Μαρτύρησε στην Προύσα στις 13 Δεκεμβρίου 1659
Ενώ βρισκόταν σ’ αυτή την περιοδεία ζητείας, κάποιος καιροσκόπος κληρικός ονόματι Μάξιμος βρήκε την ευκαιρία και άρπαξε τον Πατριαρχικό θρόνο. Επιστρέφοντας ο Αρχιεπίσκοπος Γαβριήλ βρήκε στη θέση του τον Μάξιμο. Σαν να μην έφτανε αυτό, για να στερεωθεί στον θρόνο ο Μάξιμος αλλά και για να εξοντώσει τον Αρχιεπίσκοπο Γαβριήλ, πήγε στην Προύσα όπου τότε βρισκόταν ο σουλτάνος με τον βεζύρη του και κατηγόρησε ψευδώς τον ευλογημένο Γαβριήλ ότι συνομωτεί κατά του σουλτάνου.
Όπως ήταν φυσικό ο βεζύρης διέταξε να φέρουν μπροστά του τον Αρχιεπίσκοπο. Αφού εξέτασε με σχολαστικότητα την υπόθεση,κατάλαβε την αθωότητα του Αρχιεπισκόπου. Παρ’ όλα αυτά όμως του είπε :
Επειδή κατηγορήθηκες για συνομωσία, σύμφωνα με τους νόμους πρέπει να καταδικαστείς σε θάνατο. Εκτός εάν αφήσεις την πίστη σου και γίνεις μουσουλμάνος. Τότε όχι μόνο θα σου χαρίσω τη ζωή αλλά θα σου δώσω και το μεγαλύτερο αξίωμα του βασιλείου μας και θα περάσεις ζωή χαρισάμενη και δοξασμένη.
Μόλις τ’ άκουσε αυτά ο Άγιος χωρίς να τα περιμένει του απάντησε με θάρρος :
Το ότι είμαι αθώος, ως προς αυτή την κατηγορία της συνομωσίας, το καταλαβαίνει ο καθένας. Διότι ο κατήγορός μου θέλει να με βγάλει από τη μέση για να πάρει την επαρχία μου. Γι’ αυτό αδίκως θανατώνομαι.
Όσον αφορά όμως το ν’ αφήσω την πίστη μου και να γίνω μουσουλμάνος, για να γλυτώσω τον θάνατο, δεν πρόκειται να το δεχθώ ποτέ, όσο έχω τα λογικά μου.
Είμαι έτοιμος να υπομείνω με τη δύναμη του Χριστού μου, μύρια βάσανα και να πεθάνω για την αγάπη Του όχι μια φορά αλλά εκατό, αν είναι δυνατόν. Τα δε αξιώματα και τα τιποτένια καλά που μου τάζεις, κρατήστε τα για σας.
Τότε πήραν τον Άγιο οι βασανιστές και άρχισαν να τον παιδεύουν για να αρνηθεί τον Χριστό. Ο Άγιος όμως τα δεχόταν όλα με μεγάλη χαρά και υπομονή, διότι αξιωνόταν να πάσχει για τον Χριστό, όπως κι Εκείνος έπαθε γι’ αυτόν.
Τελικά βλέποντας ότι δεν επρόκειτο να τον μεταπείσουν, τον απαγχόνισαν στην Προύσα κι έτσι ο Άγιος ιερομάρτυς Γαβριήλ έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου.
Τότε πήραν τον Άγιο οι βασανιστές και άρχισαν να τον παιδεύουν για να αρνηθεί τον Χριστό. Ο Άγιος όμως τα δεχόταν όλα με μεγάλη χαρά και υπομονή, διότι αξιωνόταν να πάσχει για τον Χριστό, όπως κι Εκείνος έπαθε γι’ αυτόν.
Τελικά βλέποντας ότι δεν επρόκειτο να τον μεταπείσουν, τον απαγχόνισαν στην Προύσα κι έτσι ο Άγιος ιερομάρτυς Γαβριήλ έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου.
