Η Καρυάτιδα βαστάζει οικοδομήματα, το κορμί της ρηγματώνεται αλλά στο κορμί της κυλούν φλέβες από ατσάλι.
Δεν πορεύεται σε ασύννεφα τοπία η Καρυάτιδα, καταπίνει τους κεραυνούς και κάνει τη βροχή γαργάρα και αν τη βρει χιόνι, το κάνει νυφικό φόρεμα.
Οι Καρυάτιδες της Πίνδου βαστάζαν ένα βουνό πιο μεγάλο και από την ίδια την Πίνδο, το βάρος ενός αγώνα.
Η σπονδυλική τους στήλη έγινε μια αυτόνομη θεά έτοιμη να αντέξει κάθε βάρος, τα πόδια τους κάναν τα πόδια των Τιτάνων να φαντάζουν ανάλαφρα.
Όργωσαν πλαγιές και ρουμάνια και αν γέμιζες το κορμί τους σφαίρες δεν θα ένοιωθαν την πληγή, ούτε τον πόνο, απλά θα μειδιάζαν.
Ανεμοδείκτες γίναν να τις ζυμώνει λυσσαλέα ο άνεμος.
Θα στέκαν διαβρωμένες Καρυατιδες να μετράνε την πέτρα που τους σκίζει τα πόδια και τους φωνάζει "προχώρα ακόμα και αν τα γόνατα βρουν το έδαφος".
Έτσι πορεύτηκαν σαν ιδρωμένες χοηφόροι, να στηρίζουν ένα βάρος που σήμερα κανείς δεν τολμάει να σηκώνει και λένε ότι κάθε χάραμα στην Πίνδο από τότε, τις βλέπεις να φτιάχνουν γραμμές από φως σαν Δροσουλίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου