Τα λείψανα των Αγίων νεομαρτύρων Ευδοκίας Δαρείας,Μαρίας και Δαρείας τα οποία βρίσκονται στον ενοριακό ναό του Σουβόροβο,σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από το μοναστήρι του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωβ στο Ντιβέεβο.Η μνήμη τους τιμάται στις 5 Αυγούστου
Στό χωριό Πούζο -τώρα όνοµάζεται Σουβόροβο ύπάρχει ό τάφος των µαρτύρων. Τό 1919 στό χωριό πήγε απόσπασµα µπολσεβίκων. 'Εκεί έµενε µιά άγία Γερόντισσα, προικισµένη από τόν Θεό µέ προορατικό χάρισµα Ήταν ή Ευδοκία ή διά Χριστόν σαλή. Ταλαιπωρηµένη από χίλιες δυό άσθένειες, δέν µπορούσε καθόλου νά περπατήσει. 'Όλο προσευχόταν.
Μαζί της ζούσαν κοπέλες µέ προσευχή καί νηστεία ή Δαρεία, ή Μαρία καί ή άλλη Δαρεία. Διάβαζαν τίς άκολουθίες. 'Όταν πήγαν οι στρατιωτες, τίς χτύπησαν άλύπητα καί τίς εβγαλαν στό δρόµο, γιά νά τίς εκτελέσουν. Τίς οδήγησαν στό κοιµητήριο, ενα χιλιόµετρο εξω από τό χωριό. Τή Γερόντισσα Ευδοκία τήν έσερναν, γιατί δέν µπορούσε νά περπατήσει. Τίς εβαλαν νά σκάψουν λάκκο καί τίς διέταξαν νά σταθούν στό χείλος του. 'Εκεί τίς πυροβόλησαν, έτσι πού ή καθεµία έπεφτε µέσα. Τήν Ευδοκία τήν πυροβόλησαν στό κεφάλι, µέ αποτέλεσµα τό µισό νά πεταχτεί πιό πέρα ... Στή συνέχεια ερριξαν πάνω τους τά χώµατα κι έφυγαν.
Κρυφά οι χριστιανοί -οταν έφυγαν οι στρατιωτες- άνοιξαν τό λάκκο, εβγαλαν τά σκηνώµατα των µαρτύρων καί τά περιποιήθηκαν. Διάβασαν κρυφά τή νεκρώσιµη ακολουθία καί τά ένταφίασαν κανονικά. Πέρυσι(σ.σ.περίπου το 1990) -µετά τόν έσπερινό της Μεταµορφώσεως- µιά γυναίκα πού τότε βρισκόταν στό σπίτι της Γερόντισσας Ευδοκίας, µας είπε ότι διέφυγε, µόλις µπήκαν οι στρατιωτες.
Πολύ πρίν συµβεί τό γεγονός, ή Γερόντισσα Ευδοκία της είχε πει: «'Εσύ, τήν ωρα του µαρτυρίου δέν θα είσαι µαζί µας»! Καί συνέχισε: «'Όταν εµείς θα πεθάνουµε, δέν θα χτυπήσει καµπάνα».
'Όπως κι έγινε ... 'Από φόβο οί χωριανοί δέν χτύπησαν πένθιµα τήν καµπάνα. Στό διπλανό χωριό -τήν ωρα πού γινόταν ή εκτέλεση- έβλεπαν στήν περιοχή του κοιµητηρίου τέσσερις φωτεινές στήλες πού ύψώνονταν από τή γη ίσαµε τόν ουρανό! Κατάλαβαν ότι κάτι τό συγκλονιστικό, τό ξεχωριστό συµβαίνει στό Πούζο. Άργότερα έµαθαν ...
Πολλοί προσκυνητές πηγαίνουν συνεχώς στόν τάφο καί προσκυνούν. Φεύγοντας, παίρνουν λίγο χώµα για ευλογία. Τό χειµώνα παίρνουν χιόνι από τόν τάφο καί άφοϋ λιώσει τό πίνουν σαν άγίασµα. Μια κοπελίτσα δώδεκα ετών, πού έπασχε από ισχυρούς πονοκεφάλους, τήν πήγαν στόν τάφο των µαρτύρων.Της είπαν νά παρακαλέσει τή Γερόντισσα Ευδοκία να τήν κάνει καλά.
Τό κορίτσι, άρχισε να κλαίει καί να παρακαλεί:
«Θεράπευσε, γιαγιά, τό κεφαλάκι µου»! Πήραν χιόνι, τό έβαλαν στό κύπελο κι όταν πήγαν στό σπίτι, ή κοπελίτσα έκανε τό σταυρό της, τό ήπιε καί
κοιµήθηκε. 'Όταν σηκώθηκε τό πρωί, ήταν τελείως καλά! Είπε ότι είδε τή Γερόντισσα Ευδοκία να της µιλάει γλυκά καί να της λέει: «Μή στενοχωριέσαι. Θα γίνει καλά τό κεφαλάκι σου!». Ή κοπέλα σήµερα είναι µιά χαρά. Ζεί παντρεµένη. στό Σουβόροβο.
(Μαρτυρία της μοναχής Μαργαρίτας του Ντιβέεβο.Από το βιβλίο του Μανώλη Μελινού ''Άνθη Αγίας Ρωσίας'')
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου