Μία Κυριακή, ο Γέροντας Αμβρόσιος ήταν στο Μοναστήρι και λειτουργούσε. Απὸ το μέρος αυτὸ, έβλεπε τη Χειροτονία σε Διάκονο ενὸς Πνευματικού του παιδιού, στην Κρήτη. Και την ώρα που τελείωνε η Χειροτονία και φώναξε ο Επίσκοπος ''Άξιος!'', βγήκε και ο Γέροντας απὸ το Ιερό, στάθηκε μπροστὰ στην Ωραία Πύλη και είπε δυνατά:
- Άξιος! Άξιος! Άξιος!
Οι άνθρωποι στο εκκλησίασμα ξαφνιάστηκαν, δεν ήξεραν τί να υποθέσουν, αλλὰ εκείνος μετὰ τους καθησύχασε: Αυτὴ την ώρα χειροτονείται ένα δικό μου παιδὶ και φώναξα κι εγώ, ήταν τα λόγια του.
- Άξιος! Άξιος! Άξιος!
Οι άνθρωποι στο εκκλησίασμα ξαφνιάστηκαν, δεν ήξεραν τί να υποθέσουν, αλλὰ εκείνος μετὰ τους καθησύχασε: Αυτὴ την ώρα χειροτονείται ένα δικό μου παιδὶ και φώναξα κι εγώ, ήταν τα λόγια του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου