Ο Νεομάρτυς Δήμος ο αλιεύς(+10 Απριλίου)

Tη θεοΐδρυτη άγια μας Εκκλησία μετά τον Θεό κοσμούν καί στηρίζουν στους αιώνες τα αίματα και οι ευχές ιών ανωνύμων καί επωνύμων αγίων Της.Tών μαρτύρων του σταδίου και των μαρτύ­ρων της συνειδήσεως. Οι μάρτυρες του σταδίου κατέθεσαν την πίστη καί την άγάπη τους προς τον Θεό ενώπιον των ισχυρών, των τυράννων καί των απίστων, καί υπέγραψαν αυτή την κατάθεση με το αίμα τους το τίμιο. Ανάμεσα σ' αυτό το νέφος των μαρτύρων ξεχωρίζουν εκείνοι πού άθλησαν μετά την άλωση της Κωνσταντι­νουπόλεως, στα ζοφερά χρόνια της Τουρκοκρατίας, καί πλήρωσαν με τη ζωή τους την άρνηση τους να προδώσουν το πρόσωπο του Χρίστου. Αυτή ή άθληση τους ενδυ­νάμωσε τους ασθενείς στην πίστη καί προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, πού έβλεπε να επανα­λαμβάνονται στίς ημέρες τους οι άθλοι παλαιών μαρτύρων. Οι νεομάρτυρες προέβαλαν την ευγενέστερη για την Όρθοδοξία καί απ οτελεσματικότερη αντίσταση στο μισόχριστο δυνάστη, χωρίς άλλα θύματα εκτός από τον ίδιο τον εαυτό τους.

Ό άγιος νεομάρτυς Δήμος ό άλιεύς υπήρξε πρότυπο άπλοϊκού ανθρώπου με βαθιά πίστη, πού τον οδήγησε στην εκούσια θυσιαστική προσφορά καί την ένδοξη άθληση. Καταγόταν από τά μέρη της Αδριανουπόλεως καί εξασκούσε το επάγγελμα του αλιέως στα ιχθυοτροφεία της Σμύρνης. Ή εργασία του δμως δέν απέδιδε οικονομικά οφέλη καί ό εικοσιπεντάχρονος νεαρός δύσκολα τα έβγαζε πέρα. Το αφεντικό του ήταν Τούρκος καί παρά τίς προσφερόμενες σ' αυτόν υπηρεσίες- έμενε πάντα χρε­ωμένος. Έτσι, όταν αγόρασε το ιχθυοτροφείο άλλος Τούρκος, ο Δήμος έκρινε ασύμφορη τη συνεργασία μαζί του καί απομα­κρύνθηκε. Αυτή 'ομως ή άρνηση συνεργασίας μαζί του ανταμεί­φθηκε με τη συκοφαντική δυσφήμιση του ότι τάχα είχε ορκισθεί ότι θα άλλαξοπιστήσει, πώς θα γίνει δηλαδή μωαμεθανός. 

Μάζεψε δε καί αρκετούς ψευδομάρτυρες, για να γίνει περισσότερο πιστευτός, καί μαζί με αυτούς οδήγησε τον Δήμο στον Κριτή. Έκεΐ ό νεαρός μάρτυρας με παρρησία καί θάρρος πού αντλούσε από τον Χριστό μας, πού έλεγε δτι καί όταν ακόμη σας παρα­δώσουν ενώπιον βασιλέων καί ηγεμόνων «μη προμελετάν τί άπολογηθηναι· εγώ δώσω ύμιν στόμα καί σοφίαν» (Λουκ. κα' 14), ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό καί την απόφαση του να χύσει ακόμη καί το αίμα του για την αγάπη Του. Αυτή ή θαρραλέα απάντη­ση του ήταν το έναυσμα του μαρτυρίου του Δήμου, πού το ύπέμεινε με καρτερία ανείπωτη. Τον φυλάκισαν καί του έσφιξαν τα πόδια σ' ένα κούτσουρο γεμάτο αιχμη­ρά αντικείμενα, για να του αυξήσουν τον πόνο. Δεν στάθηκαν όμως τα βασανιστή­ρια ικανά να μειώσουν τη δύναμη της πί­στεως του άλιέως, πού είχε καί τη συμπα­ράσταση ενός χριστιανού από τη Λέρνη,τακτικού έπισκέπτου του στίς δύσκολες αυτές στιγμές της ζωής του. 

"Ετσι στο κε­νό έπεφταν κάθε τόσο καί οί κολακείες καί οι υποσχέσεις του Κριτή για ζωή τρυφηλή καί ωραία αν άλλαξοπιστοϋσε, ακόμη καί οί απειλές του για περισσότερα καί επώ­δυνα βασανιστήρια. Ό αποκεφαλισμός του δεν άργησε να ακο­λουθήσει καί πραγματοποιήθηκε στίς 10 Απριλίου του έτους 1763.

Οί χριστιανοί της περιοχής, αφού πλήρωσαν τους δήμιους, πήραν το μαρτυρικό λείψανο καί το έθαψαν στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Ό Χριστός μας, για να τιμήσει τον μάρτυρα, τον κα­τέστησε πηγή θαυμάτων αστείρευτη. Ετσι πτωχού πληγωμένου ράφτη το δάκτυλο θεράπευσε, την ασθένεια οφθαλμών γυναικός ίάτρευσε καί την κεφαλαλγία ταπεινού ίκέτου του άπεμάκρυνε. Τρία χρόνια μετά το ηρωικό μαρτύριο του νεομάρτυρα Δή­μου έγινε ή άνακομιδή των τιμίων λειψάνων του. Κατά την ώρα της έκταφής αυτά απέπνεαν άρρητη ευωδιά, πού έκανε όλους τους παρευρισκομένους να θαυμάσουν καί να αναφωνήσουν: «Τίς Θεός μέγας ως ό Θεός ημών»! Ό ιερομόναχος Ματθαίος ό Χίος, πού βοήθησε στην άνακομιδή, πήγε μετά σε κάποια συνοι­κία της Σμύρνης, πού έμεναν πολλοί συμπατριώτες του. Ένας από αυτούς αισθανόταν γλυκύτατη ευωδιά να εξέρχεται από τα ράσα του. Στήν ερώτηση του, απάντησε ότι τα λείψανα του νεομάρτυρος εύωδίαζαν καί ή άϋλη καί άρρητη αυτή ευωδιά μετα­φέρθηκε καί στα ενδύματα του για πιστοποίηση του θαυμαστού αυτού γεγονότος, πού τιμά τον αθλητή Δήμο καί δοξάζει το με­γάλο αθλοθέτη Χριστό.


Του Δρος Χαραλάμπους Μπούσια -Υμνογράφου