Πριν από δύο χρόνια ήμουν άρρωστη πολύ για προσωπικούς λόγους ας μου επιτραπεί να μην μπω σε λεπτομέρειες για το πρόβλημα που αντιμετώπιζα. Τότε ο σύζυγος μου ως στρατιωτικός υπηρετούσε στην Λαμία.
Ήμασταν πολύ δύσκολα γιατί πέρα από το δικό μου πρόβλημα ,βιωναμε σοβαρά προβλήματα με την υγεία των παιδιών μας που εννοείται ότι είχαν και ως αποτέλεσμα την οικονομική κατρακύλα μέχρι εκεί που δέν μπορεί άνθρωπος να φανταστεί.
Τέλος πάντων να μην μακρυγορω ένα δύσκολο βράδυ στο κρεβάτι να μην μπορώ να σηκωθώ με το χέρι του άνδρα μου πάνω μου να με κρατάει με αγάπη και να προσευχομαστε όλο αυτό να περάσει όσο γίνεται γρήγορα και ανώδυνα.
Και ενώ κλαίγοντας προσευχομουν βλέπω στο παράθυρο του δωματίου ένα Μόναχο,λεπτοκαμμομενο,χλωμό στο πρόσωπο με ένα σκουφάκι με κόκκινο Σταυρό επάνω. Η αλήθεια είναι πως είχα την εντύπωση στην αρχή ότι ήταν αυταπάτη. Όσο όμως εγώ προσευχομουν,τόσο τον έβλεπα πιο καθαρά,κρατούσε ένα κόκκινο μικρό τετραυαγγελο ,μετά δύο του χέρια και έναν μεγάλο Σταυρό μακρύ στο λαιμό.
Τα χέρια του σφιχτά ενωμένα πάνω στο στερνο του λίγο κάτω από το Σταυρό του.
Περπατούσε περιμετρικά στο σπίτι και τον έβλεπα από παράθυρο σε παράθυρο να μου γνέφει ότι όλα θα πάνε καλά,με ένα πολύ διακριτικό σχεδόν ανύπαρκτο χαμόγελο στο πρόσωπο του,αλλά εγώ από αυτό έπαιρνα δύναμη. Συνέχιζα την προσευχή μου και ένιωθα καλύτερα .
Αυτό γινόταν επί τρία βράδια.
Μόλις ξημερώνε άφηνε πίσω μια μυρωδιά ευχάριστη σαν να θυμιατιζα και εξαφανιζόταν.
Το συζήτησα με τον σύζυγό μου και τον πνευματικό μου πολλές φορές,ψάχνοντας επί τρία χρόνια να δω ποίος ήταν αυτός ο γέροντας που μου πρόσφερε την βοήθεια του χωρίς καν να τον γνωρίζω.
Έμαθα τελικά μετά από τρία χρόνια ότι αυτός ο γέροντας με την ιδιαίτερη παρουσία ήταν ο γέροντας Αδριανός ο Σιναιτης..ολόιδιος όπως στην φοτωγραφια...
Είναι πολλά και ιδιαίτερα όσα νιώθω και όσα ο Θεός μου επιτρέπει και η Παναγία μας Ακρωτηριανη να νιώθω πολύτιμα θεϊκά!
Με αγάπη κατάθεση ψυχής Ελ.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου