Το θαύμα της Ανάστασης είναι ένα θαυμαστό παγκόσμιο γεγονός, που το βιώνει κανείς μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι ένα αντικειμενικό ιστορικό γεγονός, που όπως δεν πρέπει να ανήκει μόνο στην Ιστορία, αλλά να βιώνεται προσωπικά.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μόνο γεγονός που εξηγεί την ύπαρξη της Εκκλησίας, αφού δε θα μπορούσε να υπάρχει Εκκλησία χωρίς Ανάσταση.

Πώς θα μπορούσε, πχ να εξηγηθεί ο ενθουσιασμός των Αποστόλων, αν δεν είχαν δει αναστημένο τον Χριστό κι όχι απλά νεκρό και σταυρωμένο;
Πώς εξηγείται η αλλαγή ψυχολογίας τόσο πολλών ανθρώπων που είχαν τρομοκρατηθεί από τη θανάτωση του Δασκάλου τους;
Μήπως τον έκλεψαν, επειδή ήθελαν να χτίσουν μια νέα θρησκεία πάνω σε ένα ψέμα; Γιατί; Για να κερδίσουν δόξα; Ήταν φιλόδοξοι οι Απόστολοι;
Δεν ήταν αρρωστημένες προσωπικότητες οι Απόστολοι, ώστε να αυθυποβάλλονται από ένα υπερφυσικό θαύμα, που θα τους κόστιζε τη ζωή.

Το θαύμα της Ανάστασης λοιπόν είναι ένα θαυμαστό παγκόσμιο γεγονός, που το βιώνει κανείς μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ανήκουμε στην Εκκλησία των Αποστόλων, που σημαίνει ότι μοιραζόμαστε μαζί τους τον ίδιο ενθουσιασμό για το ίδιο ακριβώς θαύμα.
Δεν ανήκουμε στη μικρόψυχη και φιλάργυρη ψυχολογία του Ιούδα, που κοίταζε πόσα θα βγάλει από την προδοσία του διάσημου Χριστού.
Δεν ανήκουμε στη μίζερη ψυχολογία του κόσμου, που αντλεί ζωή ή θάνατο από το πόσα χρήματα κέρδισε ή έχασε στη ζωή αυτή.

«Μεγάλυνον, ψυχή μου...»
Εξυψώνουμε μέσα μας τον Χριστό, που έπαθε, τάφηκε και αναστήθηκε για χάρη μας, ώστε να νεκρώσει τον θάνατό μας.
«Φωτίζου, φωτίζου η νέα Ιερουσαλήμ!»

Μια και δύο και τρεις φορές φωτίζουμε τον εσωτερικό μας κόσμο με το γεγονός της Ανάστασης! Το φως πρέπει να πνίξει το σκοτάδι!
Δεν αφήνουμε το φως της Ανάστασης να σβηστεί μέσα σε έναν κόσμο μίζερο, που δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι υπάρχει χαρά από την Ανάσταση.

Οι μίζεροι δεν ενθουσιάζονται. Ξέρουν μόνο να κάνουν υπολογισμούς και να αυτοϊκανοποιούνται μέσα στις ψευδαισθήσεις τους.
Οι γνήσιοι άνθρωποι ψάχνουν και βρίσκουν την πηγή του ενθουσιασμού, που έθρεψε γενιές και γενιές και δεν ικανοποιούνται με υποκατάστατα.

«Χόρευε νυν και αγάλλου Σιών, συ δε αγνή τέρπου Θεοτόκε...».
Κόντρα στη λογική του ατομικού συμφέροντος χορεύουμε! Σπάμε τα δεδομένα της θλίψης και αμφισβήτησης των πάντων με θεία αγαλλίαση.
Αφήνουμε την ψυχή μας ελεύθερη να χαίρεται, επειδή ο Χριστός διέλυσε τα σκοτάδια της με τη αγάπη Του και την αμέτρητη στοργή Του.
Απολαμβάνουμε την Ανάσταση ως προσωπικό γεγονός αναγέννησης, ως παρουσία Θεού μέσα μας, ως αναβάφτισμα μέσα στην νέα ζωή!
Χριστός Ανέστη!

Βασίλης Φράγκος