Ανθος ευώδες ό άγιος "Ανθιμος, ό άγιος των ήμερων μας, άνθισε στην πάντερπνη Χίο καί εύωδίασε όλη την Όρθόδοξη Εκκλησία με την χάριν του Παναγίου Πνεύματος, το Οποιον κατοικούσε σ αυτόν, τον πανσθενή Παράκλητον, ό Όποιος «όπου θέλει πνεί» (Ίω. γ' 8} ως λεπτή αύρα, για να ζωώσει τις ψυχές μας καί να τις αξιώσει της άπολαύσεως της «ήτοιμασμένης βασιλείας από καταβολής κόσμου» (Ματθ. κε' 34).
Από μικρός γύμναζε τον εαυτό του στην ευσέβεια καί ό θείος ερωτάς πού άναψε στα σωθικά του τον οδήγησε στην άρνηση των πρόσκαιρων απολαύσεων καί στην αναζήτηση των άφθαρτων, αυτών πού παραμένουν αναλλοίωτες στους αιώνες. Καθοδηγητή του στην αναζήτηση αυτή είχε τον όσιο Παχώμιο, τον σεβάσμιο ασκητή της Σκήτης των 'Αγίων Πατέρων στο Προβάτειο ορός, τον δάσκαλο καί του αγίου Νεκταρίου στη μοναδική πολιτεία καί την απόκτηση της αρετής. Αυτός τον εκειρε καί μοναχό δίνοντας του το όνομα "Ανθιμος, το όνομα πού τον οδήγησε στη Βασιλεία των ουρανών.
Ζούσε σ' ένα απομονωμένο κελλί παλεύοντας καθημερινά με τον αντικείμενο καί ασκώντας την τέχνη του υποδηματοποιού, για να εξασφαλίσει τον επιούσιο άρτο του καί να ελεεί καί τους πτωχούς καί αδυνάτους.
Στό κελλί του μόνιμη παρηγοριά καί καταφυγή είχε τήν εικόνα της Παναγίας μας, της Βοήθειας όλου του κόσμου, με τη βοήθεια της οποίας πολλά επιτελούσε θαύματα, για να διδάσκει με λόγια καί με έργα τους πολυπληθείς πιστούς,οί όποιοι συνέρρεαν στο άσκητήριό του, για να πάρουν την
ευχή του καί να ενισχυθούν στον άγώνα της ζωής.
Φεύγοντας από το 'Αδραμύττίο ό άγιος "Ανθιμος, άφού θεράπευσε με τη χάρη του Θεού ένα δαιμονισμένο,πήγε στό Αγιον "Ορος,οπού οί μοναχοί τον υποδέχθηκαν με πολλές τιμές καί δώρα.Επιστρέφοντας στη Χίο ό Ανθιμος τοποθετήθηκε εφημέριος στο Λεπροκομείο, οπού άνοιξε νέο στάδιο αρετών καί αγαθοεργού δράσεως.Το "ίδρυμα αυτό με τους δυστυχισμένους λεπρούς έγινε πνευματικό κέντρο της ψυχικής καί σωματικής υγείας τους. Ό αποτροπιασμός στο πλησίασμα των λεπρών για τους ανθρώπους έγινε ελκτική δύναμη για τον «άγιο των λεπρών», όπως ονομάζεται ό άγιος "Ανθιμος, Το μεγαλείο της πίστεως του φάνηκε με την εκδίωξη του φόβου της μολύσεώς του από τους άνιάτως νοσούντες, με τους όποιους συνέτρωγε, συνομιλούσε καί άφού τους κοινωνούσε κατέλυε το Σώμα καί το Αίμα του Χρίστου μας, το όποιο τους μετέδιδε «εις ϊασιν ψυχών καί σωμάτων».
Στό μοναστήρι αυτό. το όποίο έπροίκισε με τις πολύτιμες συμβουλές του καί στο όποίο έτέλεσε πολλά θαύματα, κοιμήθηκε τον ύπνο των δικαίων οτίς 15 Φεβρουαρίου του 1960.
Του Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια-Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
1 σχόλιο:
Άγιε μου Άνθιμε Πρέσβευε και για την Νήσο της Χίου και τους Απανταχού Έλληνες Απόδημους Χιώτες.
Δημοσίευση σχολίου