Ἀλλ᾿ ὡς ἐξ ὕψους δι᾿ ἡμᾶς ἐταπείνωσας σεαυτόν, συμμετρίασον καὶ νῦν τῇ ταπεινώσει μου.
Καὶ ὡς κατεδέξω ἐν τῷ σπηλαίῳ καὶ φάτνῃ ἀλόγων ἀνακλιθῆναι, οὕτω κατάδεξαι καὶ ἐν τῇ φάτνῃ τῆς ἀλόγου μου ψυχῆς καὶ ἐν τῷ ἐσπιλωμένῳ μου σώματι εἰσελθεῖν.
Καὶ ὡς οὐκ ἀπηξίωσας εἰσελθεῖν καὶ συνδειπνῆσαι ἁμαρτωλοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, οὕτω κατάδεξαι εἰσελθεῖν καὶ εἰς τὸν οἶκον τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς, τοῦ λεπροῦ καὶ ἁμαρτωλοῦ.
Καὶ ὡς οὐκ ἀπώσω τὴν ὁμοίαν μοι πόρνην καὶ ἁμαρτωλόν, προσερχομένην καὶ ἁπτομένην σου, οὕτω σπλαγχνίσθητι καὶ ἐπ᾿ ἐμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ, προσερχομένῳ σοι καὶ ἁπτομένῳ σου.
Καὶ ὡς οὐκ ἐβδελύξω τὸ ῥυπαρὸν ἐκείνης στόμα καὶ ἐναγὲς καταφιλοῦν σε, μηδὲ ἐμοῦ βδελύξῃ τὸ ῥυπαρώτερον ἐκείνης στόμα καὶ ἐναγέστερον, μηδὲ τὰ ἔμμυσα καὶ ἀκάθαρτά μου χείλη καὶ βέβηλα, καὶ τὴν ἀκαθαρτοτέραν μου γλῶσσαν."
"Κύριε ο Θεός μου, γνωρίζω πως δεν είμαι άξιος ούτε ικανός να μπεις κάτω από τη στέγη του οίκου της ψυχής μου, γιατί είναι ολόκληρη έρημη και γκρεμισμένη, και δεν υπάρχει μέσα μου τόπος άξιος για να ακουμπήσεις το κεφάλι σου.
Όμως, καθώς από ψηλά ταπείνωσες τον εαυτό σου για μας, κάνε το ίδιο και τώρα με τη δική μου ταπείνωση. Και όπως δέχθηκες να ξαπλώσεις στο σπήλαιο και στη φάτνη των άλογων ζώων, έτσι δέξου να μπεις και στη φάτνη της άλογης ψυχής μου και στο μολυσμένο σώμα μου.
Και όπως δεν θεώρησες ανάξιο να μπεις και να δειπνήσεις με αμαρτωλούς στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού, έτσι δέξου να μπεις και στο σπίτι της ταπεινής μου ψυχής, του λεπρού και αμαρτωλού.
Και όπως δεν απέκρουσες την πόρνη που σου έμοιαζε –αμαρτωλή κι εκείνη– όταν σε πλησίασε και σε άγγιξε, έτσι σπλαχνίσου κι εμένα τον αμαρτωλό που σε πλησιάζω και σε αγγίζω.
Και όπως δεν σιχάθηκες το ακάθαρτο και βέβηλο στόμα εκείνης που σε καταφιλούσε, μην αποστραφείς ούτε το δικό μου στόμα, που είναι ακόμα πιο ρυπαρό και βέβηλο, ούτε τα βρόμικα, ακάθαρτα και αμαρτωλά μου χείλη και την ακόμη πιο ακάθαρτη γλώσσα μου."
1 σχόλιο:
συγχωρείστε με, δεν είναι ολοκληρη η ευχή
Δημοσίευση σχολίου