1 σχόλιο:
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ, ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ
ΕΙΧΕ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ :
Την β΄ Κυριακή μετά των Αγίων Πάντων, δηλαδή η γ΄ Ματθαίου, τιμούμε τους Άγιους Νεομάρτυρες που μαρτύρησαν μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 μ.Χ.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Νέοι Μάρτυρες, παλαιάν πλάνην, καταστρέψαντες, ὕψωσαν πίστιν, τῶν ᾽Ορθοδόξων, καί στερρῶς ἠγωνίσθησαν τήν γάρ ἀνόμων θρησκείαν ἐλέγξαντες, ἐν παρρησίᾳ Χριστόν ἀνεκήρυξαν, Θεόν τέλειον. Καί νῦν ἀπαύστως πρεσβεύουσι, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.ΑΜΗΝ.
Κοντάκιον
Ἦχος α’. Τὸν τάφον Σου Σωτὴρ.
Ἀγάλλου μυστικῶς, ἡ Χριστοῦ ᾽Εκκλησία, ὁρῶσα Σούς Υἱούς, Νεομάρτυρας κύκλῳ, Τραπέζης Σου καί βήματος, ἱσταμένους ἐν κόνεσιν, ὡς νεόφυτα, τῶν ἐλαιῶν καί τῷ Κτίστῃ ἀνακραύγαζε· Σύ τῶν Μαρτύρων ὑπάρχεις, Χριστέ τό στερέωμα.ΑΜΗΝ.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τῶν λειψάνων αἱ Θεῖαι ὑμῶν σοροί, ἰατρεῖα ὑπάρχουσι θαυμαστά· ἀπόδειξις ἔμψυχος, τῆς ὀρθῆς ἡμῶν πίστεως· καί θησαυροί παντοίων, θαυμάτων κοσμόπλουτοι· κροκοβαφῆ καί ἄσηπτα, πυξία τοῦ Πνεύματος· τῶν ἐπουρανίων, ἀρωμάτων φιάλαι, νικῶσαι κιννάμωμον, μύρον νάρδον καί κάλαμον, καί τῆς γῆς τά ἀρώματα· πρεσβεύσατε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, ἡμῖν τοῖς πόθῳ τιμῶσιν, ὑμᾶς Νεομάρτυρες.ΑΜΗΝ.
Ὁ Οἶκος
Ἀεί μέν, καί ἐν πᾶσιν ὀφείλομεν, ἀδελφοί, ἐξυμνεῖν καί θαυμάζειν τῆς περί ἡμᾶς τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ προνοίας τά ἀνεξιχνίαστα κρίματα, οὐχ ἦττον δέ, καί ἐπί τῇ πολυχρονίῳ ταύτῃ τοῦ ἡμετέρου γένους τυραννικῇ αἰχμαλωσίᾳ· αὕτη καί γάρ, πλείστων τε ἄλλων κατά ψυχήν ἀγαθῶν ἡμῖν τοῖς τυραννουμένοις παραίτιος γέγονε, καί ἐξαιρέτως, δι' αὐτῆς καί ἐξ αὐτῆς Ο εὐκλεής Οὗτος, καί Χριστῷ πεφιλημένος, καί τῆς οὐρανίου ἀποθήκης ἄξιος καρπός ἀνεβλάστησεν, οἱ Νεοφανεῖς, λέγω, μάρτυρες· οἱ νῦν εἰς εὐφημίαν προκείμενοι· οὗτοι γάρ, οἱ καρτερόψυχοι, τῇ τοῦ Χριστοῦ δυνάμει θωρακισθέντες, πάντα τά τοῦ βίου τερπνά, ὡς σκύβαλα ἐλογίσαντο· καί σαρκός μηδόλως φεισάμενοι, εἰς τό στάδιον τῆς ἀθλήσεως ἀπεδύσαντο, τήν μέν τῶν ᾽Αγαρηνῶν ἀσέβειαν θριαμβεύσαντες, τήν δέ τοῦ Χριστοῦ πίστιν, ἐν παρρησίᾳ ἀνακηρύξαντες· ὑπέρ ἧς, καί πολυειδέσι βασάνοις ἀνδρείως, μέχρι τέλους ἐνεκαρτέρησαν, καί τόν τοῦ μαρτυρίου ἀνεδήσαντο στέφανον, πρός Τόν στεφανίτην ἀναβοῶντες, Σύ τῶν μαρτύρων ὑπάρχεις, Χριστέ, τό στερέωμα.ΑΜΗΝ.
Δημοσίευση σχολίου