π.Εφραίμ Παναούση
Είχε τελειώσει η Λειτουργία στο παρεκκλήσι του Αγίου. Με το αντίδωρο ακόμα κατηφορίζαμε τη σκάλα του. Από την έξω αυλή ,φωνές διαπεραστικές .Βγήκαμε να δούμε.
Μια καλογιαγιά –την ξέραμε από παλιά- ερχόταν στο μοναστήρι -.
Είχαμε καιρό να τη δούμε.Βγήκαμε και τη χαιρετήσαμε με σεβασμό .
-Δόξα τω Θεώ που ξανάρθα.Με αξίωσε η χάρη της Παναγίας και ήρθα.
Θαυμάζω την οικειότητα τέτοιων ανθρώπων με το Θεό.Τη θαυμάζω και τη ζηλεύω .Εμοιαζε αλήθεια σας λέω σαν τη γυναίκα του Ευαγγελίου που άγγιξε τον χιτώνα του Χριστού.
‘Έφερνε δυο μπουκάλια λάδι.Ένα για την Παναγιά και ένα για τον Άγιο Διονύσιο.Προσκύνησε στο καθολικό με σεβασμό και βγήκε στην αυλή.
-Θα μπορέσεις να ανέβεις στην εκκλησία τη ρώτησα;
-Άμα θέλω θα βοηθήσει ο Άγιος.
Ανέβηκε σιγά σιγά σκαλί σκαλί.Μέχρι που έφτασε και προσκύνησε όλες τις εικόνες.
Πήγε στον Άγιο Διονύσιο και καθώς δεν καλάκουγε άρχιζε να φωνάζει.
-Αγιε Διονύση μου ήρθα ,σου είπα ότι θα ρθω και ήρθα.Κι άρχισε να του λέει για τη ζωή της.Την κόρη της που αρρώστησε την εγγόνα της που παντρεύτηκε .
Του είπε τα νέα της.Και δάκρυα πολλά .
Η πόρτα του αγίου Διονυσίου είχε γύρει και έβλεπα απ ο μισάνοιχτο της φιγούρα της γιαγιάς .Εκείνη και τον Αγιο.Όμοια κυρα Λωξάνδρα να μιλάει στη Παναγιά τη Μπαλουκλιώτισσσα να της λέει για τα βάσανα τα δικά της ,των παιδιών της ,του Δημητρού κι όλης της πόλης.
Κάθησε και την κυττούσα για ώρα μέχρι που οι λέξεις της γιαγιάς με γύρισαν στο σήμερα.
-Αντε Άγιε μου εγώ φεύγω κάντσε εδώ να φυλάς είπε η γιαγιά και έφυγε ..
Κατέβηκε τη σκάλα και έφυγε ησυχασμένη γιατί τα προβλήματά της τα άφησε στα χέρια του Αγίου,δηλαδή σε καλά χέρια.
-Στο καλό γιαγιά ,Σε ζηλεύω εσένα που του μιλάς έτσι του Αγίου με τέτοιο τρόπο .
Και να φανταστείς πως έτσι του Αγίου δεν έχω μιλήσει ποτέ ,κι ας τον έχω κάθε μέρα δίπλα μου.
2 σχόλια:
Oi Άγιοι του Χριστού μας, αγαπάνε την απλοτητα και τον αυθορμητισμο.Την ταπεινωση και το να ειμαστε σαν τα παιδια.
Ἀπολυτίκιον ...
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῆς Ζακύνθου τὸv γόνον καὶ Αἰγίvης τὸν πρόεδρον, τὸv φρουρὸν μονῆς τὼv Στροφάδωv, Διοvύσιοv ἅπαντες, τιμήσωμεv συμφώνως οἱ πιστοί, βοῶντες πρὸς αὐτὸν εἰλικριvῶς· Tαῖς λιταῖς τοὺς τὴv σὴν μνήμην ἐπιτελοῦντας σῶσον καὶ βοῶντάς σοι· Δόξα Tῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα Tῷ σὲ θαυμαστώσαντι· δόξα Tῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖv, πρέσβυν ἀκοίμητον.AMHN
Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἑορτάζει σήμερον, τῶν Ζακυνθίων ἡ πόλις, ἑορτὴν χαρμόσυνον, σὺν τῇ μονῇ τῶν Στροφάδων, Αἴγιναν, τὴν ἐν Κυκλάσι προσκαλουμένη, ᾄσμασιν, ἀξιοχρέως συνευφημῆσαι, καὶ φαιδρῶς πανηγυρίσαι, τὸ κοινὸν κλέος, νῦν Διονύσιον.
Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον Sου Σωτὴρ.
Ἀγάπης τῷ δεσμῷ, συντεθεὶς Θεοφόρε, διέλυσας τρανῶς, τὴν κακίαν τῆς ἔχθρας· φονέα γὰρ συγγόνου σου, πεφευγότα τῇ σκέπῃ σου, μὴ εἰδότα σε, τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ εἶναι, δίκης ἔσωσας, ἐπικειμένου θανάτου, καὶ σῶον ἀπέστειλας.ΑΜΗΝ.
Ὁ Οἶκος
Σιγησάτωσαν, ἤδη σιγησάτωσαν οἱ μέχρι δεῦρο σφαλερῶς λέγοντες, μὴ εἶναι τῇ Θεοσώστῳ Ζακύνθῳ τὸν οἰκεῖον προστάτην, καὶ πρὸς Θεὸν πρέσβυν θερμότατον, καθὰ καὶ ἐν πολλαῖς τῶν ἐπισήμων πόλεων καὶ χωρῶν Ορθοδόξων. Ἔνεστι γὰρ καὶ μάλα καλῶς ὁ σεπτὸς ἐν Ἱεράρχαις Διονύσιος, ὁ θαυμαστὸς Αἰγίνης πρόεδρος, ταύτης δὲ γόνος εὐκλεὴς καὶ θρέμμα ἀξιέπαινον. Οὐκέτι λοιπὸν ζηλοῖ Ζάκυνθος ἡ εὐδαίμων Κεφαλληνίαν καὶ Κέρκυραν, τὰς φίλας γείτονας, διὰ τὸ αὐτὰς μέγα σεμνύνεσθαι ἐπὶ τοῖς Θείοις καὶ ἱεροῖς λειψάνοις Γερασίμου τε καὶ Σπυρίδωνος, ἀλλοδαποῖς τυγχάνουσιν, ἀλλ' ἐκείνας μὲν προσφιλῶς συγκαλεῖται πρὸς φαιδρὰν πανήγυριν τοῦ ἰδίου αὐτόχθονος, ὥσπερ δὴ καὶ προσφόρως τὴν ἐν Κυκλάσι προσφωνεῖ Αἴγιναν, σὺν τῇ πανσέπτῳ τῶν Στροφάδων Μονῇ, τῇ τὸ Θεῖον καὶ ἱερὸν αὐτοῦ σκῆνος εὐτυχῶς θησαυρισάσῃ, τοῦ ἀξίως εὐφημῆσαι καὶ φαιδρῶς πανηγυρίσαι, τὸ κοινὸν κλέος, νῦν Διονύσιον.
Μεγαλυνάριον
Ήκεν εκ Στροφάδων ως θησαυρός, τη πόλει Ζακύνθου, το Σον Λείψανον το σεπτόν, και καταπλουτίζει, θαυμάτων ενεργείας, των ευσεβών τα στίφη, ω Διονύσιε.ΑΜΗΝ.
Δημοσίευση σχολίου