Ο αρχισυνάγωγος Ιάειρος φορτωμένος με το σταυρό της αγωνίας για την ζωή του παιδιού του, πλησιάζει τον Χριστό. Είναι γεγονός ότι η βαρύτητα του σταυρού μας δεν μας εμποδίζει να πλησιάσουμε τον Εσταυρωμένο Θεό. Αρκετές φορές αναζητούμε στήριγμα, ψάχνουμε κάποιον Κυρηναίο ανάμεσα στους ανθρώπους, ξεχνώντας τον Θεό που πρώτος ανέβηκε στο Γολγοθά και εκουσίως σταυρώθηκε. Έτσι έγινε συνοδοιπόρος με κάθε σταυρωμένη ύπαρξη.
Η αιμορροούσα πλησιάζει με προσευχητική σιωπή, με βαθιά ταπείνωση, με ακλόνητη πίστη. Όλα αυτά τα στοιχεία αποκαλύπτονται από την ιεροπρεπή στάση της ψυχής, του σώματος, της διανοίας της, απέναντι στον Χριστό. Έτσι δημιουργεί όλες τις πνευματικές προϋποθέσεις της ίασης. Η αιμορραγία που χρόνια εξαντλούσε τον οργανισμό της σταματά. Αυτό συμβαίνει και με εκείνον που με ολόκληρη τη ζωή του αγγίζει το Χριστό. Το αίμα της ψυχής που χύνεται από τις πληγές που προξενούσε η αμαρτία, στερεύει. Οι πληγές κλείνουν. Η ψυχή επανακτά τις δυνάμεις της. Θεραπεύεται, ανασταίνεται, φωτίζεται, αγιάζεται. Ο λόγος του Θεανθρώπου ακούγεται παράδοξος στους μαθητές και σε όσους βρίσκονται γύρω τους.
- Ποιος με άγγιξε;
Οι μαθητές αφήνουν την απορία τους να εκφραστεί:
- Κύριε, ο κόσμος σε σπρώχνει και πέφτει επάνω σου και Εσύ λες. Ποιος με άγγιξε;
Ο Ιάειρος αντίθετα δεν εκφράζει την ανησυχία του για την καθυστέρηση του Κυρίου, παρότι το παιδί του είναι ετοιμοθάνατο.
Πίσω από το γεγονός της καθυστέρησης της σιωπής του Θεού πάντοτε κρύβεται η αγάπη του για τον άνθρωπο και η φροντίδα για την σωτηρία του. Στις δύσκολες στιγμές της πορείας της ζωής μας, καλούμε τον Θεό και απορούμε ή και αγανακτούμε για την καθυστέρηση ή και την απουσία του. Απάντηση μας δίνει ένα περιστατικό από την ζωή των αγίων ασκητών μας.
Κάποτε ένας ερημίτης πάλευε με ένα δυνατό πειρασμό, για μέρες αρκετές. Είχε επιστρατεύσει όλα τα πνευματικά όπλα. Αγρυπνία, προσευχή, εξομολόγηση, νηστεία, μετάνοιες. Ο πειρασμός ήταν ανυποχώρητος. Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα ο πειρασμός μάζεψε την ταραχή που σπέρνει η παρουσία του και αναχώρησε. Η ειρήνη απλώθηκε μέσα στον εσωτερικό κόσμο του γέροντα. Τότε ένιωσε την παρουσία του Χριστού.
- Τώρα ήρθες; Του είπε με παράπονο. Τώρα που η μάχη τελείωσε; Τώρα που ο εχθρός έφυγε;
- Όχι παιδί μου, απάντησε ο Χριστός. Δεν ήρθα τώρα. Εδώ ήμουν, δίπλα σου. Καμάρωνα τον αγώνα σου και ενίσχυα την υπομονή σου.
Ο Ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύοντας την ερώτηση του Κυρίου, αποκαλύπτει το βαθύτερο νόημα, το πνευματικό της περιεχόμενο.
«Θέλει ο Χριστός να γίνει γνωστή η θερμή πίστης της γυναίκας σε όλους. Έτσι ώστε και οι άλλοι να ποθήσουν αυτήν την πίστη και να την μιμηθούν. Κάνοντας αυτόν τον διάλογο ο Κύριος καθυστερεί, όχι τυχαία, την μετάβαση του στο σπίτι του Ιάειρου. Περιμένει η ασθένεια του παιδιού να δώσει τη θέση της στον θάνατο, έτσι ώστε όταν συναντηθούν, ο θάνατος να υποχωρήσει μπροστά στην παρουσία εκείνου που δίνει και είναι η Ζωή.»
Στο γεγονός δεν κυριαρχεί μόνο το άγγιγμα του ανθρώπου αλλά και του Θεού. Η γυναίκα είχε την δυνατότητα να πλησιάσει, να γονατίσει, να σηκώσει το χέρι και να αγγίξει το Χριστό. Το μικρό κορίτσι του Ιάειρου, δεν είχε δύναμη αφού ο θάνατος ακινητοποίησε και νέκρωσε κάθε ίχνος ζωής του παιδιού. Όταν οι δυνάμεις του ανθρώπου εξαντλούνται, οι προϋποθέσεις χάνονται τότε κινητοποιείται η αγάπη του Θεού που αγκαλιάζει τον άνθρωπο. Το άγγιγμα του Θεού είναι μετάγγιση ζωής, θεραπείας, σωτηρίας, αθανασίας, ανάστασης για τον άνθρωπο.
Να ευχηθούμε την προστασία των Αγίων Αγγέλων των οποίων την σύναξη σήμερα εορτάζουμε, να αγγίξουμε μα κάθε πτυχή της ζωή μας τον Χριστό έχοντας διαρκώς την αίσθηση της παρουσίας του και την γεύση του ελέους του. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου