνι, καὶ ἐν τῷ μέλλοντι.
1798. Φεβρουαρίου 19. ᾿Εν Λαρίσῃ † ῾Ο τοῦ ἁγίου Λαρίσης ἐπίτροπος ἱεροδιάκονος ᾿Ιωσήφ».
Η Κορίτσα είναι η πατρίδα του Αγίου Νεομάρτυρα Κυπριανού, που μαρτύρησε με αποκεφαλισμό στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης το Σάββατο στις 5 Ιουλίου του 1679, ημερομηνία που κάθε χρόνο γίνεται μεγάλο πανηγύρι στον ναό που έχτισαν ανάμεσα των οικισμών Μεσοχωρίου και Κορίτσας, σε μιά πανέμορφη τοποθεσία, οι κάτοικοι προς τιμή του Κλειτσιώτη Οσιομάρτυρα.
Από τις πολλές προσωπικότητες που ανέδειξε ο Κλειτσός είναι και ο στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος.
Είναι ο άνθρωπος, που, ως στρατιωτικός, είπε το δικό του «ΟΧΙ» το 1940 και στάθηκε με τις λιγοστές στρατιωτικές δυνάμεις του μέγα και απροσπέλαστο εμπόδιο κατά την επίθεση των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο και απέδειξε με τη στάση του αυτή πως οι σιδερόφρακτες ορδές του Μουσσολίνι δεν είναι αήττητες.
Η δράση του στον πόλεμο αυτό έκαμε τους Έλληνες να αισθάνονται υπερήφανοι και τους ξένους να αποκαλύπτονται στο άκουσμα του ονόματός του, η προτομή του μεγάλου αυτού άνδρα κοσμεί σήμερα την πλατεία της γενέτειράς του.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου