“Εκύκλωσάν με σαν κύνες πολλοί…”

Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης

“Ήταν το έτος 1967 τέλη Σεπτεμβρίου, που βρέθηκα στον Αχεντριά στο χωριό της μάνας μου και έφυγα για να πάω στο χωριό μας στην Εθιά, που είναι περίπου μια ώρα απόσταση με τα πόδια.
Είχε νυχτώσει πολύ, αλλά τι ώρα ακριβώς ήταν δε θυμάμαι.
Ίσως εννέα ή δέκα. Ανέβηκα απ’ την μεριά που υπάρχουν πολλά πουρνάρια και λέγεται Φαρμακαρά και βγήκα στο λάκκο του Δρυ.
Εκεί που βάδιζα, βρέθηκα περικυκλωμένος από πάρα πολλούς διαβόλους.
Ήταν τόσοι πολλοί που δεν με άφηναν να βαδίσω.
Με μεγάλη δυσκολία προχωρούσα και όσο περνούσε η ώρα γινόταν και πιο πολλοί, ήταν χιλιάδες – εκατομμύρια.
Όταν είχα φτάσει στο τέλος του μικρού οροπέδιου, στη θέση που λέγεται Αξώνι, που φαίνεται η κορφή και το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης, ήταν τόσοι πολλοί, που δεν μπορούσα να βαδίσω.
Έκανα τον σταυρό μου, έλεγα προσευχές, απολυτίκια αγίων, το “Θεοτόκε Παρθένε”, το “Αναστήτω ο Θεός”, αλλά οι διάβολοι δεν φεύγανε.
Με μεγάλο κόπο ανέβηκα από το λάκκο στο υψωματάκι που είναι απόσταση εκατό μέτρων και λέγεται Κακό Κεφάλι.
Μόλις ανέβηκα εκεί που είπαμε, και φάνηκε η Παναγία της Εθιάς, οι διάβολοι έγιναν άφαντοι.
Αφού ανάπνευσα με ανακούφιση και έκαμα τον Σταυρό μου ευχαριστώντας την Παναγία, συνέχισα το δρόμο μου με γρήγορο βήμα.
Η απόσταση είναι περίπου μισής ώρας, αλλά πιστεύω ότι την έβγαλα σε 15 λεπτά μόνο. Ποτέ δεν είχα δει τόσους πολλούς διαβόλους”, έλεγε ο Γέροντας και έκανε τον Σταυρό του.

πηγή