Αὐτό εἶναι ἀκόμη χειρότερο ἀπό τήν ἴδια τή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας.

 Καί ἄνθρωποι πού εἶναι μέσα στήν Ἐκκλησία, ὄχι ἁπλῶς ἁμαρτάνουν σέ σχέση μέ τά ἠθικά θέματα, ἀλλά ἁμαρτάνουν μέ ἕνα πνεῦμα, σάν νά μήν εἶναι τίποτε σημαντικό καί βαρύ αὐτό.

 Λένε μάλιστα: «Δέν μπορῶ νά τό καταλάβω, νά τό νιώσω ὅτι εἶναι ἁμαρτία». 

Τόσο πολύ ἔχει διαφθαρεῖ ὁ ἄνθρωπος εἰδικά ὡς πρός τό θέμα αὐτό. 

Ἔτσι, δέν ὑπάρχει καί ἐλπίδα μετανοίας. 

Διότι μετανοεῖς, ὅταν νιώσεις ὅτι ἔκανες κάτι πού δέν τό θέλει ὁ Θεός, κάτι βαρύ, πού εἶναι φοβερή ἁμαρτία. Ὅταν ἔχεις κάποια πίστη καί γνώση, θά ἔρθει ἡ ὥρα πού θά μετανοήσεις. Ἀλλά τώρα καί οἱ χριστιανοί ἀκόμη ἔχουν ἔτσι ἐπηρεασθεῖ, πού καί ὅταν ἀκόμη θελήσουν νά ἐξομολογηθοῦν ἁμαρτία τέτοιου εἴδους ἀπό συνήθεια ἤ ἐπειδή ἔχουν κάποιες μικροτύψεις, στό βάθος δέν μποροῦν νά νιώσουν ὅτι πρόκειται περί σοβαρότατης ἁμαρτίας, καί ὅτι χρειάζεται νά μετανοήσουν. Αὐτό εἶναι ἀκόμη χειρότερο ἀπό τήν ἴδια τή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας.

Αρχιμανδρίτης Συμεών Κραγιόπουλος 

πηγή