Η κατάρρευση τῶν αὐτονόητων μέχρι σήμερα ἀξιῶν....

Με αφορμή 67χρονη δημοσιογράφο Αύρα Γρηγορίου που αυτοπυρπολήθηκε στο Ζάππειο φωνάζοντας; «δεν έχω να φάω»

  [...]Γιατὶ ἡ ἀπελπισία ξεπερνᾶ κατὰ πολὺ τὰ οἰκονομικὰ καὶ πολιτικὰ ἀδιέξοδα. Προσιδιάζει περισσότερο σὲ μία εὐρύτερη ὑπαρξιακὴ κρίση νοήματος τῶν πραγμάτων. Συνδέεται περισσότερο μὲ μία ἀπόγνωση ποὺ κινεῖται πέραν ἀπὸ τὶς διαδικασίες φτωχοποίησης σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα καὶ συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ματαίωση καὶ τὴν ἀπορία γιὰ τὴν ἀκατανόητη κατάρρευση τῶν αὐτονόητων μέχρι σήμερα ἀξιῶν. Ἴσως καὶ ἀκόμα παραπέρα, ἀπὸ τὴν πραγματικὴ ἔλλειψη συμπόνιας καὶ καλοσύνης στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις.

Ἐκείνης τῆς συμπόνοιας καὶ καλοσύνης ποὺ βιωματικὰ καὶ ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά, ἐγχαρασσόταν στὸν λαό μας καὶ περιγράφεται περίφημα ἀπὸ τὸν Παπαδιαμάντη στὸ διήγημά του «ὁ Χριστὸς στὸ Κάστρο» μὲ τὰ ἀκόλουθα λόγια: «Οὐχ ἧττον οἱ ἄξεστοι ἐκεῖνοι ἄνθρωποι, ἐκ τῆς αὐθορμήτου ἐκείνης φιλανθρωπίας, ἥτις εἶναι οἱονεὶ φυσικὴ ὁρμή, ὡς συμπάθεια τῆς σαρκὸς πρὸς τὴν σάρκα, καὶ εἶναι τὸ πρῶτον καὶ τελευταῖον αἴσθημα τὸ συγκινοῦν τὴν καρδίαν, μετὰ τὴν πρώτην ἔκπληξιν, καὶ πρὶν προφθάσασα πνεύση ἡ παγερὰ πνοὴ τῆς φιλαυτίας καὶ ἀδιαφορίας».

 Διότι τελικά, μᾶς ἔμεινε ἡ φιλαυτία καὶ ἡ ἀδιαφορία, τὴν ὁποία διακαῶς προσπαθοῦμε νὰ κουκουλώσουμε μὲ ἀγαπησιάρικες, γλυκανάλατες φοῦσκες σὲ σχῆμα καρδιᾶς ποὺ σκᾶνε ὅπως οἱ τσιχλόφουσκες, ἀφήνοντας πίσω νὰ μοιραζόμαστε μόνο τὸ «κοινὸ κενὸ τῶν κοινῶν σημασιῶν καὶ ἀξιῶν». 

Διότι ἀφοῦ τελειώσουν τά «διάφορα share» τῶν πολυάριθμων «ἐνσυναισθητικῶν» ἀναρτήσεων, δηλώσεων κλπ, τὸ μόνο ποὺ πραγματικὰ μοιραζόμαστε εἶναι τὸ ὑπαρξιακὸ κενό μας, καθὼς καὶ τὰ βαρύγδουπα, ροζουλὶ λογύδρια περὶ αὐτοῦ. Θὰ λέγαμε μάλιστα ὅτι ὅσο πιὸ «ἐνσυναισθητικά» καὶ ροζουλὶ εἶναι αὐτὰ τὰ λογύδρια, τόσο πιὸ κυνικοὶ καὶ ἀδιάφοροι γίνονται οἱ ἄνθρωποι[...]

Απόσπασμα ἀπὸ τὸ ἄρθρο τῆς Εὐγενείας Σαρηγιαννίδη στὸν ἱστότοπο SL Press.

 

Ολόκληρο το άρθρο  ΕΔΩ